Eten...

O jongens (en meiden) wat heb ik mezelf weer op de hals gehaald. Ik moet en zal er achter komen wat voor project ik deed en waarvoor ik de koetjes van het vorige blog nodig had. Ik pieker me suf. Dat helpt niet, ik weet het, want dan komt het juist niet. Ik liet het los (voor mijn gevoel dan hè maar ook toen kwam er niks. Ik ben er zelfs vannacht nog wakker van geworden. Oh wat erg! :-)

De datum van de foto deed ook geen belletje rinkelen en ook de mensen om me heen weten het niet meer. Mocht het me ooit te binnen schieten, dan horen jullie het meteen hoor. Vandaag een ander onderwerp. Vandaag laat ik alle eetfoto's zien die nog in het digitale fotoalbum te vinden waren.

Zoals ik hier al vaak gezegd heb, ben ik geen voedselfotograaf. Ik denk dat ik het wel zou willen zijn maar ik heb er geen aanleg voor. Toch vond ik er nog een paar. De bovenste foto is genomen in Parkoers in het Zuiderpark in Den Haag. Ik was daar destijds met een breiclubje en we kregen dit toetje. Ik ben geen toetjes liefhebber. Als je mij nooit een toetje zou geven dan zou ik dat echt niet erg vinden. Ook ben ik niet gek op ijs. Ik kan volstaan met een paar ijsjes per jaar. En dan alleen voor de gezelligheid.

Ik at mijn bordje dus niet leeg maar kreeg het allemaal mee naar huis in een doggy bag. En dat was lief van ze. Dit is nog voor de verbouwing zie ik. Alles is nu anders en veel mooier geworden. De kokkin van toen is verhuisd naar een andere locatie en de frituurpan mocht met haar mee ;-) Ah, dat is niet aardig gezegd van mij. Laat ik gewoon zeggen dat er nu anders en gezonder gegeten wordt.
Op de tweede en derde foto zie je het lekkers van mijn favoriete Turkse bakker.

Ik mag er graag een brood kopen maar de zoetigheid laat ik aan me voorbijgaan. Heel af en toe koop ik wat turks fruit voor de man omdat hij dat lekker vindt maar verder koop ik alleen brood. Het is een schat van en man en altijd vriendelijk. Het zal wel druk zijn komende dagen want ramadan is bijna voorbij toch?

Wat ik dan wél lekker vind zijn Vlaardingse ijzerkoekjes. Die ken ik al vanuit mijn jeugd als ik ging logeren bij mijn oom en tante daar. Mijn oom had een huisartsenpraktijk op het Verploegh Chasséplein en ik vond het daar geweldig. Ik was thuis de oudste en daar de jongste. Er waren drie oudere nichtjes en drie nog oudere neven. Op zaterdag kreeg ik van tante geld en liep ik de Schiedamse weg uit naar bakker Jan Boer om ijzerkoekjes te kopen. Vier stuks (!) Twee voor tante en twee voor mij. De anderen lustten liever cake.

Ik woon nu niet heel ver van Vlaardingen af en vorige week was ik er weer even. Naast de molen in de molenwinkel kun je namelijk een mix kopen om zelf ijzerkoekjes te bakken. Ik had al een plaatje (van ijzer) om op te bakken en een uitstekertje maar deed het nu een keer in de bakvorm van de boterkoek. Dat was veel minder werk en net zo lekker. Ik sneed alles daarna ik kleine blokjes want je hebt snel genoeg. Eigenlijk is het een koekje voor in de winter maar ik probeerde het alvast. En natuurlijk nam ik er een paar mee voor mijn pa want ook hij is er dol op.

Nee, ik ben niet echt heel erg dol op gebak, ijs en toetjes. Zoetigheid maakt me ook moe en lusteloos. De stroopwafels op de foto hierboven, zijn dan ook door anderen opgegeten en dat vond ik niks erg. Geef mij maar een bak fruit. Zeker met deze warme dagen kan ik daar van genieten. Ik maak alles 's ochtends klaar en zet de schaal dan in de koelkast. Als ik zin heb, neem ik er wat uit. Lekker hoor.

Hierboven een foto waarop ik pannenkoeken bak. Voor het eerst samen met het grootste kleine meisje. Wat was dat gezellig zeg. Zij op een krukje en een eigen kleinere pan en ik de andere pan. Om en om bakten we een pannenkoek die we op een groten stapel legden. We waren met veel eters die dag en we hebben er van gesmuld.

Hier een foto die er ogenschijnlijk niet bij past maar toch ook weer wel. Het is namelijk eten, niet voor mensen maar voor vogeltjes. Ik maakte er veel en dit waren de laatste twee. In het kort zal ik even vertellen hoe ik ze maakte. Misschien vind je het een leuk idee om het ook eens te doen. Ik plakte kop en schotel aan elkaar vast met siliconen lijm van de bouwmarkt. Daarna deed ik een draadje door het oor om een en ander later aan op te hangen. In het kopje deed ik ossenwit vet (nieuw) met lekker vogelzaad. Een beetje laten stollen en er dan een stokje inzetten en wachten tot alles hard is. Als je het kopje ophangt aan de boom kunnen de vogels op het stokje zitten en smullen.

Hierboven op de foto een baksel wat ik ei-muffins zou willen noemen. Knoflook, ui, paprika, courgette en wat kip (allemaal restjes) in een vormpje doen en overgieten met losgeklopt ei. Eventueel met kookroom aanlengen maar dat had ik niet meer in huis en daarom liet ik het weg. Ze waren erg lekker en ik heb ze daarna nog in veel andere variaties gemaakt.

O ja, de salade hierboven en de twee hieronder maakte ik voor mijn verjaardag. Ik ben in maart jarig maar pas op 30 april kon ik het vieren. Toen was iedereen beschikbaar. Dochter heeft te maken met kinderen uit een eerder huwelijk van haar partner en zoon heeft na de scheiding ook te maken met weekend-ouderschap. Het is soms een puzzel maar als we dan bij elkaar zijn is het wel weer supergezellig.

Ik zit dan meestal op de pianokruk aan het hoofd van de tafel omdat ik nogal eens heen en weer loop tussen aanrecht, oven en tafel en ik heb er dan altijd zo'n plezier in als iedereen zit te genieten. Alleen blijft in mijn hart altijd een gapend gat want jongste zoon is er vrijwel nooit bij. Hij woont aan de andere kant van de wereld en is daar gelukkig. Daar heb ik inmiddels vrede mee maar het gemis blijft.

Ik heb nog snel even op mijn telefoon gezocht of ik een foto gemaakt had van de ijzerkoekjes die ik in de boterkoekvorm bakte. Elke dag is er even contact met de kinderen en vragen ze wat ik aan het doen ben. Of ik aan hen. Meestal met een foto erbij. En ja hoor, ik vond er een. Niet de allerbeste foto maar je krijgt een indruk. Zie je, echt kleine blokjes.

Het is weer een ratjetoe aan foto's zie ik wel en ik hop ook weer van hier naar daar in mijn praatje. Ik zie soms blogs met foto's die allemaal bij elkaar passen en tekst die daar dan weer bij aansluit en dan denk ik wel eens.....Nee, laat ik het zo zeggen: iedereen blogt op zijn of haar eigen manier. En ik doe het zo. En dat is goed want ik voel me er lekker bij. Op een of andere manier past dit dus bij me. En is dat ook juist waarom mensen hier komen lezen en niet op een ander blog. Moraal van het verhaal is dus eigelijk. Eet, drink (zeker met het warme weer) en wees jezelf. Dat doe ik dan maar :-) Fijne dag vandaag en eh... dagdag! :-)