Plaatjes knippen en plakken...

20 juni. In mijn vorige blog vertelde ik over A en haar 'commentaar' op mijn rommelig blog en daar heb ik natuurlijk best even over nagedacht. Ik bedoel dan over wat ik echt het aller allerleukst vind om te doen en zal ik eens wat zeggen? Ik kom er niet uit. Ik vind gewoon echt veel dingen tof en heb geen behoefte om te kiezen en me te beperken.  Ik denk dat ik mezelf het best als volgt kan omschrijven; ik maak en doe dingen waar ik blij van word en hopelijk de mensen om me heen ook. 

Vandaag daarom een andere kant om aan jullie te laten zien. Ik maak voor mijn winkeltje graag labels. Cadeaulabels. Er gaan er 15 in een zakje (mijn keuze) en ik verkoop ze voor 1,50 euro per zakje. Er zit van alles in. Op de foto kun je een en ander zien. Mijn moeder maakte graag kaarten maar daar vind ik dan weer niks aan. Ja, collagekaarten vind ik leuk, maar niet de kaarten die je zo vaak ziet. Drie D worden die geloof ik genoemd.

Na haar overlijden heeft mijn pa de hele boel opgepakt, in dozen gedaan, in de auto gezet en hier afgeleverd. Elk snippertje bewaarde ze en ik heb geprobeerd alles te gebruiken. Mams had een goede smaak en kocht mooi spul in goede winkels. Het is fijn werken met goed materiaal. Heel anders dan met het hier en daar bij elkaar gescharrelde spul waar ik altijd mee werk. En waar overigens niks mis mee is, laat ik dat voorop stellen.

Alle mogelijke materialen probeer ik te gebruiken. Soms zijn het incomplete kwartetspellen, soms stickers of tangram figuurtjes. In tijdschriften staan vaak leuke plaatjes die je uit kunt knippen. Het ene tijdschrift leent zich daar beter voor dan het andere trouwens maar dat terzijde.

Poesieplaatjes zijn ook leuk en plak er ook wel eens een mooi suikerzakje op. Vanuit ZA nam ik leuke stickers mee waar ik soms op tekende. Incomplete memoryspellen zijn ook geschikt om mee te versieren.

Zelf tekenen kan natuurlijk ook en zeker als je zoveel kleurpotloden hebt als ik. Hieronder zijn tekeningen waar ik visitekaartjes van maakte. Ik stond op een marktje en steeds werd me gevraagd of ik visitekaartjes had. Ik heb een stapel meegenomen en schreef ter plekke op de achterkant wat men van me wilde weten. Visitekaartjes op maat dus.

Soms ook maak ik de kaartjes om er pakketjes van te maken. Voor de vlindertjes, de duurzame confetti, de opkikkertjes en de gehaakte ornamenten bijvoorbeeld. Die hebben een mooie voorkant en aan de achterkant kun je dan het product zien. In een doorzichtige verpakking ziet dat er leuk uit.

Ik gebruik de plaatjes ook om zelfgemaakte enveloppen mee te versieren. Dat pakt vaak heel aardig uit. Intussen kun je kiezen uit vier maten. Tien enveloppen voor drie euro + portokosten. Niet veel maar anders kom ik nooit door de papiervoorraad heen. Mams heeft me opgescheept met een grote erfenis op dat gebied.

Ik weet nog dat er een keer (onverwacht) een klant van de man hier thuis kwam. De hele tafel lag vol met kaartjes en labels en zo. Ik was juist een nieuwe voorraad met 15 labels in een zakje aan het samenstellen. Hij vond het buitengewoon interessant maar van de lage prijs begreep hij helemaal niks. Wat verdien je dan per uur zei hij steeds. Niet veel zei ik terug. Maar het plezier wat ik beleef aan het maken is onbetaalbaar. Later hoorde ik dat deze man een uurtarief rekent van € 200,- per uur en vroeg ik me af of hij van zijn werk net zo gelukkig wordt als ik.

Niet alle kaartjes zijn voorzien van een lintje want ik heb niet altijd wat in voorraad en ik maak ze alleen met al bestaand materiaal. Ik probeer er niks voor te kopen. Zo krijg ik van veel mensen de lintjes die in een vest of trui zitten en er bijna altijd uitgeknipt worden. Of bindtouw, slagerstouw, dikke wol is ook leuk of koordzijde. Het is maar net wat er voorradig is.

Zigzagband is ook leuk. Alleen het lint wat aan een bos bloemen zit gebruik ik niet. Dat is te hard en stug. Je trekt er gemakkelijk het oogje/ gaatje van het label mee kapot. Hier in Westland hebben veel kwekers of telers een stalletje langs de weg waar ze bloemen of planten voor een klein prijsje aanbieden. Er zijn veel mensen die daar even een bloemetje kopen en in het dashbord kastje een zakje labels van mij hebben liggen om er aan te bevestigen. Een pen hebben de meeste mensen meestal ook wel in de auto.

Al verschillende keren kwam er hier mensen een paar zakjes halen omdat ze zelf een kaartje aan de bloemen gekregen hadden. Zo leuk! Een van de bloemisten verkocht ze in zijn winkel. Dat was super want elk kaartje is weer anders. Helaas nu niet meer. Hij is failliet gegaan in de moeilijke jaren tijdens de crisis. De huur van zijn pand was zo hoog dat hij het niet meer kon opbrengen.

Ik krijg ook behangboeken van de winkel hier in het dorp. De eigenaar belt dan eerst en vraagt me of ik ze nog wil. Ik zeg altijd ja. Kan ik er zelf niks mee dan weet ik wel weer anderen die er wat mee kunnen. Oh man, terwijl ik dit schrijf denk ik: Tineke je bent gewoon een levend recyclingbedrijf :-)

Ook krijg ik restjes van anderen die knutselen of hebben geknutseld of op willen ruimen. Voor mijn verjaardag krijg ik vaak papier van Hema, Action, Zeeman en weet ik waar vandaan. Veel winkels hebben tegenwoordig papier. Vouwblaadjes zijn ook leuk. De man leest dure vakbladen. Die hebben vaak mooi dik papier. Ook dat kun je goed gebruiken om er bijv enveloppen van te maken.

Ik kreeg van een vriendin deze ponsjes te leen. Klein meisje is er de hele middag zoet mee geweest. Ze vond het zó leuk om rondjes te maken. En bloemetjes en hartjes geloof ik. Ik kan er nog jaren mee vooruit. Ineens bedenk ik me dat ik een tijdlang Artists Trading Cards maakte. Zou dat fenomeen nog bestaan? Ik zal er zo eens naar kijken. Als ik het me goed herinner heb ik het er hier al eens eerder over gehad en zei een van jullie dat ze wel ruilen wilde? Het lijkt me leuk om er weer mee te beginnen. Materiaal genoeg.

Het was in de jaren dat er nog Yahoo groepen bestonden. Een jaar of tien geleden nu schat ik? Je stuurde elkaar dan iets toe. Meestal via een thema. Het was een uitdaging er iets moois van te maken. Er waren echte kunststukjes bij. Ik moet nog ergens een album hebben; de mooiste heb ik bewaard. Later ben ik er mee gestopt. Het werden meer scrapbook kaartjes. Van kant en klare spulletjes gemaakt. Wel heel mooi maar niet mijn smaak. Ze gingen allemaal een beetje op elkaar lijken, die kaartjes.

Oh en dat heb ik nou iedere keer als ik hier iets laat zien. Dan krijg ik weer zin om van alles en nog wat te gaan doen. Als ik over rood schrijf zie ik overal rode dingen. Als ik over boeken schrijf wil ik daar weer wat mee. Schrijf ik, zoals vandaag over papier dan wil ik dat weer gaan doen. Ik verveel me nooit en wat is dat toch een zegen. Ja, ik vind heel veel dingen interessant om te doen. En ik ga toch eens even kijken hoe dat nou met die ATC's zit. Eerst even koffie maken (mijn vriend van DHL is weer geweest met een verse voorraad nespresso en ik kan dus weer kiezen) en dan lekker even op het internet rondsnuffelen. De nieuwe van Dis moet nog maar even wachten. Daar lees ik wel in als het weer weer wat slechter wordt. Hoewel.... meestal kan ik een nieuw boek nooit laten liggen. Oh dear.... eerst die koffie maar en zien we verder ;-)