10 JUNI. Naar aanleiding van mijn verhaal over het verkeer hier in de buurt kreeg ik nogal wat 'commentaar' op wat ik schreef. Men vond het negatief en lichtelijk overdreven. Het Westland was altijd al druk en ik ben 'import' dussss. Dat kan natuurlijk. Ieder heeft zo zijn visie op wat er gebeurt en bovendien het recht er anders over te denken. Toen ik begon met bloggen was ik totaal niet voorbereid op commentaar uit de 'echte' wereld. Ik schreef wat ik wilde schrijven en deelde wat ik wilde delen. In het begin kwam daar geen enkele reactie op. Later steeds meer en meer.
Tot ik op een dag een reactie van een 'bekende' kreeg. En ook al was het een hele lieve reactie, het was toch een soort schok. Ineens was ik 'echt'. Maar ook daar raakte ik aan gewend en het was ook steeds minder eng. Tot het helemaal fout ging. Maar dat heb ik al zo vaak verteld dat ik dat even laat voor wat het is. Voor nieuwelingen hier. Stalken is niet fijn.
Ik weet nog dat ik op een dag op straat staande gehouden werd door iemand die ik absoluut niet eerder gezien had. Ik ken jou wel, zei ze. En vervolgens noemde ze allerlei dingen op die ik geschreven had en wat ze daar van vond. Ongezouten commentaar en het was zeker niet positief. Ook daar moest ik even aan 'wennen' en dan druk ik me voorzichtig uit ;-)
Het is zeker iets waar je rekening mee moet houden als je blogt zoals ik dat doe. Je verkeert vaak in een ongelijke positie want de ander weet 'alles' van jou en jij vaak niks van degene met wie je spreekt. Het voelt toch nog steeds een beetje kwetsbaar. Maar wat is er mis met kwetsbaar zijn, denk ik dan.
Waar ik laatst dacht: "Wat schrijf je toch gezellig", is dit dus wat mij weerhoudt om dat ook te doen.
BeantwoordenVerwijderenZo dacht ik ook lange tijd maar weet je... dan zou je bijna niks meer kunnen doen (althans in mijn geval) en daar vind ik schrijven veel te leuk voor. Steeds op zoek naar de balans tussen wel en niet is ook best een avontuur hoor :-)
Verwijderen