Vrijdag 22 juni 2018. Vanmiddag was ik weer in het dorp van mijn jeugd om mijn vader te bezoeken. Hij vindt het altijd zo fijn als ik kom. Eigenlijk was ik het niet van plan want ik was een beetje van mijn padje na het doktersbezoek van gisteren. Hoewel de uitslag positief was, had hij nogal aan mij zitten trekken en duwen en dat was vandaag te voelen. Ik deed daarom vanmorgen rustig aan en heb me aan een klus gewaagd die al heel lang op mij lag te wachten. De kledingwissel.
Nog steeds hing de winterkleding in de kast en had ik daar zo ongeveer wat zomerkleding tussen gerommeld. Het geheel was onoverzichtelijk en ik droeg ook steeds hetzelfde. Dat kon zo niet langer en toen ik bezig was, viel het zoals meestal, weer erg mee. Kast leeg, sopje er doorheen. De zomerkleding naar beneden en de winterkeren naar boven. In twee uur was het gepiept. Ik heb meteen ook maar alle incourante kledinghangers vervangen. Nu hangt alles op dezelfde hangers en dat staat wel zo netjes. Op een later tijdstip doe ik ook de kast van de man. Maar die moest voor nu even wachten. Bij hem zijn er niet zulke grote verschillen tussen zomer en winter.
Zoals gezegd was ik niet van plan om naar mijn vader te gaan. Maar toen belde hij op. Of ik kersen wilde. En of ik het leuk vond dat hij ze kwam brengen. Op vrijdagmiddag (!) in een warme auto over zo'n beetje de drukste weg van Nederland en dat op je 84e. Dat was geen goed idee. Ik kom naar jou, zei ik. Dan kun jij lekker thuisblijven. Ik wist dat hij tegen ging spartelen en tackelde dat door te zeggen dat ik alleen kwam als hij iets lekkers bij de bakker ging halen voor bij de koffie. Hij trapte er in. Yesss. Ik ging naar hem toe met wat afstandsbedieningen. Want die ik de vorige keer meenam werkten niet volgens hem. Ik keek ook naar wat er alweer mis was met zijn fiets. Gelukkig was hij dit keer vergeten de accu op te laden. De stekker zat er niet in (!) Oh wat kon ik hem daar mee plagen :-)) Ik kan me de keren niet meer herinneren dat hij dat tegen mij zei.
Kortom het was weer genoeglijk en gezellig. Zeker toen mijn broertje ook even uit zijn werk langskwam. Het is altijd fijn om hem ook weer te zien. Het was ondertussen flink afgekoeld en zelfs zo koud dat ik een vestje aandeed. Ik heb overal waar ik ben altijd vestjes liggen. Ze komen altijd van pas. Hoewel ik er dit keer w.s. wat wonderlijk uitzag want de combinatie van vest en de rest van mijn kleding was niet je van het :-)) Gelukkig zat ik in de auto.
Ondertussen vragen jullie je misschien af wat ik voor foto's laat zien. Dat is iets heel bijzonders. In deze doos zit een stukje van de stof van de bruidsjurk van mijn moeder. En haar sluier. Ik mocht de doos meenemen maar niet zonder dat mijn vader me vertelde hoe mooi mama was die dag. En hoe verliefd hij op haar was. Ik weet het papa. Die verliefdheid is nooit weggegaan. Ja, zei hij wat peinzend. Ze was ook heel bijzonder he? Ja pap. Dat was ze. Ach die lieve vader van me. 84 jaar. 60 jaar was hij verliefd en nu is hij al weer zo lang zonder haar. Het is een dappere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten