Zaterdag 30 juni 2018. Genieten jullie ook zo van het mooie weer? Fijn is het hè? Ik voel me een heel ander mens nu de zon schijnt. In de ochtend werk ik wat in huis en in de tuin en in de middag wanneer het op zijn warmst is, zoek ik de grote bomen op en lees ik wat in de luie stoel onder de boom of zoek ik de koelte van het grote oude huis op. Dat is zo gebouwd dat het er nooit echt heel warm wordt.
In de avond rijd ik soms naar de zee om de zon onder te zien gaan. Het is zo fijn rustig aan het strand. De dagjesmensen zijn vertrokken en we zijn dan 'onder ons'. Ik ben altijd wel blij dat ik niet meer eindeloos in de file hoef om naar huis te gaan. Of in de ochtend op weg naar het strand al in de rij moet staan. Ik kan me nog de tijden herinneren dat je warm van het strand ging. Overal zand en natuurlijk voor de zoveelste keer verbrand. Ik verbrandde altijd. Hoe goed ik ook smeerde. En dan die warme plakkerige zanderige jengelende kinderen. Dat hele eind rijden..... nee, dan is het nu wat makkelijker allemaal. Toch denk ik er nog wel eens aan. Als ik zo'n gezin zie. In de file. Op weg naar huis. Met die kinderen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten