Donderdag 26 juli 2018. Mijn vader heeft een mooie verzameling kaarten uit het dorp waar hij geboren is. Vroegùh ging hij naar ruilbeurzen om de dubbele kaarten te verkopen of te ruilen. Na het overlijden van mijn moeder heeft hij daar geen zin meer in. De kaartenmarkt is ook een beetje ingestort. Een tijd terug gaf hij me een stapel dubbele exemplaren en ik beloofde ze te verkopen op Marktplaats. Ik vertelde er hier al eerder over volgens mij.
Het verkopen geeft soms leuke reacties en het is fijn om er andere mensen blij mee te maken. Het geld gaat terug naar pa die het bewaart om er iets leuks van te doen. Wat opvalt bij de kaartenverkoop is dat een duidelijke scheiding ligt bij het formaat van de kaart. 9x 14 cm is beter dan 10,5 x 15 cm. En zwartwit brengt meer op dan kleur/ingekleurd. Zo zijn er ook mensen die persé geen groeten uit... kaarten willen kopen en er is juist ook weer een groep fanatieke verzamelaars van groeten uit.... kaarten.
Ik zette weer wat kaarten online vandaag en moest er even aan denken hoe leuk het was vroeger als je op vakantie was en dan kaarten naar huis stuurde. Je haalde je boekje te voorschijn met daarin de adressen van je vriendjes en vriendinnetjes. En dan daarna bij het kaartenrek in de vakantiewinkel zocht je voor iedereen een kaart uit. Dat was nogal een dingetje en ik deed er altijd lang over om te kiezen. Maar oh wat was dat leuk! Net zo leuk was het als je zelf kaarten kreeg. Vooral die uit andere landen waren mooi. Maar soms ook kwam een kaart van een plekje waar je zelf ook al eerder geweest was. Dan was er de herkenning. Mijn moeder bewaarde alles en na haar overlijden komt alles zo'n beetje terug naar hier. Ook de vakantiekaarten van toen. Het is leuk ze nog eens te lezen.
De traditie van het vakantiekaarten sturen is vrijwel verdwenen. Veel vakanties kun je bijna live volgen. De ene foto na de andere wordt gestuurd via de app. Filmpjes gedeeld. Op social media kom je van alles tegen. Het is bijna alsof je er zelf bij bent. Is dat beter dan het sturen van een kaartje? Slechter misschien? Ik weet het niet. Het is zoals het nu is.
En waar vroeger het prikbord op mijn meisjeskamertje vol hing met vakantiekaarten is het er nu maar een. Geen groet meer uit.... maar een groet van... de Veluwe. Van pa en zusje. Het goed toeven moet je vertalen als..... pa wordt daar op handen gedragen en verwend als een prins. Iedereen is dol op hem. Hij komt er al jaren en jaren. Eerst met mama en nu voor de derde keer met zusje.
Zus houdt me via de app op de hoogte. Pa stuurt een kaartje. Het is allebei fijn. Ik zie nu de plaatjes real time van zusje en hoor straks thuis zijn verhalen. Met elkaar vormen ze een mooie herinnering. Het kaartje hangt eenzaam op het prikbord hier naast me. Als ik mijn hoofd omdraai zie ik het meteen.
Het is er goed schrijft pa.....maar wel warm ;-) Hier inmiddels ook met de aflandige wind. Geen briesje van zee. Maar het oude huis geeft geen krimp ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten