Regen...

Ik heb hier in mijn werkkamer de beschikking over twee tafels. Soms schuif ik ze tegen elkaar. Een andere keer schuif ik ze juist weer apart. Het is maar net hoe het uitkomt. Ik schrijf mijn blogs aan de tafel waar het minst op ligt. Dat klinkt alsof het hier een rommeltje is maar zo moet je dat niet zien. Meestal is het omdat ik met iets bezig ben wat moet rijpen, groeien, ontwikkelen. Dingen waar ik wat langer over moet nadenken. Vaak voor mijn winkeltje. Zo zit ik nu aan de tafel voor het open raam. Ik heb de pin er weer tussen gezet en de rolluiken omhoog getrokken. Door de foto's van een paar blogs geleden kun je je er denk ik wel een voorstelling van maken. Ik kijk wat uit het raam. De lucht betrekt was. In de verte hoor ik gerommel... onweer. En dan ineens, alsof iemand een gordijn wegtrekt is daar de regen. Ken je die grote douchekoppen in luxe hotels? Zo ongeveer komt hier het water naar beneden. Wat is de natuur toch mooi :-)

Ik vind dit een sowieso een mooie tijd van het jaar. De kinderen hebben net vakantie gekregen en van de week bij de Hema hier in het dorp kwam ik al verschillende ouders met kroost tegen op de schoolafdeling. Briefje in de hand met daarop de dingen die nodig zijn. Welke schriften? Welke kleuren? Welke lijn? Ga ik voor stoer of toch voor lief? Ga ik voor neutraal? Ik keek er van een afstandje met een half oog naar. Ik dacht aan het reisje naar de grote stad Utrecht met mijn  dochtertje destijds.

We maakten er een feestje van want zo'n dag beleef je maar 1x. In die tijd ging je naar de schoolcampus in de kelder bij V&D. Ik liet haar de vrije hand en hoefde alleen maar te genieten van haar gezicht. Zij gloeide helemaal. Het was net of er een lampje binnen in haar was aangegaan. Nou ja zeg, ik word hier helemaal sentimenteel geloof ik. Nadat de aankopen waren gedaan aten we boven in het restaurant. Als toetje namen we een ijsje bij Venezia aan de Voorstraat in Utrecht. Daarna met de trein en de fiets weer naar huis.

Daar werden alle spulletjes uitgestald om aan haar vader en broertjes te laten zien. Het kaftpapier werd bewonderd en ook de schriften, pennen en weet ik wat allemaal meer. De oh's en ah's vlogen over tafel. V&D is niet meer. De Hema gelukkig nog wel. En al die andere winkels met leuke spulletjes.

Mijn moeder was praktisch. Wij moesten kaften met dik bruin papier. Geen fluffy papiertjes want het moest een schooljaar lang meegaan. In de tijd van mijn kinderen was er stevig papier met een mooie print. Nu zie ik al een paar jaar elastische hoesjes die je zo om je boek heentrekt. Snel klaar en makkelijk. Zou er nog gekaft worden? Met bruin papier? Of met mooi papier. Het was altijd wel een klus maar ik vond het leuk. Een stapel boeken op tafel en dan met zijn allen een kaft daaromheen doen. Het was echt een begin van het schooljaar. Mijn kinderen kopen al jaren geen schoolspullen meer. En toch? Toch kan ik het niet laten om de afdeling links te laten liggen. Het is gewoon te leuk allemaal.

Het gerommel is inmiddels voorbij. Het onweer kwam niet tot boven het oude huis. De regen is ook gestopt. Het is tijd om de deuren tegen elkaar open te zetten en de boel wat door te laten waaien. Morgen weer een versje van Toon. Dan is er alvast iets om ons op te verheugen. Dagdag! :-)