Woensdag 20 juni 2018. Ineens was daar vanmorgen vriendin van vroeger aan de lijn. Ik heb ooit eerder over haar verteld maar weet niet of dat op dit blog was of op een van mijn eerdere blogs. Voor ze mijn vriendin werd, was ze onze oppas. Ze paste niet zozeer op mij als wel op mijn jongere broertje en zusje. Ze was onaardig en streng vonden wij toen. Nu zou ik zeggen dat ze rechtvaardig en beslist was. Regels waren regels bij haar en dat dat nog steeds zo is hoorde ik in haar woorden terug toen ze over haar kleinkinderen vertelde :-)
Onze moeders waren vriendinnen. Haar moeder net wat ouder dan die van mij. En zijzelf ook weer met vijf jaar verschil met mij. Onze dochters zaten 1 jaar bij elkaar in de klas en waren even oud. Mijn oudste en haar jongste. Ze hadden hetzelfde 'gedoe' met elkaar als hun moeders en grootmoeders dat met elkaar hadden. Zo grappig was dat :-) Zij trouwde en ik trouwde. We verhuisden dan weer bij elkaar vandaan en dan weer bij elkaar in de buurt.
Haar man is met pensioen, die van mij werkt nog volop. Zij hebben een tweede huis in het buitenland waar ze vaak naartoe gaan. Ook gaan ze twee keer per jaar naar hun zoon en zijn gezin. Hij woont in een warm land aan de andere kant van de wereld. We zien elkaar niet veel meer en eigenlijk belden we ook steeds minder. Misschien omdat we net iets in een andere fase van ons leven zitten?
Het had eigenlijk geen speciale reden denk ik. Soms gaat het gewoon zo. Maar nu belde ze toch weer op. En gingen we verder met praten waar we de vorige keer opgehouden zijn. We wisselden recepten uit. En breipatronen en vertelden over het overlijden van onze moeders maar ook over het krijgen en hebben van kleinkinderen. Het was als vanouds. En toen ik de telefoon neerlegde, besefte ik me dat we anderhalf uur met elkaar in gesprek geweest waren. Ik zet haar nu op mijn bel-lijstje. Want ik vond het toch weer fijn om met haar gesproken te hebben.
P.s. Als ze kwam oppassen speelden we altijd even met Magic Mary :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten