Zaterdag 26 mei. Ik moet eerlijk toegeven dat ik behoorlijk kriebelig werd toen ik ontdekte (of eigenlijk deden een paar van jullie dat) dat hier niet gereageerd kon worden onder een bericht. Ik word altijd kriebelig als er iets niet lukt op de laptop en dat is nogal eens het geval. Een lichte paniek ook. Maar goed, daar vertelde ik al over en dat hoef ik hier niet nog een keer te doen. Het ging over bereikbaarheid of liever toegankelijkheid.
Waar lopen met krukken nog aardig lukt is het soms lastig om met een rollator door de winkelpaden te lopen. Of überhaupt ergens buiten te kunnen lopen. Je gaat er allemaal heel anders naar kijken als je er zelf mee te maken hebt. Zo is de straat die voert naar het plein in het midden van mijn dorp, heel erg slecht bestraat. Hij loopt schuin af en de straatsteentjes zijn ook nog eens ongelooflijk ongelijk. Het is met een rollator bijna niet meer te doen. Als ik er dan met veel moeite naartoe liep, op weg naar het postagentschap, lukte het daar ook niet om binnen te komen.
Of eigenlijk lukte het wel om binnen te komen maar om te bereiken wat ik wilde bereiken moest ik soms een behoorlijke omweg nemen omdat er spullen in het gangpad stonden. Het zijn van die dingen waar je anders niet over nadenkt. Je houdt je buik wat in en schuift er langs. Meestal lukt dat wel. In de eerste tijd toen ik echt niet zonder rollator kon lopen liet ik deze winkel maar aan me voorbijgaan. Net als een van de supermarkten hier. Die zetten ook zoveel in het gangpad. Later kon ik een paar stappen zonder en lukte het ook om daar te komen waar ik wilde zijn.
En zo gebeurde het op een dag dat iemand mijn rollator pakte en er gezellig mee rond begon te lopen. Zij dacht dat het een service van de winkel was ;-) Toen ik een gesprekje met haar aanknoopte vertelde ze enthousiast over dit aardige gebaar. Nu is de winkelmevrouw ook erg aardig maar dit.... Het leverde een grappige situatie op en we konden er hartelijk om lachen. Laatst kwam ik de mevr tegen in het dorp. Ik krijg nog een rood hoofd als ik jou zie, zei ze. Terwijl dat toch echt niet nodig was :-)
-
Zo loop je soms letterlijk tegen dingen aan. Het is een lesje in nederigheid wat ik niet snel zal vergeten. Het is fijn dat het bij mij allemaal zoveel beter gaat. Misschien moet ik er toch eens melding van maken bij de gemeente en kunnen ze het trottoir opnieuw bestraten. Hoewel dat weer een hele klus is. De mevr van de winkel heeft het allemaal wat ruimer opgezet en daar kun je nu met veel plezier een leuk tijdschrift kopen. Ook als je met wat extra vervoer komt. Want niet alleen oudjes, gehandicapten (al dan niet tijdelijk) hebben er mee te maken. Maar wat te denken van alle ouders met kinderwagens?
In de jaren 90 moesten wij het gebouw waar wij werkten rolstoel toegankelijk maken. Het resultaat was een schermpje bij de receptie. Een knop aan het gebouw onderaan de trap. Wanneer er iemand op de knop drukte dan zag de receptie dit en er ging ook een geluid af. Wij liepen dan naar buiten. Samen met de klant om het gebouw heen. Met een pasje drukten wij de achterdeur open en dan kon iemand verder met de lift. Dit ging goed zolang er geen auto´s geparkeerd stonden. Niet zo lang geleden las ik weer dat openbare ruimtes rolstoel toegankelijk gemaakt moeten worden. Het lukt nog steeds niet blijkbaar. Wanneer je erover nadenkt is het zo logisch. Ervaringsdeskundigen moeten betrokken worden bij de rijrichting van gebouwen en de toegankelijkheid. Jij merkte het nu en kunt erover meepraten.
BeantwoordenVerwijderenHoewel het in Nederland redelijk goed geregeld is ben ik het helemaal met je eens Geri dat er nog veel te verbeteren valt. Aan de slag dus maar ;-)
Verwijderen