Zaterdag 9 juni 2018. Onder het motto wat goed is moet je behouden, lunchten de man en ik weer eens in het Zuiderpark bij Parkoers. De omgeving is inspirerend, de bediening lief en het broodje prima. We komen er graag. We keken wat naar de fietsers en al doende kwamen we na wat omzwervingen te spreken over het hebben van een elektrische fiets. Ik voor mezelf hoef er geen want ik ben veel te blij dat ik weer op mijn gewone fiets kan rijden. Veel leeftijdsgenoten hebben er wel een. Mijn vriendin zweert erbij. Mijn zusje ook.
Mijn vader heeft er vorig jaar ook een gekocht. Bij de rijwielhandel in het dorp. Die verkoopt bijna geen gewone fietsen meer en zijn werkdag bestaat vooral uit het plakken van banden. Elektrische fietsen, daar doet hij niet aan. Gelukkig had hij wel wat folders. Pa kocht dus een fiets van de folder. Lang verhaal kort: De fiets is goed. De accu ook. De batterij van de accu ook. Alleen het geheel bij elkaar doet niet wat het moet doen. Hij zou er zo'n 80 kilometer mee kunnen fietsen maar na 10 km begint de wijzer al te zakken.
Pa ging terug naar de fietsenmaker in het dorp. Het hielp niet. Daarna naar een gerenommeerde fietsenmaker in een dorp verderop. Die verkoopt dat merk elektrische fiets niet maar wilde er best eens naar kijken. Het hielp niet. Tot drie keer toe ging vader naar die fietsenmaker, er kwam een monteur bij de fietsenmaker, de monteur kwam bij pa thuis maar tot op heden zonder resultaat. Wat een ellende.
Ik zou hem er graag mee helpen maar hij wil het zelf afhandelen. Prima! Maar al heel veel vrijdagen hoor ik het relaas aan en tot nu toe is er nog steeds geen verandering. Ik ben bang dat dat nog wel even gaat duren ook. Slechte service. En dat bij zo'n oude man (laat hij het maar niet horen). Hij zou zoveel plezier kunnen hebben. Nu zit hij steeds in angst of hij wel thuis kan komen. Ik mag hem niet helpen, ik zei het al. De tekst ligt al klaar... als het aan mij lag..... dan wist ik het wel. Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten