Weer een stapje verder in het proces

Weer een stapje verder in het proces naar de operatie :-) Gisteren was ik de hele dag in het ziekenhuis. In het mooie nieuwe ziekenhuis waar alles goed geregeld is. Ik was er nog niet eerder geweest en was onder de indruk.

Omdat de parkeergarage nogal ver weg is van het eigenlijke ziekenhuis en ik dus een eind moest lopen was dat eigenlijk het stuk waar ik het meest tegenop zag. Gelukkig was de man zo lief om me te brengen en voor de deur af te zetten. Later op de dag zou hij me op komen halen. Wat lief! Ik zou hem bellen als ik opgehaald wilde worden uit het 'kinderparadijs'.

Maar dat liep anders. Want.... ik was mijn telefoon vergeten. Oei! Dat was een beetje dom en eerlijk gezegd overkomt me dat vrijwel nooit. Ik ging er van uit dat ik daar wel ergens zou kunnen bellen en zo niet, dan zou hij me op het afgesproken tijdstip komen ophalen. Ik zou dan wel wat langer op hem moeten wachten maar ja, dat was dan mijn eigen 'schuld'. En het kwam goed want de doktersassistente bij mijn laatste afspraak liet me bellen met haar telefoon :-)

Zoals gezegd was ik niet eerder in het mooie nieuwe ziekenhuis geweest en moest daarom een 'pasje' laten maken. Ik kwam binnen in de enorme hal vol mensen en was best een beetje geïntimideerd. Gelukkig werd ik opgevangen door een 'vrijwilliger' die vroeg of ze me ergens mee kon helpen. Ik haalde opgelucht adem. Zij hielp me met het maken van de pas die ik de rest van de dag zo heel vaak uit mijn zak zou halen. Ik bedankte haar hartelijk en zocht mijn weg.

Overal stonden lieve mensen om te helpen. Echt, ik voelde me een prinsesje. Aan de lange gangen konden ze niks veranderen helaas en ik was echt zo blij dat ik Karrie de rollator bij me had zodat ik af en toe even kon rusten. Drie afspraken stonden er op het programma. Mooi verdeeld over de dag, zodat ik genoeg tijd had om op tijd daar te zijn waar men mij wilde hebben. Tussendoor kon ik zelfs nog lunchen. Goed geregeld dacht ik dus maar nee, het liep anders..... (is dat niet altijd zo?)

Het begon al met de eerste afspraak. Ik meldde me netjes aan (met de gloednieuwe pas) en ging zitten. Aan de wand hing een informatiebord met alle dokters van dienst. Wat informatie over ze en een mooie foto daarbij. 45 minuten extra wachttijd. Poeh! Ik ben een beetje ongeduldig type en op dat gebied was het allemaal best een uitdaging. Gelukkig had ik een haakwerk bij me. Uiteindelijk was ik aan de beurt. Het ging niet helemaal vlot en er moesten nog wat extra dingetjes onderzocht worden voor ik goedgekeurd werd voor de operatie.

Het kon allemaal meteen gedaan worden. Hoera! En ik had nog wat tijd over voor mijn volgende afspraak. Het paste allemaal net gelukkig. Wel was ik echt moe van de pijn van al dat lopen. Tweede afspraak liep ook weer heel erg uit. Nu meer dan 50 minuten vertraging (!) Uiteindelijk werd ik ook daar geholpen. Intussen had ik al een flink stuk aan mijn sjaal gehaakt en de nodige koffie gedronken. De stoelen in de wachtruimten zaten heerlijk en ook het (handwerk) licht was prima. En of ik nou bij de ene dokter of de andere moest wachten.... ach. Vooruit dan maar.

Helaas was er geen tijd om te lunchen want de laatste afspraak van de dag begon wel precies op tijd. Dat was wel weer heel mooi. Het was een dag met veel informatie, veel heen en weer geloop over de afdelingen. Ik heb gelukkig tijd om e.e.a. te verwerken want ik ben nog niet aan de beurt. De dokters waren kundig, het verplegend personeel hartstikke lief en deskundig. Iedereen nam de tijd om mijn vele vragen te beantwoorden en als kers op de taart waren daar de lieve lieve vrijwilligers. Want zij maken echt het verschil zo'n dag. Al met al ben ik weer een stapje verder in het proces. Er zullen nog meer stappen volgen maar als die zo gaan als gisteren heb ik er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Dagdag!