Groen, Mandy, Sarina, Vader en zo meer

Ik vertelde al eerder dat de feestweek een week is van weinig slaap. Veel lawaaimakers gaan erg laat slapen en veel vroege vogels staan weer naast hun bed om te gaan werken in de kassen. Het loopt dan wat door elkaar heen allemaal. Als de feestweek afgelopen is en iedereen weer 'gewoon' doet denk ik vaak: waar maak ik me toch druk om? Maar als ik dan ramen en deuren dicht met pluggen in de oren wakker lig denk ik toch echt niet zo. 

Is het dan alleen kommer en kwel? Nee natuurlijk niet. Zo was er twee keer een huldiging tijdens alle festiviteiten. De aanvoerder van het Nederlands Vrouwen elftal: Mandy vd Berg komt hier uit het dorp. Ze kwam niet heel veel in actie tijdens het EK maar ze was er toch echt bij. En tijdens de jaren voor het toernooi was ze altijd aanvoerder en belangrijk voor het team. Hoe leuk is het dat ik haar als jong meisje langs zag fietsen op weg naar het voetbalveld? Ze woont de laatste twee jaar niet meer hier maar is toch echt een meisje van het dorp. Ze werd gehuldigd, kreeg een kus van de burgemeester en er werd voor haar gezongen. Wat een feest was dat.

Niet alleen de aanvoerder maar ook de bondscoach woont hier. Niet in ons dorp maar een dorp verderop. Het was jammer dat ze niet samen gehuldigd konden worden op een avond maar aan de andere kant waren er nu twee feestjes. Sarina Wiegman werd een dag na Mandy gehuldigd, toegezongen en ook zij kreeg een kus van de burgemeester ;-)  En natuurlijk waren er trotse streekgenoten. Er werd nog een biertje op gedronken en het bleef nog lang gezellig.

Bier werd er ook gedronken op de verjaardag van mijn neefje (de vader van het jongetje wat gisteren jarig was) en mijn grote neef (de zoon van de broer van mijn moeder) Mijn oom trouwde laat en kreeg nog later kinderen zodat die kinderen ongeveer van de leeftijd van onze kinderen zijn. Dat levert soms hilarische situaties op. Maar dat terzijde. Ik zei al: in een paar dagen tijd vieren we veel verjaardagen.

In de middag ontvluchtte ik de gekte en reed ik naar mijn vader. Pa is zo'n beetje de enige waar ik nog naartoe ga. Ik kan veel op de cruise control rijden en onderweg stoppen. Gelukkig kan ik daar bij hem voor de deur parkeren, met de lift naar boven en bij pa is ook alles gelijkvloers. Ik geniet altijd elke keer weer van de polder van mijn jeugd. Niks is zo relaxed als kijken naar een herkauwende koe tussen wat bomen in een eindeloos groen weiland.

Ik knap daar zo ontzettend van op. Het laadt de batterij weer op. Bij pa word ik verwend met lekkere ouderwetse filterkoffie. En ja, er is altijd iets lekkers bij. Zo wordt het steeds een feestje. Hij ruimt gestaag op en er stond weer een doos vol spullen klaar. Voor de kleinkinderen, voor de achterkleinkinderen, voor de kringloop en ook weer een stapel mooie oude ansichtkaarten voor verkoop op Marktplaats. Voor ik het wist was het al weer tijd om naar huis te gaan. Nog even langs de plaatselijke boekhandel die zo'n heel ander assortiment voert dan de boekhandel hier.

Er was zelfs nog genoeg tijd over om een stukje boerenkaas te kopen bij Booy. De beste boerenkaasmaker van Nederland. Ze hebben een winkel aan huis waar ik langskom als ik terug naar huis ga. Ook staan ze met een kraam op de Noordermarkt in Rotterdam. Volgens mij is dat op zaterdag. Zo lekker die kaas. Hoe kan het ook anders. Koeien die lekker buiten lopen en mals gras uit de polder van mijn jeugd eten :-) Dat moet wel lekkere kaas opleveren toch?

Volledig uitgerust en opgeladen kon ik weer terug naar huis. Terug de herrie in. Ik moest heel erg zoeken naar een parkeerplek maar toen dat eindelijk lukte zakte ik tevreden in de stoel. Met een kop koffie. Niet zo lekker als die van mijn pa maar toch.....