Vakantie, nazomer en het maken van afspraken...

Hier in het dorp kun je goed merken dat de vakantie nu grotendeels voorbij is. Het verkeer in de vroege ochtend is weer veel drukker en dat is het ook rond vijf uur in de namiddag. In de streek waar ik nu woon beginnen de meeste mensen vroeg aan hun werk. De tuinders en de mensen van de veiling zo rond zeven uur en misschien nog wel vroeger. Zij zijn dus ook redelijk vroeg klaar. 

Ook de scholen zijn weer begonnen. Ik woon hier vlakbij twee grote scholen voor voortgezet onderwijs en er komen honderden jongeren voor en achter langs ons huis. In combinatie met het vele autoverkeer is dat soms een hachelijke onderneming. Er gebeurt nogal eens een 'bijna' ongeluk. Elke dag hoor ik de politie en ambulance sirenes gaan. Gelukkig schijnt nog steeds de zon en dat scheelt veel. Zo kan iedereen weer even aan elkaar wennen in het verkeer.

Iedereen is zo'n beetje weer terug van vakantie en we genieten van de nazomer. Want oh, dat was me wat. De zon begon te schijnen toen iedereen naar school ging. Het is fijn om in de vooravond even naar zee te gaan en wat te genieten van het vallen van de avond en het ondergaan van de zon. Het grote voordeel van het wonen vlakbij het strand. Zo kun je het vakantiegevoel nog even vasthouden :) Eigenlijk ga ik veel te weinig. Dat haal ik straks weer in hoop ik. Ik verheug me er in ieder geval heel erg op.

Het maken van afspraken gaat ook weer wat makkelijker nu iedereen er weer is. Zo lukte het me (na veel keer proberen) een definitieve afspraak te maken met de goede fysiotherapeut. Hij komt aan huis en dat is fijn. Maandag is de intake en is er weer een stap gezet in de voorbereiding. Fijn hoor!

De plaatjes die ik hier laat zien zijn afkomstig van mijn vader. Hij gaf me een stapel ansichtkaarten van begin jaren zestig.

Ik kreeg veel lieve mailtjes als reactie op mijn vorig blog. Fijn dat er zoveel begrip is. Elke keer weer verbaast me het verschil tussen de virtuele wereld en de echte wereld van alledag. Je zou juist verwachten dat de mensen in de echte wereld liever zouden zijn, maar hier (als op het blog) is het juist hartverwarmend andersom. Jullie delen je best heel erg persoonlijke verhalen en steken me een hart onder de riem. Het doet me goed. Dank jullie wel daarvoor.

Ja en die paar mensen die er anders over denken wat moet je daar dan mee? Nou, niet veel. Ik filter ze weg en parkeer ze ergens in mijn hoofd op een plekje waar ik er later nog eens naar zal kijken (of niet) ;-) Dat is het leuke van het hebben van een blog. Je mag er zelf de spelregels bepalen. Hoe fijn is dat? Ik ben, zoals ik al eerder zei, niet echt een type om toneel te spelen. What you see is what you get. Geen beter voordoen dan ik ben. Dat heeft in het verleden geleid tot veel ellende en dat wil ik perse niet meer :-) Een van de mailers adviseerde me nog even te wachten met het slotje. Niet iedereen is elke dag online. Daar ben ik het mee eens. Op een dag is het zover en daarna zien we wel weer. Je kunt dan altijd zelf kiezen of je nog hier blijft lezen. Die mogelijkheid bestaat altijd. Weest niet bezorgd! :-)