vrijdag 4 augustus 2017

Er is een tijd van komen en gaan

Wat hebben we een plezier gehad met de kleine dames. We deden dansjes (voor zover mogelijk) en luisterden naar muziek. We maakten zelf muziek. Fantasiemuziek en dat is de allermooiste muziek die er is, wisten jullie dat? Je pakt dan een muziekinstrument en begint gewoon te spelen. Zonder kennis van zaken, zomaar op je gevoel en oh, dan is het ineens iets. De meisjes zijn er goed in.



We speelden ook met woorden. Deden spelletjes als ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is.... Iets wat tot grote hilariteit leidde want de man is kleurenblind en het kleinste meisje kent nog niet alle kleuren. We speelden ook andere 'woorden' spelletjes. Bijvoorbeeld een woord dat begint met de letten A, R, Z of een van de andere letters. Daar waren ze bijzonder goed in trouwens :-) Maar ook de puzzels, de memoryspellen, de kwartetspellen en barbies kwamen volop aan bod.


Ik vertelde al eerder over de zelfverzonnen verhalen die niet alleen verteld maar ook opgeschreven werden. In een boekje. Met tekeningen. En ingekleurd werden natuurlijk. De boekjes die we maakten werden in een hoesje gedaan en naar huis meegenomen toen het tijd was om te gaan. Ik las veel voor en werd ook voorgelezen. Hoe fijn is dat!


Toneelstukjes/musicals werden gespeeld. We waren publiek op de eerste rij en zagen veel mooie voorstellingen langskomen. De verkleedkist werd goed gebruikt. Zo mooi om te zien dat een stuk gordijn ineens een koningsmantel is geworden. Ik ben echt van plan om na de operatie, als ik weer een beetje ben opgeknapt, de mand eens aan te vullen. Er liggen nog mooie stoffen in de kast te wachten. Ik zie het al voor me :-)


We kookten en bakten allemaal lekkere (gezonde) dingen. Ze kunnen al best veel onder begeleiding. En ze vinden het leuk om te helpen in de keuken. Ze zijn ook zeker geïnteresseerd in waar eten vandaan komt en hoe het groeit. Iets waar je, als je als kind in het Westland woont, mee opgroeit. Maar deze dames niet en daarom was het leuk om te zien dat ze hun eigen paprika mochten afsnijden en later opeten. Hij smaakte echt echt veeeel lekkerder dan thuis :-)


Het aflikken van de deeghaken van de mixer ging ze ook goed af. Leuk om die twee zo naast elkaar te zien genieten. Ik werd er bijna emotioneel van. In een flits ging ik terug in de tijd en zag ik hun vader, broertje en zijn zusje zo zitten. Lieve hemel, wat gaat de tijd toch snel. We maakten natuurlijk ook lekkers voor papa. Het werd zelfs mooi ingepakt voor hem en hij heeft er al van gesmuld.


En toen was het tijd om in te pakken en terug naar huis te gaan. We spelen daar het spel speurneus voor. Ze krijgen dan allebei een vergrootglas om te speuren naar spullen die van hen zijn. Vinden ze helemaal super en ik ook. Want ik weet dat we zo niks vergeten. Geen drama's met knuffels en onmisbare haar-elastieken. Geen vergeten clipjes en kleren. Helemaal bepakt en bezakt (een grote auto vol) gingen ze terug. Naar papa die heel erg blij was ze weer te zien en ze ontzettend gemist had.


En nu zitten wij hier en missen de meisjes weer heel erg. Het is stil zonder vrolijke grappen, lachjes, dansjes, muziek en wat al niet meer. Gelukkig maakt de stofzuiger geluid. En de wasmachine. Want die maken overuren vandaag. Ik verheug me nu al op de volgende keer. Maar eerst gaan ze deze week op vakantie met hun mama. En daar hebben ze ook heel erg veel zin in. Ik ben benieuwd naar hun verhalen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten