Rommel, herrie en gezelligheid

Zo heftig als op de plaatjes bij dit bericht ging het er niet aan toe vandaag, maar op sommige momenten kwam het er gevaarlijk dichtbij. We vierden vandaag de verjaardag van de liefste. Weliswaar in afgeslankte vorm (met minder gasten dan gewoonlijk), maar gevierd werd er zeker. 

Er was taart (veel taart) er was koffie/thee/limonade/wijn/sap/watermetenzonderbubbels en veel veel lekkers. Ik had de taart niet zelfgemaakt en dat was een kleine schok voor iedereen. Volgende keer toch maar weer wel doen werd me geadviseerd. Veel lekkerder dan de vlaai die we kochten was unaniem de mening van de gasten. Wel heel lief toch? En natuurlijk had iedereen begrip voor de situatie. Ze verzekerden me dat ze de volgende keer weer extra zouden genieten van mijn baksels. Ha!

Ja, dat zijn van die dingen die nu niet meer lukken. Steeds een stapje achteruit. Creatief zijn en een andere mogelijkheid bedenken. Wat fijn om dan te bedenken dat ik straks weer vooruit kan denken. Kan gaan opbouwen en omhoog kan gaan kijken. Ik ben zo dankbaar voor mijn tweede kans. Wat zal ik de rest van mijn leven genieten.

Zelf maken is zoveel lekkerder, veiliger/gezonder ook want je weet wat voor ingrediënten je gebruikt en veel meer op de persoonlijke smaak toegepast. Wat ik het meest miste dit keer was de voorpret van het bakken. Tijdens het kneden of mixen van de taart, denk je alvast aan de dag die komen gaat. Dat geeft mij altijd al zoveel plezier. Koop je een taart, dan mis je dit stuk. Bovendien is het zoveel duurder. Ik schrok ervan. Niet alleen van de prijs van de taart maar ook van alle hapjes en sapjes.

Mijn vader kwam, de kinderen kwamen met de kleintjes en we hadden het gezellig. We waren wel binnen i.v.m. sloot, drukke straat voor en achter maar we hadden de tuindeuren opengedaan en door de shutters kwam een heerlijk windje naar binnen. Dat is het voordeel van het wonen in de buurt van de zee. Zoals gewoonlijk verspreide iedereen zich weer door het hele huis.

Dat komt echt van mijn kant van de familie. En de kinderen hebben dat overgenomen. Je vindt mensen in de keuken, in de serre, in mijn werkkamer, boven. Het loopt allemaal door elkaar en alles in goede harmonie. Zoon een zat met mijn vader in mijn kamer in een serieus gesprek gewikkeld. Dochter was in de keuken eten aan het maken voor haar zoontje. Schoonzoon was met de liefste in de serre. De kleintjes waren overal. Het viel niet mee qua energie moet ik eerlijk bekennen en ik was blij dat om half negen de laatste vertrok. Het was weer een feestje en we hebben weer een mooie dag bijgeschreven in de familiegeschiedenis. Heerlijk!