Zoals ik in mijn vorig bericht al vertelde kwam de grote kraan om de bomen te snoeien. De boomverzorger wilde eerst vorige week dinsdag komen maar dat vonden we niet zo'n goed idee want toen was hier de start van de feestweek in het dorp met de bijbehorende wielerronde voor de deur ;-) Dus werd een en ander een weekje uitgesteld.
De eerste twee jaren dat we hier woonden waren we vooral bezig met de binnenkant van het huis. Er was heel heel veel achterstallig onderhoud en in eerste instantie hielden we ons niet echt bezig met de bomen. Tot in een voorjaarsstorm sommige grote takken afbraken en een van die takken op mijn auto viel. Toen bleek dat ze voor uitbetaling van de verzekering elke vijf jaar gesnoeid moesten worden door een erkende boomverzorger.
De zeer oude dame die hier voor ons woonde had het in geen jaren laten doen en ons geluk was dat de tak op mijn auto gevallen was en niet op die van een ander. Nu was het een gevalletje eigen schuld. Het was precies in het jaar dat zo'n beetje alles er mee ophield maar dat terzijde :-) We zochten in het telefoonboek naar een erkende boomverzorger en vonden er een in een dorp hier verderop. We maakten een afspraak en de dag erna zou hij langskomen voor inspectie en nood ingrepen. Er hing namelijk nog een tak gevaarlijk te bungelen en ook nog eens recht boven de weg.
Die weg is buitengewoon druk en je kunt er een stukje van zien op de foto hierboven. Deze foto heb ik genomen vanaf het balkon. Ach, en ik zit hier met een grote glimlach terug te denken aan de eerste ontmoeting met de boomverzorger. Een vrolijke jongeman maakte zijn opwachting. Met een bergbeklimmers uitrusting klom hij naar boven. Zaag op de rug. Helm op. Hij repareerde en we dronken koffie na afloop. We maakten meteen een echte afspraak voor groot onderhoud.
Daarna kwam hij elke vijf jaren langs. Nu voor de derde keer. We hebben hem zien opgroeien in zijn bedrijf. Hij trouwde, kreeg kindjes. Kreeg personeel en weer nieuw personeel. Hij klom in de boom de eerste twee keer en zaagde van binnenuit tot de bomen er weer fris en mooi uitzagen. Dit keer deed hij het voor het eerst met een hoogwerker. En dan nog vind ik het een buitengewoon zware klus. Hij staat toch steeds met een motorzaag best dikke takken door te zagen en dan vaak een beetje boven zijn hoofd. En dan ook precies weten welke takken wel en welke niet. Echt vakmanschap.
Het groen wordt meteen door de versnipperaar gehaald. De eerste twee keer door een mannelijke assistent maar nu was het een vrouwelijke. Met een mooie paardenstaart en een grote glimlach. Ze stond haar mannetje wel en werkte efficiënter dan de jongens. Wat grappig is dat toch om te zien dat mannen en vrouwen daar zo in verschillen. Ik vroeg nog naar de knul van vorig jaar maar die was even op het platteland van Portugal. Hij had heel erg liefdesverdriet. Ach. Na een paar uur zagen (met tussendoor een koffie en lunchpauze) zagen de meer dan honderd jaar oude Lindebomen er weer piekfijn uit.
En passant nam hij ook de Japanse Kers onderhanden. De boom die zo schitterend bloeit in het voorjaar. Ook die boom is al heel oud (we denken meer dan zeventig jaar) Ook die ziet er nu weer mooi uit. Oh, en als extra service maakte hij ook de goten alvast blader-vrij. Is dat niet lief? De takken werden opgeruimd en als laatste nog even de laatste rommeltjes met de bladblazer afgevoerd.
Het hek werd netjes dichtgedaan en met een laatste armzwaai vanuit het open raam namen we weer afscheid. Tot over vijf jaar! Dag lieve en vooral kundige boomverzorger. Dank je wel dat je onze bomen weer mooi gemaakt hebt. We kunnen weer onbezorgd van ze genieten. De rekening werd de dag daarna gestuurd en per omgaande betaald. Het snoeien gaf nogal wat bekijks in het dorp. Veel mensen fietsen of rijden langs ons huis en menigeen stond even stil. In de dagen daarna volgden de complimenten want niet alleen wij genieten van het mooie uitzicht: ook iedereen die langsrijdt doet dat met ons mee :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten