Nijnie

Het was een paar dagen stil hier, maar als jullie me een beetje volgen weten jullie vast hoe dat kwam. De meisjes kwamen logeren. En dat betekent: FEEST! :-) We haalden ze op woensdag op. Door de spits reden we naar Amersfoort en konden daar meteen aanschuiven om te eten. Heerlijk was dat! De dames hadden de koffer al gepakt. Jammer dat ik daar geen foto van maakte. Ze hebben allebei zo'n schattige kinderkoffer. 

En wat daar dan niet allemaal inzit. Je staat er steeds weer versteld van. Onderweg naar huis/hier zongen we liedjes. Eerst de liedjes die wij ook kennen. Soms van heel vroeger maar ook van vorige logeerpartijen (stt, niet verklappen, ik kijk altijd eerst nog even op Youtube om het geheugen op te frissen) en daarna komt het nieuwe repertoire. Er is altijd een liedje favoriet en dat wordt dan gedurende de hele logeersessie gezongen en beluisterd. Meestal is dat een liedje met een dansje. De dames kunnen dansen, dat wil je niet weten :-)

Zo luisterden we al eens eindeloos vaak naar Thomas Berge. Of naar Let it go (Frozen) en dit keer was dat Despasito. Door: Luis Ponsi maar ook, en daar werden de dametjes helemaal blij van, door Justin Bieber. Oh my, wat is dat liedje vaak langsgekomen. En ik moet eerlijk zeggen dat we er allemaal buitengewoon blij van werden. Het is een echte oorwurm :-)
Buiten het liedjes gebeuren om moest er ook gewerkt worden. Kleinste meisje vroeg me met haar allerliefste zoete stemmetje om een nieuwe jurk voor Nijnie. Nijnie is haar allerbeste vriendje en na vier jaar knuffelen was de jurk helemaal versleten.

Ik had de jurk al eens eerder gerepareerd en nog eens en nog eens. Maar nu kon het echt niet langer meer. Of ik een nieuwe jurk wilde maken dus. Ze wist precies hoe het er uit moest komen te zien. Hij moest aan en uit kunnen en met strikjes bovenaan. Net als bij haar eigen jurk. Ik liet haar zelf garen uitkiezen en op de foto's kunnen jullie zien hoe het geworden is. Precies zoals ze wilde. Zelf maakte ze van een mooie kraal nog een ketting en ik haakte er nog een tasje voor Nijn bij in knalgroen (haar lievelingskleur). En een 'telefoon' daarin.

Haar stralende snoetje was onbetaalbaar om te zien. Om over de knuffels en de kusjes maar niet te spreken :-) Wat zijn die kinderhandjes toch gauw gevuld. Wat is het fijn om nog maar vier jaar te zijn en de wereld onbevangen tegemoet te treden. Om er vanuit te gaan dat iedereen lief is en aardig voor je. Dat je je nog niet bewust bent van alle ellende in de wereld. Dat ... ach en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik hou mijn hart soms vast voor die kleintjes. Het zijn rare tijden tegenwoordig. Ik had nog nooit eerder een jurk gehaakt voor een Nijnie. Maar zoals Pipi altijd zegt: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan :-)