Wij zijn als gezin en familie altijd een hecht clubje geweest. Niet dat we de hele dag bij elkaar over de vloer komen maar als er wat te vieren valt, zien we elkaar. En vieren we. We vieren veel. Want er is veel te vieren. Verjaardagen, huwelijken, nieuwe kinderen, nieuwe banen en zoveel meer. Sommigen van ons vieren dat ze er nog zijn (die waren dicht bij de dood)
De laatste jaren merk ik dat het wat verandert. We zijn allemaal verhuisd en nog weer verhuisd en wonen nu niet bij elkaar in de buurt. Bovendien werken er veel mensen en schuift alles (vieringen bedoel ik) door naar het weekend. De weekenden zijn nu propvol gepland en er moet flink overlegd worden wie er wanneer aan de 'beurt' is.
En waar eerst de hele club bij elkaar kwam is het nu lang niet altijd zeker dat iedereen er is. De invloed van de partners is merkbaar ;-) Omdat meer mensen fulltime werken worden veel dingen doorgeschoven naar het weekend en moet er soms voorrang gegeven worden aan zwem en sportlessen. Of willen de partners gewoon niet steeds naar de familie :-) Dat is de nieuwe tijd en daar gaan we 'rekbaar' mee om.
Het is de grote kracht van de familie waar ik uitkom dat we de dingen nemen zoals ze zich aandienen. Misschien dat ik wel de tobberigste van het stel ben. Maar dat zal er mee te maken hebben dat ik de oudste van de kinderen ben. Na het wegvallen van mijn moeder heb ik een beetje haar taak overgenomen. Dat ging min of meer per ongeluk denk ik. Iedereen belt en communiceert via mij.
Volgens mijn dochter komt dat ook omdat ik meestal snel reageer op een app-je. Gek genoeg hebben we in het voorjaar en in de zomer het meest te vieren. Zo vieren vandaag mijn dochter en een neefje hun verjaardag. Morgen is de zoon van mijn zus jarig en dat is ook de vader van het neefje. Ja en die vieren dan dus twee keer :-)
De dag daarna een andere neef en nog even later mijn man, de man van mijn zus en nog wat aangetrouwde kinderen, vriendinnen van neefjes en nichtjes en zo. Het is een heel gepuzzel om iedereen in de weekenden te proppen. Maar tot nu toe lukt het wonderwel.
Ook zijn de eerste mensen die hun verjaardag niet meer vieren en ook dat vindt iedereen prima. Mijn vaders verjaardag is eigenlijk de enige dag waarop iedereen present is. Omdat hij nu echt de spil van de familie is geworden. Omdat hij er nog is om mee te vieren en ook omdat hij gewoon ontzettend leuke feestjes organiseert. Hij is in het voorjaar jarig maar ik moest er net even aan denken toen mijn zusje en ik elkaar feliciteerden met kind (ik) en kleinkind (zij) Hoe vieren jullie je verjaardagen? Of vieren jullie niet meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten