Winkeltje...

Maandag 19 februari. Ach, dat schattige kleine lieve winkeltje van mij. Is het er nu wel of niet? Of toch weer wel? Nee, toch niet? Of toch?... zo zullen jullie die hier lezen er zo ongeveer over denken. En met jullie de klanten die hier komen kopen. Gelukkig is dat een gemakkelijk type mens die het neemt zoals het is. 

Sommigen kopen hun vaste dingetjes hier. Opkikkertjes. Of bijvoorbeeld deze vingerloze wantjes. Of polswarmers. Ik weet nooit hoe ik ze moet noemen. Ik dacht eerlijk gezegd dat iedereen wel zo ongeveer een paar aangeschaft zou hebben maar nee... de eersten blijken zo vaak gedragen dat ze al versleten zijn. Hoe leuk is dat? Ze bevallen zo goed dat mensen er voor terug komen en nieuwe uitzoeken. Daar kan ik echt blij van worden want dat betekent dat het een goed patroon met een goede pasvorm is.

Sommige mensen bellen eerst even voor ze naar het winkeltje komen, anderen sturen een app of een mailtje. Het is maar net hoeveel 'haast' ze hebben. Ook zijn er mensen die gewoon proberen of ik thuis ben. Zo lang is de donderdag winkeldag geweest dat ik er altijd een beetje rekening mee houd dat er iemand aanwaait. Koffievisite spreek ik ook meestal op donderdag af. Zo hoef ik er dan niet speciaal voor thuis te blijven :-)

Heb ik nu een winkeltje ja of nee? Het doet er niet zoveel toe. Als het er is dan is het er en anders niet. Het is een beetje zoals ik op dit moment mijn leven leef. Soms heb ik een slechte dag en dan lukt er niks. Dat accepteer ik omdat ik weet dat er ook weer dagen komen dat het beter gaat. Dat er vooruitgang te zien is. Het is een manier van leven die ik echt heb moeten leren. Maar het lukt steeds beter en beter. Veel te veel jaren deed ik wat 'anderen' van me wilden en luisterde ik heel erg slecht naar mijn lichaam. Dat lichaam hield er gewoon mee op en ik werd letterlijk stilgezet.

Dat was lastig. Maar ik was ook lastig omdat ik maar niet luisterde. Maar de knop is gelukkig om. Ik maak het nu voor mezelf een beetje makkelijker door niet van die absurd hoge eisen meer aan mezelf te stellen. Een mens kan niet alles en dan zeker niet alles ook nog perfect willen doen. Door schade en schande kwam ik daar achter. Wees dus gewaarschuwd. Negeer de signalen van je lichaam niet. Zoek op tijd balans tussen werk en rust. Echt!