Trouwdag...

Donderdag 22 februari. Many moons ago trouwde ik met mijn jeugdliefde. Ik denk dat ik dat gerust kan stellen. Ik vond geen jongen leuker dan de man die hij geworden is. Nog steeds is er veel liefde van beide kanten. En dat is best bijzonder als ik denk wat we allemaal samen hebben meegemaakt. Want een rustig huwelijksleven is het nooit geworden. Het was en is geen standaard (wat is standaard) huwelijk. Van vieren kwam dit jaar jammer genoeg weer weinig terecht. De man was diep in de nacht thuis gekomen van een vergadering in het noorden van het land en meteen bij aankomst naar bed gegaan. 

Laat naar bed is niet vroeg er weer uit. Je wilt toch nog een paar uurtjes slaap proberen te pakken en dat deed hij. Ik was er al wel op tijd uit en druk aan het werk toen hij zijn hoofd om het hoekje van de deur van mijn werkkamer stak. Hij ging weer naar zijn volgende afspraak. In het midden van het land. Hij bracht een bezoekje aan de kaakchirurg. Gerepareerd maar wel met hoofdpijn kwam hij in de loop van de middag weer thuis. Ga lekker even slapen, zei ik... Ja, dat doe ik, zei hij. In de avond was er weer een afspraak, gelukkig met minder hoofdpijn en hier in het dorp. Ik was net naar bed gegaan toen ik hem thuis hoorde komen. Er kwam niet veel van vieren. Ik heb zelfs een klein vermoeden dat hij er niet eens aan gedacht heeft dat het zijn trouwdag was.

Gelukkig deel ik deze dag met mijn zusje. Zij trouwde een jaar eerder met haar man. Wel op dezelfde datum. Onze moeder stuurde altijd een kaartje maar nu ook zij er niet meer is en haar man er steevast niet aan denkt, bellen we op deze dag altijd even met elkaar en halen we herinneringen op aan de dag van toen. Want ook die waren bijzonder zal ik maar zeggen. Zo vieren we toch. En ach... zo belangrijk is het allemaal toch niet. Het gaat om de liefde en om houden van en dat doen we. Al jaren en jaren en jaren... en ik hoop ook nog heel veel jaren in de toekomst.

Kreeg ik dan wel die mooie bloemen? Ja, maar niet van de man. Ik kreeg ze van de kerk toen ik uit het ziekenhuis kwam. Mooi zijn ze hè? Dagdag!