Trouwdag...

Donderdag 22 februari. Many moons ago trouwde ik met mijn jeugdliefde. Ik denk dat ik dat gerust kan stellen. Ik vond geen jongen leuker dan de man die hij geworden is. Nog steeds is er veel liefde van beide kanten. En dat is best bijzonder als ik denk wat we allemaal samen hebben meegemaakt. Want een rustig huwelijksleven is het nooit geworden. Het was en is geen standaard (wat is standaard) huwelijk. Van vieren kwam dit jaar jammer genoeg weer weinig terecht. De man was diep in de nacht thuis gekomen van een vergadering in het noorden van het land en meteen bij aankomst naar bed gegaan. 

Laat naar bed is niet vroeg er weer uit. Je wilt toch nog een paar uurtjes slaap proberen te pakken en dat deed hij. Ik was er al wel op tijd uit en druk aan het werk toen hij zijn hoofd om het hoekje van de deur van mijn werkkamer stak. Hij ging weer naar zijn volgende afspraak. In het midden van het land. Hij bracht een bezoekje aan de kaakchirurg. Gerepareerd maar wel met hoofdpijn kwam hij in de loop van de middag weer thuis. Ga lekker even slapen, zei ik... Ja, dat doe ik, zei hij. In de avond was er weer een afspraak, gelukkig met minder hoofdpijn en hier in het dorp. Ik was net naar bed gegaan toen ik hem thuis hoorde komen. Er kwam niet veel van vieren. Ik heb zelfs een klein vermoeden dat hij er niet eens aan gedacht heeft dat het zijn trouwdag was.

Gelukkig deel ik deze dag met mijn zusje. Zij trouwde een jaar eerder met haar man. Wel op dezelfde datum. Onze moeder stuurde altijd een kaartje maar nu ook zij er niet meer is en haar man er steevast niet aan denkt, bellen we op deze dag altijd even met elkaar en halen we herinneringen op aan de dag van toen. Want ook die waren bijzonder zal ik maar zeggen. Zo vieren we toch. En ach... zo belangrijk is het allemaal toch niet. Het gaat om de liefde en om houden van en dat doen we. Al jaren en jaren en jaren... en ik hoop ook nog heel veel jaren in de toekomst.

Kreeg ik dan wel die mooie bloemen? Ja, maar niet van de man. Ik kreeg ze van de kerk toen ik uit het ziekenhuis kwam. Mooi zijn ze hè? Dagdag!

Zelfmaken (2)...

Woensdag 21 februari. Het was al weer even geleden dat ik duurzame confetti haakte. Zo noem ik deze gehaakte rondjes. Ze zitten met 15 stuks in een pakje en er zit een gezellig kaartje bij met de volgende tekst: dit is duurzame confetti. Keer op keer opnieuw te gebruiken. Voor het vieren van kleine maar bijzondere momenten. Neem hiervoor de confetti in uw hand en gooi het met een ferme zwaai in de lucht. Roep hoera, yessss of iets anders waar je vrolijk van wordt. Pak daarna de de confetti bij elkaar, terug in het zakje en ga door met wat je deed. Alsof er niks gebeurd is :-) 

Ik maakte 60 pakjes voor een bruiloft. Is dat niet stoer? Wel allemaal in het wit en het was dus wel even doorzetten met haken. Het bleek een schot in de roos en daar werd ik dan weer heel erg blij van. Dat was mijn confetti momentje. Je kunt ze bij mij bestellen maar misschien vind je het leuker om ze zelf te maken. Maak daarvoor een magische ring en haak daar 15 stokjes in. Afhechten en klaar ben je. In plaats van een magische ring kun je ook 5 lossen haken en die met een halve vaste tot een ring sluiten. Daarna haak je 15 stokjes in de ring. Veel plezier ermee!

De kringloop (2)...

Dinsdag 20 februari. Vandaag maakte ik weer eens een ritje naar de kringloop. Er waren weer genoeg spullen om weg te brengen en zoals dat dan gaat, liep ik meteen een rondje door de winkel om te zien of er misschien nog wat leuks te vinden was. En gelukkig was dat het geval *zucht van opluchting* 

Ik zag een alleraardigst bloemenvaasje in een mooie lichtgroene kleur. Merkloos. Het is precies de goede maat om zomaar een paar bloemen in te zetten. De bodem is 7 cm doorsnee, de opening aan de bovenkant 4 cm en de hoogte is 20 cm. In gedachten zie ik er mijn lievelingsvoorjaarsbloemen al in staan. Ik ben dol op ranonkels. En dan op de zon in de keukentafel..... Dat wordt genieten! Ik kijk er naar uit :-)

Winkeltje...

Maandag 19 februari. Ach, dat schattige kleine lieve winkeltje van mij. Is het er nu wel of niet? Of toch weer wel? Nee, toch niet? Of toch?... zo zullen jullie die hier lezen er zo ongeveer over denken. En met jullie de klanten die hier komen kopen. Gelukkig is dat een gemakkelijk type mens die het neemt zoals het is. 

Sommigen kopen hun vaste dingetjes hier. Opkikkertjes. Of bijvoorbeeld deze vingerloze wantjes. Of polswarmers. Ik weet nooit hoe ik ze moet noemen. Ik dacht eerlijk gezegd dat iedereen wel zo ongeveer een paar aangeschaft zou hebben maar nee... de eersten blijken zo vaak gedragen dat ze al versleten zijn. Hoe leuk is dat? Ze bevallen zo goed dat mensen er voor terug komen en nieuwe uitzoeken. Daar kan ik echt blij van worden want dat betekent dat het een goed patroon met een goede pasvorm is.

Sommige mensen bellen eerst even voor ze naar het winkeltje komen, anderen sturen een app of een mailtje. Het is maar net hoeveel 'haast' ze hebben. Ook zijn er mensen die gewoon proberen of ik thuis ben. Zo lang is de donderdag winkeldag geweest dat ik er altijd een beetje rekening mee houd dat er iemand aanwaait. Koffievisite spreek ik ook meestal op donderdag af. Zo hoef ik er dan niet speciaal voor thuis te blijven :-)

Heb ik nu een winkeltje ja of nee? Het doet er niet zoveel toe. Als het er is dan is het er en anders niet. Het is een beetje zoals ik op dit moment mijn leven leef. Soms heb ik een slechte dag en dan lukt er niks. Dat accepteer ik omdat ik weet dat er ook weer dagen komen dat het beter gaat. Dat er vooruitgang te zien is. Het is een manier van leven die ik echt heb moeten leren. Maar het lukt steeds beter en beter. Veel te veel jaren deed ik wat 'anderen' van me wilden en luisterde ik heel erg slecht naar mijn lichaam. Dat lichaam hield er gewoon mee op en ik werd letterlijk stilgezet.

Dat was lastig. Maar ik was ook lastig omdat ik maar niet luisterde. Maar de knop is gelukkig om. Ik maak het nu voor mezelf een beetje makkelijker door niet van die absurd hoge eisen meer aan mezelf te stellen. Een mens kan niet alles en dan zeker niet alles ook nog perfect willen doen. Door schade en schande kwam ik daar achter. Wees dus gewaarschuwd. Negeer de signalen van je lichaam niet. Zoek op tijd balans tussen werk en rust. Echt!

Versje van Toon (7)...

Zondag 18 februari. Op zondag laat ik hier op het blog een versje, liedje, gedichtje of verhaaltje van Toon Hermans lezen. In hou veel van zijn werk. Het is klein, tijdloos en past bij mij. Vandaag een piepklein versje uit: De danstent in de wei. Ik draag het gedichtje op aan mijn allerliefste hartsvriend. Hij is niet meer hier, maar diep in mij. Hij woont in een heel mooi kamertje in mijn hart.


Herinnering...

Waar je ook bent, ik zou het niet weten
niet in tijd of afstand te meten
ik heb je bij me, diep in mij
daarom ben je zó dichtbij.

Toon.

Zo'n zaterdag...

Zo'n zaterdag waarop je bij het wakker worden al weet dat je helemaal niks hoeft te doen als je daar geen zin in hebt. 

Zo'n zaterdag waarop je wat later opstaat, uitgebreid koffiedrinkt, met elkaar de week nog even doorspreekt, nog eens een koffie inschenkt.

Zo'n zaterdag die maar een paar keer per jaar voorkomt en daarom zo kostbaar is.
Zo'n zaterdag waarop je besluit in de auto te stappen en naar de grote stad hier verderop te rijden
Zo'n zaterdag waarop je weet dat daar waar je wilt gaan lunchen, je zeker weet dat je wat lekkers krijgt

Zo'n zaterdag waarop je hartelijk welkom wordt geheten, je bestelling plaatst en tevreden in het zonnetje wat soezerig naar buiten kijkt.
Zo'n zaterdag waarop je broodje nog lekkerder blijkt dan vooraf bedacht en met uitzicht op een paar leuke bossen bloemen.

Zo'n zaterdag was het dus. Wat een fijne dag! We deden niks dan genieten. Puur genieten!

Nog meer...

Donderdag 16 februari. Ik zag in mijn fotomapje dat ik eigenlijk veel meer afgemaakt/gehaakt had dan ik in eerste instantie dacht. Genoeg voor een tweede blog vol moois. Ik ga er niet teveel over zeggen en laat de plaatjes voor zich spreken :-) 

Haken (2)...

Woensdag 15 februari. Sinds mijn vorige keer zijn er weer diverse nieuwe projecten gehaakt. Dit keer weer allemaal sjaals, cols en omslagdoeken. Lekker warm in de winter en voor mij goed te overzien. Ik ben bang dat ik alleen nog niet heel erg origineel ben qua patronen. Omdat ze toch voor de verkoop of om weg te geven zijn, maakt dat niet uit. Sterker nog... het is soms leuk om een patroon te kunnen kiezen in diverse kleuren. Zo is dat in een echte winkel ook. 

Deze grijze col heb ik voor mezelf gehouden. Ik doen hem bij normaal weer twee keer om, maar als het wat kouder wordt kan hij ook drie keer omgeslagen worden. Hoe fijn is dat? Het garen verloopt van kleur van heel licht naar diep donkergrijs. Ik draag hem bij een roze jas.

Valentijnsdag...

Woensdag 14 februari. Valentijnsdag. Al snel na het nieuwe jaar lagen er schattige spulletjes in de winkels dit te maken hadden met Valentijnsdag. Vooral in de Jamin hier in het dorp kon je er niet omheen. Voor mij is het een dag als alle anderen. Het wordt hier niet gevierd. Een speciale dag om de liefde te vieren vind ik eerlijk gezegd een beetje overdreven. Bovendien vieren we over een week onze trouwdag. Eigenlijk probeer ik elke dag een beetje Valentijnsdag te laten zijn.

Toch wil ik er niet helemaal aan voorbij gaan (ik ben tenslotte dol op de liefde) en ik heb eens gekeken of er tussen de kaartjes van Hugs 'n Kisses niet ook wat leuke exemplaren zitten die te maken hebben met de liefde en jawel.... ik vond een paar leuke. Lezen jullie mee? :-)

 Vinden jullie de letters ook zo mooi? Ik zou best zo willen kunnen schrijven. Ik word er blij van.

Omdat ik een beetje (ahum) achterloop met schrijven is e.e.a. allang weer achter de rug en liggen de winkels al weer vol met paaseitjes en zo. Sterker nog... hier zag ik al paaseitjes liggen bij de supermarkt. En het grappige was dat ze naast het rek met afgeprijsde pakken oliebollenmix stonden. Ik heb er volgens mij een foto van gemaakt maar die kan ik nu even niet delen want mijn telefoon ligt  boven en ik kan nog niet zo heel erg goed traplopen. Ik kan het al wel maar moet het niet te vaak achter elkaar doen.

Pasen komt er aan en ook hoor ik steeds meer over internationale vrouwendag. Dat schijnt ook steeds meer gevierd te gaan worden. Laatst zag ik ook al pannenkoek dag en nog meer bijzondere dagen. Er valt veel te vieren maar het meeste laat ik lekker langs me heengaan. Een mens moet ergens zijn grens stellen toch? :-)

Maar goed, ik dwaal weer heel erg af. Het gaat vandaag om Valentijnsdag. Hoera!

Geniet maar fijn van de mooie kaartjes. Ik wens iedereen veel liefde toe. Dagdag!

Slingers...

Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik voel me regelmatig overweldigd door wat er in de wereld om me heen gebeurt. De tegenstellingen nemen toe. Ben je niet voor het de ene kant, dan ben je automatisch tegen. In het verkeer reageren mensen nodeloos agressief. Eigenlijk is alles extreem en het lijkt wel of er geen grens aan is. Ik probeer het allemaal bij te houden en te begrijpen maar af en toe zet ik mezelf gewoon even uit. Dan kijk ik niet op social media, dan blijft de televisie uit en gebeurt het soms zelfs wel dat ik niet eens naar buiten ga. Ja echt! 

Ik luister dan naar mooie muziek. Meestal is dat iets van de oude Bach. Die vind ik troostend en helend en ik kom dan echt tot rust. Maar soms zelfs is me de mooie muziek teveel en lees ik een boek. Een mooi boek kan ook troostend en helend werken. Je kunt jezelf er echt in verliezen en je in een andere wereld wanen.

Handwerken maakt me ook rustig. De slingertjes die ik hier laat zien maak ik tussendoor. Meestal haak ik wat ornamenten (in dit geval rondjes) tijdens de koffie en als ik er dan genoeg heb, maak ik er een slingertje van. Deze slingertjes verkoop ik in mijn winkeltje op Facebook of op Marktplaats. Maar meestal gewoon hier in mijn winkeltje- aan- huis.

Ik geef ze ook regelmatig weg. Aan mensen die ziek zijn en even een opkikkertje nodig hebben. Je kunt ze aan het einde van je ziekenhuisbed plakken met een stukje papieren plakband. Of met een punaise aan een prikbord hangen. Of thuis aan je pc, aan de knop van de deur of om een schilderijtje aan de muur. Het maakt niet uit. Doel is om je blij te maken.

Om wat te vieren. Want het leven is het waard om gevierd te worden. Vooral de kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke, dingen. Ik vier dat ik weer kan lopen. Ik vier de vriendelijke groet van de buurman en buurvrouw. Ik vier dat ik elke ochtend wakker word in een heerlijk warm bed, dat ik elke dag kan eten wat ik wil. Dat ik... ach, er valt zoveel te vieren. Als je het maar zien wilt. Dagdag!

Versje van Toon (6)...

Elke zondag een versje, gedichtje, overdenking of liedje van Toon...
Deze zondag is dat iets uit zijn Groot Versjesboek



Holland

Nevelland
wrevelland
waterig overdrevenland.

Bintjesland
lintjesland
weifelend anti kindjesland.

Bollenland
knollenland
stoep met hondendrollenland

Leuterland
kneuterland
krenterig pieterpeuterland.

Stug en traag en laag en log,
het gekke is... ik mag je toch! :-)

Fijne zondag!

999 vragen aan jezelf...

Zaterdag 10 februari. Ooit kocht ik dit boekje. Zomaar voor de aardigheid. Het lag maar te liggen in de boekenkast zonder dat ik er naar omkeek. Dat heb ik soms met boeken. Die moeten wennen. Nu deed ik het open en bedacht dat ik er misschien een rubriekje van kon maken hier op het blog. Daarom elke maand 10 vragen aan mezelf. Voor de aardigheid :-) 

1) Op welke dag ben je hier aan begonnen (dit project)

    Op zaterdag 10 februari.

2) Wat zijn je voornamen, roepnaam en achternaam

    Hendrika Christina, Tineke Hendrikse

3) Waar ben je geboren, welke dag, hoe laat? 

    Ik ben geboren in Groot- Ammers op een donderdagavond om iets voor tien uur

4) Wat woog je?

    6 pond

5) Welk sterrenbeeld heb je?

    Ram

6) Aan welke drie dingen kunnen mensen je herkennen als ze je zien?
    Aan mijn bril, ik ben net iets te dik en ik hoop aan mijn zonnige lach

7) Welke drie dingen heb je je kinderen meegegeven?
    Zelfvertrouwen, eerlijkheid en vriendelijkheid

8) Hoeveel jaar ken je je partner?
    Die ken ik al een eeuwigheid. Ik was volgens mij al verliefd op hem op mijn twaalfde ;-)

9) Kun je tegen bloed?
    Ja hoor. Geen probleem

10) Hou je van wandelen?
      Een paar maanden geleden zou ik hebben gezegd: NEE maar nu na de operatie geniet ik van elke
     stap die ik zet. Het voelt niet meer dan een klein wonder. Het voelt als een groot wonder. Ja, ik
     hou van wandelen :-)

Jamie...

Vrijdag 9 februari. Een paar blogs geleden schreef ik over de kookboeken van Jamie Oliver. Hier en daar vertelde ik er wat over zijn privé leven. Een paar dagen na het schrijven van dit kookboekenblog lees ik in Business Insider Nederland een artikel over hem. Het gaat niet zo goed met zijn restaurant imperium. En eerlijk gezegd schrok ik wel van wat ik las. 

Een kleine greep uit het artikel: Hij besloot vorig jaar om zelf eigenaar te worden van 6 (!) vestigingen van Jamie's Italian in Australië. Hij nam ze over van de (omgevallen) exploitant Keystone Group. De vestiging van zijn chique Londense Steakhouse Barbecoa vroeg surseance van betaling aan en moest 80 mensen ontslaan. Een andere vestiging van Barbecoa kon gered worden doordat Oliver zelf een onbekend bedrag neertelde. Deze keten ging in 2011 van start. 

In 2016 , het laatste jaar dat er cijfers bekend werden gemaakt leed deze keten een verlies van 420 duizend euro. Een derde van de (12)vestigingen van Jamie's Italian in Engeland wordt gesloten; een verlies van 450 banen. Hij moest afgelopen jaar zelf 3 miljoen pond in de keten steken en nog eens 6,5 miljoen aan geleend geld bijleggen. Hij heeft de verhuurders van zijn vestigingen gevraagd de huur te verlagen om te zorgen dat de keten overleeft.

In Nederland zijn 2 vestigingen van Jamie's Italian (Rotterdam en Den Haag) die goed draaien. Er komen drie zaken bij. O.a. twee nieuwe pizzeria's in Arnhem en Tilburg. Hij heeft 25 restaurants in het buitenland.

Hij stopte vorig jaar in het VK met zijn eigen magazine omdat de oplage halveerde in 8 jaar tijd. In Nederland bestaat het magazine nog wel (uitgegeven door Veen Media).

De sociale restaurants lopen wel goed. Daar waar werkeloze jongeren worden getraind (ik vertelde er eerder over) Die zijn eigendom van de Jamie Oliver Food Foundation en haalden een winst (voor belasting) van 300.000 pond.

In Nederland ging fifteen juist failliet. De huurkosten waren te hoog en er was een huurachterstand van een kwart miljoen euro.

Zijn persoonlijk vermogen wordt geschat op 150 miljoen pond.

In het artikel stond ook een verwijzing naar een schrijven over zijn huis van 10 miljoen pond, de 7 slaapkamers en de mooie keuken. Ik heb dat maar even gelaten voor wat het was. Ik was hier al best van onder de indruk allemaal.

Ik kijk, terwijl ik dit schrijf, nog even naar de stapel kookboeken die hier naast me op het kastje ligt. Het oudste boek bovenop. Ik zie een jochie van 23 jaar en denk..... lieve help, wat is jouw leven veranderd.... Waarvan akte! :-)

Bakken (2) ...

Vier huizen geleden in 1990 kocht ik dit boekje bij Albert Heijn. In het dorp waar ik toen woonde was geen AH en ik moest er 20 km enkele reis voor rijden. Natuurlijk reed ik niet speciaal voor dit boekje naar de supermarkt toe, ik werkte er vlakbij. Daar boodschappen doen was een luxe want niet alleen was er veel meer keuze dan in de kleine dorpssupermarkt, het was er ook nog eens goedkoper. DIt boekje was onderdeel van een serie, ik heb nog meer specials in de boekenkast staan. De lekkerste recepten uit Allerhande. De lekkerste hartige taarten moet ik eigenlijk zeggen. 

Door de jaren heen heb ik ze allemaal al eens uitgeprobeerd maar de Quiche Lorraine bleek favoriet. Eén keer per jaar maak ik hem nog. Gewoon uit nostalgie en omdat de kinderen er om vragen :-) de taart is super simpel te maken. De grootste uitdaging was altijd om te zorgen dat de bacon niet voortijdig opgesnoept werd door die en gene :-)

Het boekje ligt inmiddels behoorlijk uit elkaar. Hier en daar heb ik andere recepten wat aangepast maar deze quiche bak ik nog altijd volgens het boekje. Jaren en jaren heb ik de losse nummers van het tijdschrift allerhande bewaard maar op een gegeven moment werd de stapel wel erg groot en heb ik ze weggegeven. Nu gaan er veel maanden voorbij zonder dat ik een Allerhande inkijk. Tijden veranderen :-)

Vier huizen geleden..... ik besef me opeens hoeveel dit boekje meegemaakt heeft. Hoe vaak het verhuisd is. In hoeveel boekenkasten het gestaan heeft (we verbouwden nogal eens). Het is zelfs geëmigreerd en weer teruggekomen. Het heeft veel meegemaakt. Als ik aan alle recepten denk die ik maakte en bij welke gelegenheden. Aan de mensen die deze taarten aten en wat er van ze geworden is. Als ik dáár over nadenk, word ik er gewoon een beetje stil van.....

Jarig...

Woensdag 7 februari. In februari is het qua verjaardagen hier een rustige maand. Er zijn wat vriendinnen van toen en nu jarig. Mijn schoonzusje viert haar verjaardag in het midden van de maand. En aan het eind van de maand vieren mijn zusje en haar man en wij onze trouwdag. Zij trouwden een jaar eerder maar wel op dezelfde datum.

Niet al te veel spannends dus op dat gebied. Februari is ook de maand van het terugdenken. Mijn moeder is deze maand al weer twee jaar geleden overleden. Ik kom daar later nog op terug want ik wil dan iets bijzonders met jullie delen. Niet veel verjaardagen dus in deze maand maar er valt genoeg te vieren. Dat ik weer redelijk op de been geraak. De peesontstekingen worden gelukkig minder pijnlijk waardoor ik weer meer kan lopen. Ach, eigenlijk kun je zoveel kleine momenten vieren elke dag... Wat vieren jullie deze maand?

Lezen (2)...

Dinsdag 6 februari. Na het lezen van Tsjaikovskistraat 40 was ik benieuwd geworden naar de schrijver Pieter Waterdrinker. Hebben jullie dat ook? Dat je een boek leest en daarna als het je bevalt meer van de schrijver wilt lezen? Zo las ik ook de Correspondent. Waarin hij vertelt over zijn leven in het moderne Rusland. Over zijn worsteling tussen literatuur en journalistiek. Over zijn Russische schoonfamilie. Over de reizen die hij maakt. En ook vertelt hij voor het eerst hoe de geheime dienst op Rhodos een hilarische poging doet hem te werven als agent. Hij verteld over de oorlog in Georgië. Ik vond het weer een feestje om te lezen. Een aanrader! 

Lichtelijk teleurgesteld dat ik maar één boek van Waterdrinker kon vinden besloot ik ook even te snuffelen bij de tafel met afgeschreven boeken. Je vindt er soms echte pareltjes tussen. Zo zag ik daar een Adriaan van Dis liggen die ik nog niet kende. Een reisverhaal. Inhoud in het kort: Hij reist naar Japan met het verhaal van zijn vader/opvoeding in zijn achterhoofd. En dat is me nogal een verhaal. In Japan leert hij hij de andere kant kennen en komt hij in contact met Japanners die in Indonesië gelegerd waren in de tweede wereldoorlog. Het is interessant om te zien wat dat met hem doet en hoe het zijn manier van denken beinvloedt. Een aardig boekje voor maar een euro gered van de ondergang. Ik heb eigenlijk geen idee wat er gebeurt met afgeschreven boeken die niet verkocht worden. Ik zal het eens vragen..

Het derde boek waar ik wat over wil vertellen vond ik ook op de tafel van de afgeschreven boeken. En ook dat was weer een pareltje. Yvonne Keuls: Benjamins bruid. Ik heb het genoegen mogen smaken een keer mee te mogen maken dat zij voorlas uit haar boek Indische Tantes. Sindsdien ben ik fan van Yvonne Keuls. Het was zó leuk en ze deed haar tantes zo levendig na, dat je het gevoel had, dat ze elk moment binnen konden lopen. Dit boek gaat over Dolores. Dolores is in 1938 met haar moeder naar Nederland gekomen met haar moeder. Ze is dan 12 jaar en heeft geen idee wat haar nog te wachten staat en dat is maar goed ook. Drie keer trouwt ze en op latere leeftijd komt ook nog Benjamin in haar leven. Zij gaat hem als vervanging van haar verloren zoon beschouwen. Het is ook het verhaal van een echte Indische familie.

Ik denk niet dat ik dit boek zelf gekocht zou hebben in de boekwinkel hier in het dorp, maar ben toch blij dat ik het gelezen heb. De meneer van de boekwinkel geeft me regelmatig goede tips (ook die buiten mijn comfortzone)  en dat vind ik echt meerwaarde. Ik koop daarom nooit bij de grote online winkel maar altijd bij hem. Omdat ik heel graag wil dat de winkel blijft :-)

Omdat ik het me niet kan permitteren alle boeken te kopen, heb ik ook een abonnement bij de bibliotheek hier in het dorp. Het lijkt daar tegenwoordig wel een kippenhok. Het zit er vol mensen die taalles krijgen, er is een speel o theek en nog veel meer activiteiten die vast heel erg gewenst zijn maar ik vond het juist altijd zo fijn om in alle rust wat te lezen, te snuffelen, te genieten en soms zelfs alvast een stukje in een boek te lezen. Dat gaat helaas niet meer. Of misschien kan het wel maar ga ik op een verkeerd tijdstip naar toe. Dat zou ook zomaar kunnen. Nou ja.... hoe dan ook. Lezen is fijn en ik ga er voorlopig niet mee stoppen :-)

Wat zeggen de kaarten...

Maandag 5 februari. Elk jaar vind je in het laatste nummer van Flow een uitneembare kalender. De eerste heb ik niet meer maar de laatste vier heb ik bewaard. Ik dacht dat het misschien leuk zou zijn om eens te zien wat er zoal gezegd werd op 5 februari. Kijken jullie even mee? 

Kalender 1 vertelt over het gemak van een foodbox van Hellofresh. Ik heb zelf nooit de behoefte gevoeld een abonnement op zoiets te nemen. En zeker nu, tijdens het revalideren, niet. Het is goed om veel buiten te zijn en te lopen. Elke dag dus verse groenten hier in huis. Recepten vind ik in kookboeken (die van Jamie bijvoorbeeld) of ik verzin zelf iets. Eén keer kon ik toch een pakket proberen. De overburen waren op vakantie en vergeten dat door te geven aan hellofresh. Het pakket werd bij ons bezorgd en na overleg met de buren door ons opengemaakt in ruil voor het verzorgen van de post en het bewateren van de planten. Het was leuk om te proberen maar daar stopte het voor mij :-)

Het tweede kaartje spreekt over een zachte winter. Als de winter zacht is beginnen de vogels al in februari te zingen. Ik hoorde ze inderdaad eerder deze maand. Mevrouw merel hield me zelfs gezelschap in de tuin toen ik het mos tussen de tegels vandaan aan het halen was. De boomklever, de winterkoning en de groenling heb ik misschien ook wel gehoord maar ik herken ze niet. Op het moment van schrijven is het bitterkoud buiten (ik loop een beetje achter met schrijven) en zijn er geen vogels te horen. Gelijk hebben ze :-)

Op het derde kaartje een mooie uitspraak van Dichter& Wetenschapper Leo Vroman. Ik lees hem graag. Hij heeft zoveel moois geschreven. Ontroerend was ook de documentaire die ooit over hem gemaakt is. Samen met zijn vrouw woonde hij in een (verzorging?) huis in Amerika. Zo lief voor elkaar en de mensen om hen heen. Hij zal nog wel ergens online terug te zien zijn. Hij zei op dit kaartje: Liefhebben en nieuwsgierig zijn; daartussen slaapt een zachte lijn. Mooi hè?

En dan alweer het laatste kaartje. Daarop een uitspraak van Jimi Hendrix. De man die zo fantastisch gitaar kon spelen. Destijds was ik nog te jong om zijn muziek op waarde te schatten  maar later heb ik die echt leren waarderen. Hij zegt: Muziek is een veilige manier om high te zijn. Die Jimi... Zelf houd ik erg van de muziek van de oude Bach. High word ik er niet van maar ik kan wel in een prettige mood komen van zijn muziek. Misschien is dat wel high in een light versie. Wie weet.

Zomaar wat kaartjes die ik ooit uit een tijdschrift scheurde. Ze liggen hier in mijn werkkamer op een stapeltje. Het was leuk er even een paar uit te lichten en er wat over na te denken. Fijne dag!