Een jaar geleden #3...

Wat gebeurde er een jaar geleden? We gaan eens zien in de agenda van vorig jaar en slaan hem open in de maand maart. Ondertussen kunnen jullie de collages bewonderen die ik maakte in het rode boekje. A6 formaat. De schilders waren klaar met het schilderen van de wanden en het plafond in de garage die later winkel zou worden. Daarna was de vloer aan de beurt. Dat gebeurde in de eerste week van maart. De kleur werd uitgezocht en er waren twee lagen verf nodig om een mooi resultaat te bereiken. Ik ben er, nu een jaar later, nog steeds blij mee. Kleinzoontje kwam logeren en later in de maand ook zijn nichtjes. Maar eerst werden ze door ons opgehaald van Schiphol na een bezoek aan de oom en tante zo ver weg! Wat was het fijn ze weer te zien en alle verhalen te horen.

Er was lekkage in de nieuwe keuken. De monteur kwam er bij en constateerde een lek bij de vaatwasser. Een aanpassing hier en daar en alles kwam in orde. Nooit meer problemen mee gehad. De broers kwamen kasten opmeten. Deze broers maken hele mooie kasten hadden we geconstateerd na een bezoek aan de showroom. Anderhalve week later werden ze geplaatst. Eerst in mijn werkkamer, daarna in die van de man. Wat een plezier hebben we al van deze kasten gehad. Ze zijn ook heel mooi om te zien.

We hadden schade aan de deurposten. Gemaakt door de mannen die de lift geplaatst hadden. Er werd een foto van gemaakt en na een paar dagen meldde zich een reperateur. De lieve jongen sprak nauwelijks Nederlands maar gelukkig wel Duits (opluchting van beide kanten) en bleek helemaal uit Dordrecht te komen voor dit kleine schadeplekje. Onze schilder woont op 100 meter en had het zo op kunnen lossen maar dat mocht niet van het bedrijf. Hij had nota bene de verfpot nog in de auto staan. Maar nee. Deze echt ontzettend aardige Poolse Dordtenaar kwam, herstelde en had niet de goede verf bij zich. Dus toch maar even de schilder gebeld en wat verf gehaald. Zo simpel kan het zijn. De buurman kwam een bijenboek brengen want we willen onze tuin bij vriendelijk maken en hij is imker. We dronken gezellig koffie. Ondertussen hoorden we hier en daar over Corona. Het zou een soort griep zijn maar dan erger. We weten inmiddels hoe dat afliep.

Terwijl ik verse courgettesoep stond te koken hoorde ik op de radio voor het eerst over een intelligente lock down. 14 maart zou deze ingaan. Op 18 maart hoorden we dat we afstand moesten houden. Minstens 1,5 meter. Liefst meer. Ook moesten we onze handen goed wassen (moet dat niet altijd) en mochten we geen handen meer geven. In de streek waar we eerst woonden werden de bloemen doorgedraaid (vernietigd) omdat ze niet meer verhandeld konden worden naar andere landen (Engeland). Het deed pijn.

Toen kwam de eerste woensdag dat de klokken van de kerken luidden. Van 7 uur tot kwart over zeven. De bronzen klok van de dorpskerk, gemengd met de met de hand geluide klok van de katholieke kerk. En dat was een hele pittige klus kan ik je zeggen. Rond vier en vijf mei deden ze dat voor de laatste keer op deze manier. Daarna bleef het stil want ook de kerken gingen dicht. De 22e maart mochten we niet meer naar het bos en naar de zee. Later weer wel en werd het daar erg druk. Té druk! Er kwamen handhavers die je niet meer doorlieten. We voelden ons gevangen.

Mijn verjaardag was een week later en we konden hem niet vieren. Dat was heel raar want het zou de eerste verjaardag hier in dit huis zijn. Beangstigend ook want we waren nog net niet in paniek maar wel heel erg op onze hoede. Ik kan me nog heel goed die eerste weken voor de geest halen. Het was alsof er een deken over ons heen getrokken werd. Gelukkig kunnen we dat nu grotendeels achter ons laten. Hadden we toen kunnen bedenken dat het zo lang zou duren allemaal? Zomaar een greep uit een turbulent jaar. Net verhuisd, verbouwing aan de gang, vol in lockdown en dat allemaal in een maand tijd. Never a dull moment...