Recept #3...

In de keuken staat een kast. Een grote. En die is helemaal gevuld met kookboeken. Af en toe pak ik een boek en snuffel er wat in. Ik probeer hier en daar eens wat en als het een lekker receptje is, deel ik het met jullie. Vandaag laat ik jullie een uitgave zien van het Voorlichtingsbureau van den Voedingsraad, in samenwerking met de Commissie voor Huishoudelijke Gezinsvoorlichting. Zij waren gevestigd aan de Koninginnegracht 42, in 's- Gravenhage. Niet zoals tegenwoordig het gemakzuchtige Den Haag. Niet een echt kookboek dus maar meer een veredelde folder.

Bij het leegruimen van het huis van mijn schoonmoeder (na haar overlijden) wilden haar kinderen alles weggooien. Zij hechtten geen waarde aan de spullen van moeder. Gelukkig vonden ze het goed dat ik hier en daar wat redde van de kringloop/ gemeentestortplaats. Zo mocht ik o.a. haar poesiealbum, haar servies en gebaksschalen hebben en zo nog wat kleine dingetjes. Omdat ze echt alles (ook fotoalbums) weg wilden doen mocht ik uitzoeken wat ik wilde. Sommige dingen heb ik in de loop van de tijd voor ze verkocht en het geld eerlijk verdeeld. Later hebben we ook nog eens een etentje van deze verkopen betaald. Zo zorgde moeder er na haar dood ook nog voor dat ze ons bij elkaar aan tafel bracht. Het is geen hechte familie en nu zij er niet meer is, valt de boel een beetje uit elkaar. Ze hebben geen ruzie, zeker niet. Maar ze hebben er denk ik geen behoefte aan om elkaar wat vaker te zien. Op deze manier kunnen we elkaar af en toe zien.

Ik kom uit een totaal ander gezin. Wij bewaren alles, delen veel en spreken elkaar minstens 1x per week. Heerlijk vinden we dat. Maar goed, daar gaat het nu niet over. We zijn zoals we zijn en dat is allebei goed. Terug naar waar ik over wilde schrijven. Een van de dingen die ik ook uit de boedel kon redden was haar kookboek. Ik zal het later nog wel eens laten zien. In dat kookboek zat nogal wat los spul. Zoals dat hoort in een veelgebruikt boek. Losse papieren, handgeschreven recepten, losse briefjes en folders. Waaronder deze. Hoe bijzonder is het dat juist ik, die twintig jaar tussen de tomaten woonde (niet letterlijk natuurlijk) deze flyer vond. Er staan best leuke recepten in. Waaronder een lekkere stoofschotel en stevige tomatensla met aardappelen. Heel simpel maar best lekker

Je hebt nodig: 500 gram koude gekookte aardappelen, 500 gram tomaten, slasaus of peper-zout-azijn-en olie of gesmolten boter, een gesnipperde ui, fijngehakte peterselie.

Hoe maak je de salade? Snij de tomaten en de aardappelen in plakken en doe er de gesnipperde ui doorheen.De sla op smaak maken met slasaus of een mengsel wat je zelf kunt maken van peper, zout, olie enz. Doe de salade over in een schaal en strooi er de fijngehakte peterselie overheen. Ik maakte dit receptje voor bij de BBQ. Het smaakte verrassend lekker. Het sausje was wat weinig maar ik kon het gemakkelijk vermeerderen.

En dan als laatste een foto van de achterkant. We zien dat de brochure (hè hè eindelijk vond ik het goede woord) gemaakt werd in december 1947 en 3 (drie) cent kostte. Toen ik dat zag bedacht ik me ook ineens dat heel veel mensen destijds waarschijnlijk nog nooit slasaus gezien hadden. Ik heb het nagevraagd bij mijn vader en hij zegt dat mijn moeder pas slasaus (van het merk Livorno) kocht in de jaren zestig. Ik kan me nog herinneren dat wij het over de sla deden. Het was veel zuurder dan Mayonaise. Ach, en zo ben je weer even terug in je kindertijd. Mijn moeder was een degelijke kok. Geen fritsefrats voor ons. Veel groenten uit de moestuin, een klein of geen stukje vlees en twee kleine aardappels per persoon. Geen snoep en als we echt 'honger' hadden kregen we een boterham met roomboter die ze maakte van de afgeroomde melk van de boer. Eigenlijk was ze haar tijd ver vooruit, die moeder van mij. En ook mijn schoonmoeder was zo. Ook in dat gezin geen fritsefrats. Hoewel zij wel bakte. Koekjes en cake. Misschien stond het recept daarvoor wel in het kookboek wat gered werd van de kringloopwinkel/stort en nu bij ons in de veel te volle boekenkast staat.