Gedicht #2...

Er worden hier in het dorp twee lokale krantjes bezorgd. De een is meer gericht op de provincistad hier verderop en de tweede is een echt Betuws gebeuren. Regionale gratis kranten hebben het moeilijk en daarom wordt over een poosje het tweede krantje overgenomen door de eerste. Het zij zo. Nu stond er in de Betuwse krant een leuke aankondiging. Mevrouw Pytsje Douma zou elke week een gedicht schrijven. Hoe fijn is dat! Hoe meer poëzie hoe beter. Ik zocht wat meer informatie over haar op. Ze is, zoals haar naam al doet vermoeden, geboren in Friesland. Ze woonde daar tot haar zestiende en ging studeren in Utrecht en Amsterdam (textielopleiding). Later ging ze in Bergen wonen en uiteindelijk in de Betuwe. Ze is een veelzijdig kunstenaar. Ze maakt mode, zingt, tekent en maakt gedichten. Ze heeft drie bundels uitgegeven en gaat nu dus wekelijks één van haar gedichten in de locale krant. Hier komt het eerste gedicht...

Zomertijd Een open tuindeur, van binnen naar buiten gedacht; daar komt een hommel een bij en een wesp; in en uitgaand vliegverkeer, onverwacht Ik zit erbij in stille kamer en zie het schommelen van rozen aan de muur die weten van dag nog uur. Hoog een vliegtuig in de lucht. Mensen trekken, vluchten van hier naar daar, zoeken, verkennen andere streken; wensen stilte, rust en vertrouwen van binnen, weten niet waar te beginnen. Buiten, de zomertijd wordt vastgelegd. Herinnering uitgeprint. Mijn tuindeur staat wijd open. Ik zit binnen maar kan elk moment naar buiten lopen waar de rozen groeien en bloeien; vastgebonden aan de muur. Een mooi gedicht van Pytsje Douma. Zomaar gratis en voor niks te lezen in het gratis huis-aan-huis blad. Wat een cadeautje. Bij het gedicht een foto van een stuk border uit onze voortuin. Kunnen de bijen lekker van komen snoepen. Als ruil krijg ik een potje honing van ze. Maar dat weten ze nog niet ;-)