Een jaar geleden #4...

Vorig jaar was een memorabel jaar. Niet alleen door het uitbreken van het Covid-19 virus en alle ellende dat dat met zich meebracht, maar ook was 2020 het eerste volledige jaar dat we hier woonden. We pakten uit, verbouwden, schilderden en brachten de tuin op orde. We kregen veel mensen over de vloer en leefden volgens een strak schema. Dit jaar betaalt dat zich uit en kunnen we oogsten wat we eerder zaaiden. We zijn dankbaar voor al het moois wat op ons pad gekomen is. Omdat het jaar voorbij vloog en we al best veel dingen vergeten zijn blader ik zo af en toe even wat in de agenda van vorig jaar. Dit keer is de maand april aan de beurt. Zo lees ik dat op 1 april de kast in mijn werkkamer geplaatst werd. Oh wat was ik daar blij mee! Eindelijk konden alle spullen weer een plekje krijgen. We hoorden de eerste woensdag van april de kerkklokken voor de derde keer luiden. De grote klok van de dorpskerk en het kleinere klokje van de Roomse kerk. Het maakte veel indruk op me. De buurman kwam helpen met het snoeien van de perenboom. Het mocht niet baten. Hij redde het niet en werd omgezaagd. Ik fietste mijn eerste grote ronde om het dorp heen. Het was een overwinning want lang niet gefietst. Het ging moeizaam. Het werd Goede vrijdag en later Pasen. We vierden het samen. Kerken dicht, kinderen mochten niet komen en wij mochten al helemaal niet naar mijn vader. Daardoor vierden we des te meer de dankbaarheid van het gezond zijn.

De fair in het dorp ging niet door. Een jaar eerder was het deze fair die er voor zorgde dat wij hier nu woonden. Jammer maar misschien volgend jaar schreef ik in de agenda. We weten inmiddels dat het dit jaar ook niet lukte. Ik probeerde voor het eerst te beeldbellen met mijn zusje. Iets wat maar nauwelijks lukte. Denk aan de reclame van die jongen die met zijn oma belt... Zus vond het allemaal maar spannend. Ik kreeg van de buurman een uitgebreide rondleiding door zijn prachtige tuin met boomgaard. Ik liet daar eerder al eens fotos van zien volgens mij. De hovenier kwam praten over de indeling van de tuin. We doen het onderhoud zelf maar nu moeten er grote gaten gegraven worden en hij heeft daar machines voor. De hovenier is een jongeman uit het dorp. We zijn dol op hem want behalve uitermate deskundig is hij ook nog eens een harde werker en buitengewoon vriendelijk.

Koningsdag komt en gaat stilletjes over in woningsdag. We mochten in de rij voor lekkere ambachtelijke tompouchen bij de bakker aan de overkant van de rivier. Het was het wachten waard. De klok werd wekelijks geluid zoals ik hierboven al vermeldde. Het troostte en bemoedigde. De keukenman kwam voor de laatste keer. Er waren wat kleine dingetjes die nog gedaan moesten worden. We namen afscheid. Dankjewel keukenmeneer. Je was een topper en bedankt voor de mooie keuken.

Ondertussen werd de agenda leger en leger. Waar deze anders vol stond met afspraken, bleef het stil. Mijn vader zag ik niet meer. Ik sprak hem alleen over de telefoon maar we zijn allebei geen bellers en bovendien hoort vader slecht. De kinderen en kleinkinderen kwamen niet meer even gezellig langs en we hielden onze adem in want de een na de ander werd ziek hier in het dorp. Wanneer zouden wij aan de beurt zijn?

En ondertussen, terwijl wij de adem inhielden, bleven de vogels verliefd naar elkaar fluiten. Ze zongen dat het een lieve lust was. Elke keer weer stonden we er versteld van hoeveel verschillende vogels in onze tuin te zien waren. We waren buitengewoon onder de indruk van de bloesem overal. Af en doe reden we een rondje met de auto door ons nieuwe woongebied. Lopen kon nog niet. Ik had alle energie verspeeld na operatie, revalidatie, weer operatie, revalidatie, val van de fiets, verkoop van het huis, aankoop van een nieuw huis, verhuizen binnen veertien dagen, verbouwen enz enz

De lege bladzijden kijken me aan, de agenda ligt naast me op tafel. Ik voel weer de spanning die er toen was. De enorme hoeveelheid ontzettend zieke mensen. De zorgen, het verdriet. We voelden ons soms schuldig als we in onze mooie tuin zaten te genieten van een kop koffie want we wisten dat heel veel mensen in te kleine huizen zonder tuin geen kant opkonden. Het was een zorgelijke tijd. We wisten op de een of andere manier de maand door te komen en maakten ons op voor de maand mei. Maar daarover vertel ik in een volgend blog! Tussen de tekst plaatste ik foto's van collages die ik eerder maakte maar nog niet hier liet zien. Ze zijn gemaakt op A6 formaat!