Eind van een bijzonder jaar...

Hallo allemaal! Wat is het lang geleden dat ik hier was zeg! Het is bijna een maand geleden zie ik. Ik maakte zoveel mee afgelopen tijd dat er geen beginnen aan is om hier alles met jullie te delen. Het zijn voornamelijk privé dingen en dingen waar die we binnen de familie houden waar ik druk mee was. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik dat niet kan delen, aan de andere kant is het natuurlijk wel heel fijn dat ik ook een vol en rijk leven heb buiten het scherm hier. Toch? 

Het is er niet echt van gekomen om dingen precies op te schrijven en ik ga dus met zevenmijlslaarzen door de laatste weken heen. Zo vierden we Sinterklaas. Daar vertelde ik jullie nog over. De Zwarte Pietenpakken hangen hier nog steeds aan de grote kapstok in de gang. Ze worden in het nieuwe jaar teruggebracht. Gestoomd en gewassen. Maar ze hangen er nog wel. Zo bedenk ik me nu dat dit ook wel kenmerkend is voor het afgelopen jaar. Het was allemaal wat A-typisch zal ik maar zeggen.

Kruidnoten in augustus in de winkel maar Sinterklaas vieren na 5 december. Ik kocht wat kerstspul in oktober (in de kringloop) en november maar het kwam er niet van om het huis te versieren voor kerst. Iets waar ik altijd naar uitkijk maar ik had er simpelweg geen gelegenheid voor dit jaar. Geen probleem ;-) Toen het eenmaal kerst was had ik er ook eigenlijk genoeg van. Al dat glimmende spul was me een beetje tegen gaan staan. Kerst werd dit jaar terug gebracht tot de essentie van kerst. Daar waar het eigenlijk allemaal om draait. Wel ging ik met pa naar het kerstdiner. Dat was echt genieten. Ik verkeerde in goed gezelschap en het is heel fijn om te zien dat zoveel mensen van mijn vader houden. Wat me vooral ontroerde waren de handen van al die oude mensen. Zoveel werk was er mee gedaan. En nu waren ze klaar en mochten ze uitrusten. Het was een heerlijke avond. een om nooit te vergeten.

Ik bezocht voor de laatste keer allerlei kringloopwinkels (want volgend jaar mag ik van mezelf niks kopen en moet ik het doen met wat ik heb) en kocht hier en daar wat. Zoals de zak op de tweede foto. Voor € 1,95 per stuk kocht ik twee van dit soort zakken. Van alles en nog wat vond ik er in. Het was een goede koop want oh oh wat is er veel uit geknutseld en gekleurd de afgelopen weken. Superfijn. Ik kocht voor mijn project van volgend jaar nog wat papiertjes en oude boeken. Ik kreeg van Ageeth mooie post in ruil voor mijn give away met de sigarenbandjes. Ik was er blij mee. Ook spotte ik zingende Gene in zijn kapiteinspak. Ik vertelde hier al eerder over hem. Gelukkig spotte hij mij niet. Hij was weer allerlei dames aan het entertainen met zijn zoetgevooisde stem. Dromend van een witte kerst. Och toch! Het sneeuwde een klein beetje. Geen witte kerst maar een kleine week daarvoor. Het bleef zowaar even liggen.

Het huis was dan wel niet versierd met kerst maar oh wat had ik het leuk gevonden als jullie even om een hoekje hadden kunnen kijken. Het was gevuld met kinderstemmetjes en gemengd met het geluid van volwassenen. Er werd gepraat, bijgepraat, ideeën werden uitgewisseld, plannen gemaakt, kleintjes speelden met volwassenen, we maakten muziek. Oh wat maakten we veel muziek. Het kon allemaal weer. Na jaren vol herinneringen aan hen die zoveel van muziek hielden en niet meer bij ons zijn en waardoor het ons niet lukte om vrijuit te genieten, lukte dat dit jaar weer wel. Het was zo mooi om rond de piano mooie kerstliederen met elkaar te zingen. Natuurlijk was er lekker eten maar ook dat was niet de hoofdzaak dit jaar.

Er kwamen onverwachte bezoekers die ook bleven slapen. Alle kamers waren gevuld. Overal lagen mensen. Iedereen schoof een beetje op en zo lukte het allemaal prima. De kleintjes bleven meer nachtjes slapen natuurlijk want logeren in de vakantie is sowieso een feestje. Ondertussen veranderde ik een en ander in mijn kamer hier. Het garen en de lappen gingen er uit en alles papier gerelateerd kwam naar binnen. Ik deed het tussendoor maar het leuke was dat iedereen zich ermee bemoeide. We vonden leuke knutsel ideeën, werkjes van vroeger van de kinderen, kortom het was een feestje. Wel behoorlijk vermoeiend maar hoe fijn was het dat ik het allemaal weer kon. Want dat is wel de grootste winst van 2018. Het duurde lang voor ik hersteld was van de operatie maar kijk me nu toch, zo aan het eind van het jaar. Ik kan gewoon alles weer. Hoe fijn is dat na al die jaren van pijn en afzien?

Wel heb ik nog behoorlijk veel last van de val die ik maakte. Ik viel van de fiets en vol op mijn schouder. Dat wordt nog niet veel beter en daarom heb ik een bezoekje aan de huisarts maar vast op mijn lijstje voor volgend jaar gezet. Dit is zo'n beetje in het kort wat ik heb meegemaakt de afgelopen weken. Best veel eigenlijk want ik heb hier meer dan de helft nog niet verteld. Ik vertelde nog niet van de oliebollen die ik eerder kocht en van de Brabantse worstenbroodjes. Een verhaal op zich.

Het is de laatste dag van het jaar 2018 en ik voel me zoals elk jaar een beetje melancholiek. Het is bijna voorbij. Buiten schijnt de zon en lijkt het wel lente. Er wordt hier in Westland al volop vuurwerk afgestoken. Al weken zijn ze bezig trouwens. Ik hoorde de eerste knallen zo rond Sinterklaas. De tijd dat ook de oliebollenmix in de winkel stond. Het was een A-typisch jaar, ik zei het al. Vol mooie gebeurtenissen. Memorabele momenten. Teveel om op te noemen. Van de meeste deed ik hier verslag. Nog een paar uur en dan beginnen we met een schone lei. Met een lege agenda. Een nieuw begin. Ik ben zo benieuwd wat het ons gaat brengen. Echt!

Ik heb voor het nieuwe jaar bedacht dat ik elke dag aan de slag ga met papier. Gewoon wat prutsen en zien wat er van komt. Ik heb niet echt een plan en ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen. Blijf ik op een bepaald niveau hangen of kan ik boven mezelf uitstijgen? Wat ik met het blog ga doen weet ik ook nog niet. Er wordt veel gelezen maar weinig gereageerd en ik mis de interactie een beetje. Steeds vaker ook heb ik het idee dat ik alles al verteld heb. Ik blog al zoveel jaren. Op eerdere blogs en nu al weer een paar jaar hier. Misschien is het tijd voor verandering? Ik weet het niet. De tijd zal het uitwijzen. Elke dag bloggen is niet haalbaar gebleken. Mijn leven is op een of andere manier zo gevuld dat er weinig tijd overblijft om te schrijven. Het was een beetje hollen of stilstaan. De laatste weken vooral stilstaan.

Als ik iets heb geleerd dan is het dat je niet teveel plannen moet maken. Althans ik niet, want ze komen meestal niet uit en dingen lopen toch ander dan verwacht. Voor even was ik hier op dit moment alleen in huis en was het stil genoeg om wat na te denken en te schrijven. Nog een paar momenten van rust zullen er zijn en dan vult het huis zich weer met vreugde en vrolijkheid. Met elkaar zullen we genieten van het samenzijn en het oude jaar inwisselen voor het nieuwe jaar. Ik heb er zin in. Het oude huis is op zijn best als er veel mensen in en uit lopen. Bijkomend voordeel: het is er dan ook eindelijk weer eens lekker warm ;-)))) We zullen zingen en lachen en er zullen momenten van reflectie en bezinning zijn. We zullen terugkijken, weemoedig zijn en denken aan hen die niet meer bij ons zijn. We zullen ook vooruit kijken en ons verheugen op wat komen gaat. Ja, het gaat fijn worden. 2018 was een bijzonder jaar. En overall kijk ik er met dankbaarheid op terug. Het was goed. Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling en een heel mooi en gezond 2019! Dagdag! :-))