Vrijdag 7 december 2018. Wat jammer dat het feest van Sinterklaas alweer voorbij is. Ik heb het gevoel dat het nog maar net begonnen was. Gelukkig hangt er nog een Zwarte Pietenpak aan de kapstok anders zou het zo kaal zijn. Hoewel je al weer volop kerstmarkten kunt bezoeken (de eersten waren al in november) moet ik altijd even schakelen. Je hobbelt deze tijd van het een naar het ander. Op het ene moment zit je een verjaardag te vieren, dan kijk je sinterklaasjournaal, daarna een kerstmarkt, dan weer Sinterklaas, verjaardagen en tussendoor blijven maar heel weinig gewone dagen over.
Nog altijd ben ik enigszins traag in het hoofd en het lijkt net of ik dit jaar minder snel op gang kom dan andere jaren. Nog steeds heb ik last van de val van de fiets laatst. Mijn schouder doet nog steeds behoorlijk pijn. Het werk in de tuin met Leen, maakte het er niet beter op, maar goed. Verder klaag ik niet hoor. Sinterklaas is echt definitief terug naar Spanje.
Het was een rustige dag vandaag. Ik deed wat boodschappen en de man ging naar de kaakchirurg. Hij heeft altijd meer last van de verdoving dan van de ingreep zelf en kwam terug met en dijk van een hoofdpijn. Oh en hij was misselijk en wilde geen avondeten. Ik maakte daarom voor mezelf een verwarmend soepje want o o dat nare koude natte weer buiten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten