Oeps...

Zaterdag 24 november 2018. Nog even wilde ik snel een boodschap doen bij de supermarkt hier in het dorp. Aan het eind van de middag. En op de fiets. Ik moest ook nog even naar de boekwinkel om een bestelling op te halen. En naar de winkel met de fijne aardappelschilmesjes. De kookwinkel hier in het dorp. Gelukkig zijn deze winkels dicht bij elkaar en dus zou het qua tijd moeten kunnen. Bij de kookwinkel was het erg druk en duurde het lang voor ik aan de beurt was. Daarna stak ik de straat over om naar de boekwinkel te gaan. Vijf minuten voor sluitingstijd liep ik weer naar buiten. 

Voor de supermarkt hoefde ik me niet te haasten die is volgens mij altijd open. In ieder geval op tijden dat ik mijn neus daar laat zien. Ik deed mijn boodschappen en ruimde ze weg in mijn fietstassen. Ik heb al jaren fietstassen en zou niet meer zonder willen. Met twee handen aan het stuur vind ik toch het fijnst. Ik denk aan een jaar geleden..... ik kon na de operatie 256 dagen niet fietsen. En toen ineens weer wel. Sindsdien ben ik me er elke keer dat ik opstap van bewust hoe fijn dat is.

Maar nu ging het ineens mis. Ik weet nog steeds niet hoe het gebeurde. Ik wilde opstappen en voor ik het wist, vloog ik met een grote boog door de lucht en landde op de straat. Of misschien moet ik zeggen: ik stortte neer. En de fiets kwam achter me aan. Ik heb er een flink aantal blauwe plekken aan overgehouden. En een zere linkerschouder. Daar heb ik de klap mee opgevangen. Maar behalve dat ben ik er heel goed van afgekomen. Het had zoveel erger kunnen zijn. En het goede nieuws is dat de implantaten goed zijn blijven zitten. Hoera! :-)