Zaterdag 5 mei 2018. Zo'n dag waarbij je bij het wakker worden al een feestelijk gevoel hebt. Alsof je jarig bent. Er gaat iets fijns gebeuren. Een gevoel van kriebels in de buik. Zo'n dag was het vandaag.
De zon scheen al volop bij het wakker worden. Ik kan zo genieten van het zonlicht op het glas-in-lood. De reflectie op de witte kledingkast. De kleuren die steeds veranderen. Nooit saai en vervelend.
Het was een lome zaterdag waarop in de loop van de middag de zoon met zijn dochters naar hier kwam. Zoon ging met zijn vader naar het concert en de dames en ik bleven thuis. Nou ja.... we gingen natuurlijk wel even naar de ijssalon hier in het dorp om een lekker ijsje te eten.
We maakten tekeningen op de straat achter het huis. Hele mooie zelfs. En deden daarna een speurtocht door de tuin om te zien of de reiger er nog was. En ja.... hij stond te vissen. Als je goed kijkt, zie je hem tussen de bomen. Helemaal onderaan.
We moesten heeeeeel voorzichtig doen want anders zou hij schrikken en wegvliegen. En de dametjes wilden juist zo graag zien hij hij een visje uit het water zou halen. Dus slopen we heel voorzichtig en voetje voor voetje naar de voorkant van de tuin.
Tussen de heggen door tot we vlakbij hem waren. Toen vloog hij over onze hoofden heen weg want die rare giechelende dametjes.... daar wilde hij niets van weten. Gelukkig kwam de poes van de buren nog even kijken en liet ze zich lekker aaien.
Nog wat laatste tekeningen en toen was het tijd voor bad en bed. Veel verhaaltjes natuurlijk want dat hoort bij het logeren. Aan het eind van de avond kwamen ook de mannen weer thuis. Ze hadden het fijn gehad; een echt vader en zoon uitje. Nog een laatste biertje en toen was het voor iedereen tijd om naar bed te gaan.
Wat een gezelligheid de dag er na. Met zijn allen aan het ontbijt met de tuindeuren open. Dat kan alleen op zondagochtend. We hoorden de vogels fluiten, de dametjes kwetteren en het was een moment van puur geluk. Na het ontbijt nog een koffie en toen was het al weer tijd voor ze om te gaan. Wat jammer maar zo gaat dat.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten