Donderdag 26 april. De behandeling gisteren was pijnlijk maar heeft wel geholpen en met de nodige paracetamol, de zon buiten en de digitale beterschapswens van een vriendinnetje besloot ik het hek open te zetten, het schoolbord (winkel open) in de tuin te zetten en toch maar weer te proberen de draad op te pakken waar ik hem ooit liet liggen.
Van een winkel was nauwelijks meer sprake. Het was een combinatie van opslag, rommelhok, werkjes onderweg en nog veel meer geworden. Je kon er bijna niet meer lopen. Rustig aan ben ik begonnen om op te ruimen. Te organiseren, te etaleren, aan te vullen wat aangevuld kon worden en te inventariseren wat er nog was en wat niet.
Met een kan koffie, thee en water op tafel dronk ik steeds wat met 'klanten' die hier binnenliepen en konden we wat bijpraten. Het was een fijne dag en het voelde goed weer bezig te kunnen zijn. Alles relatief natuurlijk; maar toch. Om half drie was het genoeg en om drie uur mocht ik me voor de tweede keer melden bij de fysiotherapie. Het is zaak om te zorgen dat wat in het ziekenhuis gedaan is niet teniet te doen. Het kapsel mag niet weer verharden. En omdat het morgen koningsdag is, mocht ik nu tussendoor komen. Zelfde verhaal als gisteren. Niet leuk, wel nodig. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten