Vrijdag 18 mei. Wat las ik zoal de afgelopen tijd. Ik ben in verschillende boeken bezig, ik schreef daar al eerder over. Overal liggen boeken. Daar waar ik ben lees ik wat ik vind. Soms tijdens het koffiedrinken een hoofdstuk. Of als ik wacht op visite. Of tot de wasmachine klaar is. Of terwijl het eten opstaat. Tot de man thuiskomt. Of zomaar als ik er zin in heb. Ik probeer in ieder geval elke dag minstens een uur te lezen.
Zo zag ik op televisie Jan Six uit 1978. De televisie stond nog aan (ik vergeet hem wel eens uit te zetten als ik naar een andere kamer ga) en zo kwam het dat ik deze jongeman een buitengewoon spannend verhaal hoorde vertellen. Ik las eerder het boek over zijn familie (geschreven door Geert Mak) en mijn belangstelling was gewekt. Daar wilde ik meer van weten. De dag na de uitzending ging ik naar de boekhandel in mijn dorp en kocht ik het. En ik las het in één ruk uit.
Het boekje over de watersnood leende ik van mijn vader. Het gaat over wat het water aanrichtte in de polder van mijn jeugd. Ik las de namen van de families en herinnerde me dat mijn moeder vertelde dat ze iemand had zien verdrinken. Het geroep om hulp heeft haar nog jaren achtervolgd vertelde ze ons. Ze was ook nog maar 17 jaar.
Verrassend genoeg kwam ik in het boek ook een foto tegen van het huis van mijn opa en oma. Daar waar mijn moeder dus destijds woonde. In het water links had ze de man zien verdrinken. Wie de man op de foto is weet ik niet. Zij moesten destijds vluchten voor het water want het kwam over de kade (waar de man op staat) heen. Ze gingen naar familie in het dorp waar ik de eerste jaren van mijn huwelijkse leven doorbracht.
Met gemalen en de molens werd geprobeerd de polder zo snel mogelijk weer droog te malen. Want het gras moest groeien en de koeien grazen. Het lukte wonderwel zo lees ik in het boek. De tractoren werden gebruikt voor het inzetten van extra pompen. De man staat op het droge en ik vermoed dat mijn moeder en haar broers, vader en moeder ook weer terug in hun huis waren. Na de watersnood van 1953 werd het Deltaplan ontwikkeld. De dijken opgehoogd en versterkt. De Maeslantkering hier om de hoek en veel andere maatregelen zorgden ervoor dat mijn broertje met zijn gezin fijn en met droge voeten kan wonen in het huis van zijn opa en oma.
In 1995 moesten wij als gezin vluchten voor het water. De dijk bij Ochten stond op doorbreken. Gelukkig gebeurde dat niet en konden we na een kleine week weer naar huis. Maar dat is weer een heel ander verhaal :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten