Dinsdag 24 april. Al dagen keek ik uit naar deze datum en nu was het dan zover. Ik mocht me om 9 uur melden bij de afdeling Orthopedie. Ik kan oefenen tot ik er bij neerval maar het wordt niet beter. Rechts gaat aardig maar links kan ik gewoon de knie niet goed buigen. Ik kan er niet goed druk op zetten. Traplopen is onhandig en fietsen lukt nog steeds niet.
Daarom kreeg ik vanmorgen een ruggeprik en werd een poging gedaan de knie door te buigen. Het kapsel was zo strak dat er geen beweging in te krijgen was. Eerst rechts, daarna links. Rechts leek goed maar alleen omdat links zo moeizaam was. Eerst rechts dus. En ik kan jullie vertellen dat dat geen aangenaam gehoor was.
Het is een geluid wat zich moeilijk laat omschrijven. Het knakt en knarst en klinkt ongeveer als een bak met knikkers die op de grond valt. Het lijkt ook een beetje op het lopen op een grindpad. Niet leuk maar gelukkig voelde ik het niet en lukte het om allebei de knieën te buigen tot 125 graden. Hoera!
Nadat de dokter weg was kreeg ik een perenijsje en bleef op de uitslaapkamer tot ik mijn buik weer voelde. Het was wel grappig dat ik door dezelfde anesthesist geprikt werd, dezelfde orthopeed behandeld werd en zelfs het ijsje van de zelfde verpleegkundige kreeg. Ze herkende me nog :-)
Ik kreeg zelfs hetzelfde kamertje alleen nu een verdieping hoger dan vorige keer. Maar toen mocht ik een paar nachten blijven en nu aan het eind van de middag weer naar huis. Dagverpleging dus.
Het duurde lang voor de verdoving uitgewerkt was maar aan het begin van de avond mocht ik toch weer opgehaald worden uit het kinderparadijs. Wat was het fijn om weer naar huis te gaan. Om in mijn eigen bed te kunnen slapen en zo.
En nu weer zien en meemaken of het geholpen heeft. Morgen mag ik me melden bij de fysiotherapie. Wel een andere dan vorige keer want bij de eerste heb ik geen goed gevoel meer bij. De therapeut was goed maar te ambitieus voor mij, mijn gesteldheid en de zwaarte van de ingreep. De nieuwe fysio is vrouw en heeft praktijk op nog geen kilometer van mijn huis.
Verdoving uitgewerkt, bloeddruk goed, alles gecontroleerd en in orde bevonden. Fijn om weer thuis te zijn. En weer ben ik deskundig en liefdevol geholpen door een geweldig team van mensen in een goed ziekenhuis. Aan hen zal het niet liggen. Het is nu verder weer aan mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten