Vrijdag 11 mei was een drukke dag. 3 uitstapjes waren gepland. Het eerste bezoek bracht ik aan het ziekenhuis. Na de ingreep van een paar weken geleden was het nodig om te controleren of ik vooruitgang had geboekt. Het was altijd een mijl op zeven om naar het ziekenhuis te gaan want er was eigenlijk maar een weg er naartoe maar die zat vrijwel altijd verstopt. Over de snelweg gaan was enorm omrijden. Maar gelukkig is er nu een nieuwe, kortere en snellere route. Ik moet er nog even aan wennen en ben steeds te vroeg voor mijn afspraken :-)
De knieën bekeken, bevoeld en getest. Het is nog niet wat het zou moeten zijn maar gelukkig al wel verbeterd ten opzichte van de vorige keer. Hoera! Dan is alle moeite en pijn niet voor niks geweest. Hoera ook voor het ziekenhuis. Zij zorgen zó goed voor me. Niets is ze teveel. Echt top! Nog een hoera en wel voor de nieuwe fysiotherapeute.
Het tweede bezoek had met het eerste te maken. Ik was rond koffietijd klaar in het ziekenhuis en op weg naar mijn tweede adresje. Onze voormalige overbuurman (ze woonden jaren in ons kleine straatje) was zo lief om mij zijn extra set krukken uit te lenen. Hij kreeg ze nu terug want ik heb ze niet meer nodig. We kletsten gezellig bij in de flat waar hij en zijn vrouw nu wonen.
Wat me ontroerde waren de onderzetters die op tafel lagen. Ik maakte ze destijds als cadeautje voor het nieuwe huis. Ze gebruiken ze na 8 jaar nog steeds. Ach toch! We vinden ze nog steeds mooi zei de buurman. Waarvan akte! :-)
Na de lunch vertrok ik weer en nu voor een bezoek aan mijn vader. Hij was blij verrast me weer te zien. Ik vertelde hem het goede nieuws uit het ziekenhuis en over het inleveren van de krukken. Nu de rollator nog, zei ik. Ik heb goede hoop dat je die voor de vakantie terugkrijgt. Hij hoopte het met mij. Eind juli gaat hij gezellig met mijn zusje een week naar een hotel en dan kan hij er zelf mooi gebruik van maken. Dat doen ze al zolang mama overleden is. Jut en jul noemen ze zich zelf.
Bij thuiskomst vond ik een envelop met inhoud van lieve vriendin. En dat is niet voor de eerste keer. Echt zo lief van je Florina. Dank je wel. Uit de grond van mijn hart. Ik ben er zo blij mee. Florina woont in een dorp niet ver van mijn vader. Ze voelt, hoewel ik haar nog nooit in het echt ontmoet heb, een beetje als thuis.
Het was zeven uur in de avond toen ik de voordeur open deed. Ik had net koffie gemaakt toen ook de man thuiskwam. We dronken gezellig samen een bakkie en vertelden hoe onze dag was geweest. Het was een drukke maar fijne dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten