Woensdag 16 mei. Vandaag was het zo'n dag waarop ik heel druk bezig was maar zonder zichtbaar resultaat. Het was een dag van losse eindjes, van dingen die gedaan moesten worden, van tuttemerut. Het blijft maar liggen, je stelt het maar uit en als het dan gedaan is denk je.... waarom wachtte ik er toch zo lang mee? ;-) Ik denk dat de foto's bij dit blog ook wel tekenend zijn bij dit blog van vandaag :-) Zo zien we de laatste twee stukjes van het stuk chocolade wat ik kreeg van mijn dochter toen zij en haar partner gingen skiën in Sankt Anton. Wij mochten op kleine man zorgen. Wat een feest!
Deze kaartjes liggen hier al heel lang. Ik stopte ze in een zakje en verkocht het in mijn 'winkeltje'. Het zijn leuke cadeaulabeltjes.
De mooie kaarten hieronder won ik op Instagram. Het zijn planeten en heel mooi geschilderd. Het blijkt dat Sandra (die ze schilderde) uit hetzelfde dorp komt als ik. Ze kende mijn broertje. Het is al even geleden dat ik ze won maar ik wilde ze toch laten zien.
De foto hieronder maakte ik ook al een tijdje geleden. Het is zo'n gezellig hoekje vinden jullie niet? Je kunt het zien bij het jeugdtheater Koperen Kees hier in het dorp. Ik vertelde daar volgens mij al eens een keer over.
Verder kocht ik een vachtje voor naast het bed. Het oude kleedje was echt versleten. De vacht is nep hoor. Onze Zuid- Afrikaanse kleinzoon noemt het een skaapie. Lief hè.
Ik ging vandaag weer naar fysiotherapie, deed boodschappen, de was, de strijk, ruimde het huis op. Kocht dubbelzijdig plakband (ja nog meer), werkte wat in de tuin en las wat in een boek. Of eigenlijk in meerdere tegelijk. Ze liggen overal. En daar waar ik ben, lees ik verder.
Ik ruimde het mozaïek van kleinste meisje op. Het lag hier nog op tafel en ook heb ik meteen de speelgoedkast maar weer eens opnieuw ingericht. Het speelgoed groeit met de kleintjes mee en af en toe verhuist er wat. Ieder kleintje heeft zijn eigen afdeling. Als de kleinste klaar is met spelen gaat het naar de kringloop of naar een ander kindje en wordt het van bovenaf weer aangevuld. Zo is het steeds weer een verrassing wat ze aantreffen.
Het was een fijne dag vandaag en dat zette ik ook maar eens op het bord met de letters. Ik kocht het ooit bij de nieuwe supermarkt hier in het dorp. En waarom was het zo fijn? Nou, mede omdat ik de ontbrekende puzzelstukjes weer terugvond.
Ze lagen achter de kookboeken van Jamie Oliver. Alle puzzels zijn inmiddels compleet (of had ik dat al eerder verteld? Ik weet het echt niet meer. Nou ja, ze zijn weer compleet en er wordt al weer volop mee gespeeld.
Ik verfde nog wat kaartjes en toen was de dag om. Gevuld met kleine dingen maar het geeft veel rust in het hoofd dat het allemaal weer gedaan is. Zo pak ik langzaamaan de draad van het 'normale' leven weer een beetje op. Hoera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten