Als je heel lang spaart....

Vrijdag 20 april. Als je heel lang voor iets spaart, geeft het zoveel plezier als je het uiteindelijk kunt kopen. Dat was in dit geval het cadeau wat ik mezelf wilde geven voor mijn verjaardag. Ik legde al een tijdje elke euro apart om een nieuwe iPad te kopen. 

De oude was al een paar keer gevallen en er liep een grote barst over het beeldscherm. Het was een kwestie van tijd dat hij er mee op zou houden. Nu ben ik er een voorstander van om het oude niet te vervangen zolang het nog werkt. Ik sla daar wel eens een beetje in door volgens mijn familieleden maar ach....

Zo'n iPad is behoorlijk aan de prijs. Want ik wilde er niet zomaar een maar een iPad Pro. Ja, als je het doet moet het ook maar gelijk goed toch? Ik mocht de kleur uitkiezen en nam er ook meteen zo'n hippe pen bij. Wat een overmoed. Want eigenlijk heb ik er niet veel verstand van.

Ik hield me maar vast aan wat Steve Jobs ooit zei. Hij vertelde ooit dat een apple zo makkelijk te gebruiken was dat iedereen het zou kunnen. Vrij vertaald hoor. Vroeger hielp jongste me met dit soort dingen. Ik kookte dan iets lekkers voor hem en in ruil daarvoor leerde hij me werken met deze apparaten. Met eindeloos geduld. Soms werd het wat, soms moest ik een hele serie lekkers voor hem koken ;-)

De pakketbezorger maakte het nog behoorlijk spannend. Want eerst bracht hij alleen de pen. Ik vroeg hem naar de rest maar nee. Hij had niet nog een pakket bij zich. terwijl er toch duidelijk 1 van 2 stond. De Ipad zelf zou met een volgende bezorger komen. Na een paar dagen toch maar eens gebeld. Het pakket was zoek (!). O nee, dacht ik. Waarom gaat het toch steeds fout?

Ik maak nu een sprongetje van een kleine week..... en ja hoor. Het pakje was boven water. En werd gebracht door de man die ook de pen bracht. Maar dat wist hij niet meer. Hij bracht zoveel rond op een dag. Eind goed al goed dus.

Ik hou van de vormgeving van apple. Het doosje, de snoertjes (ook al zijn ze slecht), de manier waarop alles opgeborgen is. Misschien noem je me nu een snob maar dat is dan maar zo. Ik schaam me er niet voor en heb er erg lang voor gespaard. Voor de centjes heb ik heel veel uren gewerkt. Want het spul in mijn winkeltje brengt niet veel op.

Extra super blij ben ik met het ding. Hij is roze goud. Op de achterkant heb ik mijn naam laten graveren en de datum van mijn verjaardag. Die is zo bijzonder dit jaar.

In tegenstelling tot de vorige iPad is hij veel lichter en makkelijker vast te houden. Hij past alleen niet meer in het standaardje van de vorige. Dat heeft mijn vader gemaakt en wil ik niet wegdoen. En dus kijk ik aan mijn werktafel via de standaard en de oude iPad en als ik ergens anders ben, kijk ik via de nieuwe want die is veel lichter in gewicht.

Elke keer als ik hem in handen houd ben ik weer blij. Want het is echt zoveel leuker om voor iets te sparen dan het zo even in de winkel te kopen. Je kijkt er naar uit, je bent verwachtingsvol en je voelt je weer even als vroeger. In de tijd dat je je zakgeld elke week telde om te zien of je al genoeg had.