Wandelen #3...

Wat is het lang geleden dat we gingen wandelen. In het archief met blogfoto's was dat op 30 maart. Daar stopten we bij het kijken naar de bomen onderweg. Dus daar pakken we de draad weer op met jullie welnemen. Deze foto maakte ik op een van mijn wandelingen in maart. Het was een mooie dag en eigenlijk was ik verder gelopen dan de bedoeling was. En zo kwam het dat ik een groep wandelaars met rolstoelen achterop liep. Ze liepen ver voor me maar het was fijn om ze langzaamaan in te halen. Dat gebeurt eerlijk gezegd bijna nooit! Maar dit keer dus wel en dat maakte het einde van de net iets te verre wandeling wat lichter. Zien jullie de mooie schaduw van de takken op de weg?

Hier een foto van wat dichterbij. Nu steken de kale takken nog eenzaam de lucht in. Maar voor je het weet zijn ze weer groen en kunnen vogels er hun nesten in maken. Twee dorpen verderop waar wij geboren zijn was een mandenvlechterij. In de winter maakten de mannen manden. Elk jaar mocht ik er een boodschappenmand gaan kopen voor mijn moeder. Het bedrijf bestaat nog steeds maar de wilgentenen komen allang niet meer allemaal uit Nederland maar vaak uit Tsjechië en Polen.

Net iets verder en bij een wat meer beschut plekje aan de sloot zag ik een paar dagen later al een tak met wat groene blaadjes aan het uiteinde. De tak op de voorgrond van de foto, zie je het? Deze foto nam ik op 8 april. Door het natte voorjaar was alles een beetje later in de natuur voor mijn gevoel. De buurman corrigeerde me vorige week. Hij vertelde dat de natuur dit jaar op tijd was en de twee voorgaande jaren juist erg warm en droog. Dát waren de uitzonderingen. Waarvan akte.

Eigenlijk sta je er nooit bij stil maar bomen zijn eigenlijk mooie dingen... Moet je nou zo'n schors eens zien. En probeer dat maar eens na te tekenen of schilderen. Daar moet je nog serieus hard voor werken wil het er op gaan lijken. Gewone bomen, we lopen, fietsen of rijden er met de auto langs. Soms een levenlang. En zonder dat we het opmerken. Tot we er een keer een foto van nemen en dan pas de schoonheid zien.

We begonnen de wandeling op dertig maart en bij de laatste foto is het ineens 16 april. En wat zien we daar bij een van de bomen aan de rivier? Aan de perenboom? Bloesem!!! Na de kersen en de pruimenbomen zijn nu de peren aan de beurt. En straks, de appels. Wat is er toch veel om dankbaar voor te zijn en wat is het hier toch mooi wonen.

Het is fijn om deze dingen met jullie te delen. Het maakt me steeds weer blij als ik zie dat er hier iemand komt kijken. Dankjewel voor je bezoek. Tot de volgende keer. Dagdag!