Boeken...

Onze jongste zoon woont in Zuid- Afrika. In Kaapstad. Hij is getrouwd met een echte Capetownian, een meisje van daar. Ze hebben drie zoontjes en voeden hun jongetjes drietalig op. Mama spreekt Engels met ze. De nanny en de werkster spreken Afrikaans met ze en onze zoon Nederlands. De kinderen wisselen van taal met degene die tegen ze spreekt. Grappig is wel dat als ze nieuwe mensen ontmoeten, ze altijd even afwachten in welke taal ze aangesproken worden. In die taal antwoorden ze dan terug.

Om ze ook wat kennis te laten maken met Nederlandse literatuur voor kinderen, lees ik ze elke avond voor. Elke avond rond zes uur (als het eten gaar staat te worden) lees ik een kinderboekje voor. Met het uur tijdverschil (het is daar een uur later) is dat perfect want ze gaan rond zeven uur naar bed. Voor leuke boekjes zoek ik in de boekenkast van hun neefje en nichtjes hier in Nederland. Want alles wat hier in huis aanwezig is, is natuurlijk allang uit :-) Misschien is het leuk om hier wat van de boeken met jullie te delen. Allereerst: Bo is niet bang. Bo is een varkentje moet ik er misschien bijzeggen. Hij is niet bang van een muis of van het donker. Niet van een put en niet van ondersteboven en hij laat dat ook zien. En nee hoor, hij is echt niet bang. Of toch een heel klein beetje misschien? Door Geert De Kockere. Tekeningen zijn van Tineke van Hemeldonck.

Dan een favoriet van mij. Al jaren ben ik een fan van kikker. Geschreven door Max Velthuijs. Kikker is kikker. Nou heb ik niks met echte kikkers en ben er zelfs bang van maar deze kikker is lief! En ik lees graag over zijn avonturen voor aan de kleine mannetjes.

Dan een boek over Ruben. Een jongetje speelt op zolder en krijgt onverwacht bezoek van een spin. Ruben wil met de spin spelen maar die rent steeds weg. Papa vindt de spin een griezel totdat blijkt dan spin een echte opruimspin is.

Las ik dan alleen maar kinderboeken? Nee, de buurman gaf me weer een boek. En weer was het er een die ik zelf nooit zou kopen of lezen. Het was het boek van Michelle Obama. Over hoe ze geworden was wie ze nu is. Het zal vast aan mij liggen maar ik vond het een ietwat teleursteld boek. Misschien ben ik er te nuchter voor en zelfs ben ik misschien wel een beetje moe aan het worden van het begrip 'sterke zwarte vrouw met veel tegenslag in het leven die zich er toch maar uitgeknokt heeft'. Het boek ging vooral over haar haar vader, haar broer en haar man. En dat was jammer. Het was fijner geweest als het over haarzelf gegaan was. Zonder de vader, de grote broer en de man die president werd. We voerden er een stevige discussie over, want zo gaat dat tussen buurman en mij, haha. De conclusie is dat we hier vooral mee door moeten gaan (met de boekenruil) want zo lees je wel wat je anders niet zou doen. En dat voelt toch als een verrijking.

Het laatste boek kocht ik gisteren bij de kringloop in de stad waar we ooit gewoond hebben. Ik was er weer eens en liep even naar binnen bij het kringloopcentrum. Een van de meisjes is een echt paardenmeisje en hield van de week voor het eerst een grote spreekbeurt van een half uur (met daarna vragen van klasgenootjes) Ze heeft niet veel zelfvertrouwen maar het lukte wonderwel. Een cadeautje waard dus. En kijk eens naar de prijs... dat is toch echt niet veel voor zo'n mooi gaaf boek toch?