Glue book #44 tm #48...

Als ik het me goed herinner begon ik aan het begin van april dit glue book. Ik vond (en vind nog steeds) het heerlijk om zomaar wat te plakken en te knippen. Of eigenlijk begint het natuurlijk met knippen. Dan wat heen en weer schuiven op de pagina en uiteindelijk wordt een en ander vastgeplakt. Het leukst is het om een bijpassende quote te vinden als een kers op de taart. Niet alle collage's lukken even goed maar dat is ook niet de hoofdzaak. Het is vooral het plezier van het doen wat de boventoon voert. Goed, we gaan eens wat bladzijden omslaan en kijken wat we gaan zien.

Eerst maar een overzicht van de twee plaksels bij elkaar. Links een rondje van de zaak. Bij het maken van deze collage werd ik geinspireerd door het feit dat we weer wat meer mogen nu corona wat naar de achtergrond lijkt te raken. Wel fijn dat er weer wat meer mogelijk is. Voorzichtigheid blijft geboden want ik heb nog een maand te gaan voor ik mijn tweede vaccinatie krijg. 3 augustus ben ik pas aan de beurt.De rechterpagina heeft als tekst Echte Vriendschap. Hoe belangrijk is dat gebleken afgelopen tijd? Met echte vrienden kun je zo verdergaan waar je was gebleven. Ook al zo fijn!

Nog even wat inzoomen op de linkerpagina. De afbeeldingen in deze collage zijn echt van heel verschillende oorsprong. Twee pagina's uit een naai boekje. Wat plaatjes uit een oude Flow. Een lucifersmerk, een printje van een memorykaartje en ook nog eens washi tape. Best veel bij elkaar maar ik word er wel heel vrolijk van. Jullie niet?

Weer een overzicht van twee pagina's/collage's. Ze passen niet echt bij elkaar qua sfeer. Dat komt denk ik omdat ik in eerste instantie alleen plakte op de rechterpagina's en later ook de linkerbladzijden vulde. De linkerpagina is wat behoudender en terug in de tijd. Ik kon er geen passende quote bij vinden. Dat hoeft ook niet altijd. Misschien kom ik er later nog een keer een tegen. Dan plak ik hem er alsnog bij.

Je hoeft niet in hokjes te denken. Dat denk ik zo vaak. Toch zijn mensen geneigd dat te doen. Groot huis, grote tuin, dus een grote auto en een arrogante houding en een werkster. Zoiets? Al zo vaak heb ik weerstand gevoeld tegen het hokjesdenken. Het is vervelend en heel vaak niet waar. Wel een grote maar geen mooie nieuwe auto en zeker geen werkster. Hoewel ik dat soms best graag zou willen als mijn handen weer eens pijn doen. Wel een lekker vrolijke collage vinden jullie niet?

En ja, dan zijn we nu aangekomen bij de laatste collage in het glue book. Nummer 48. Er kon geen betere tekst gevonden worden dan deze. Wat een leuk avontuur is het geworden. Lang werd getwijfeld of ik nog een boek zou vullen (er liggen er nog een paar leeg in de kast) en ja, ik ga het doen. Het is zó fijn om hier de dag mee af te sluiten. Er komt dus een nummer 49 en verder. Gewoon omdat het voelt alsof ik een oude vriend opnieuw ontmoette. Dagdag!

De dorpsApp #4...

Zo daar ben ik weer. Terug van een wandeling door het dorp. Ik zit hier in mijn werkkamer, raam open, de vogels fluiten dat het een lieve lust is. Een kop geurige koffie staat naast me en de laptop is opengeklapt voor het schrijven van een blogje. Het laatste stukje van mijn wandeling liep ik door het dorp en ik dacht dat het daarom misschien wel een leuk idee zou zijn om weer wat nieuws van de dorpsapp te delen met jullie.

Allereerst dit schattige hondje! Het bleek een logeerhondje te zijn die onder het hek doorgekropen was en gezellig aan het wandelen was gegaan. Via deze foto was hij snel gevonden en weer herenigd met zijn oppas.

En dan deze knuffel. Gevonden in de speeltuin. Eerst werd gevraagd of hij nog leefde, hihi. Er werden wat suggesties gedaan van potentiële eigenaren maar uiteindelijk bleek het te gaan om een knuffel van een kindje wat op visite was geweest bij mensen hier in het dorp. Ontroostbaar was ze naar huis gegaan met haar ouders. Nergens was de knuffel te vinden geweest. Ze waren halverwege toen het beest in de speeltuin gevonden werd. Hoera! Kindje weer helemaal gelukkig.

Regelmatig wordt er huisraad aangeboden via de app. Zo ook dit groene kinderstoeltje. Het vond supersnel een nieuwe eigenaar. Leuk!

Hier en daar stonden auto's verkeerd geparkeerd. Het is een terugkerend issue hier in het dorp. Meestal zijn het fietsers die vanuit het dorp opstappen en dan heb je soms de pech dat je een flink poosje je pad niet af kunt. Ook was er een plantjesmarkt. Om de kas van de fanfare vereniging te spekken. Helaas al heel snel uitverkocht! Jammer. Maar wel fijn voor de club.

Als laatste laat ik een trampoline zien. Hij zag er nog mooi uit en mocht voor een heel klein prijsje opgehaald worden. Binnen een uur stonden er andere kindjes op te springen. Zo snel kan het gaan in zo'n klein dorp als dit. Als er weer wat leuks langskomt zal ik het bewaren om aan jullie te laten zien, oké? Voor nu is het genoeg! De koffie is op. De laptop gaat dicht en ik ga naar de tuin om er flink wat onkruid weg te halen. Tot later! Dagdag!

Busjesmannen...

Als je in onze vorige woonplaats rond vijf uur richting huis reed, was het wildwest op de snelweg. Dan gingen de busjesmannen naar huis. We reden dan op de A20 richting Hoek van Holland. Nog in een normaal tempo. Met zijn allen door de Beneluxtunnel en dan de A20 op. Bij Vlaardingen ging er een gedeelte van de auto's af. Bij de afrit Maassluis ging weer een gedeelte weg en wat er daarna overbleef ging naar het Westland. Allemaal moe van het harde werken wilden ze zo snel mogelijk naar huis. Het was in de tijd dat je nog 130 mocht rijden en dat deed vrijwel iedereen. Kop over kop haalden ze elkaar links en rechts in. Bumperkleven. Radio lekker hard. Het was er allemaal. De busjesmannen noemden wij ze. Stucadoors, schilders, aannemers, en wat al niet meer.

Tegenwoordig hebben we te maken met heel andere busjesmannen. Deze nemen de tijd. Hebben geen haast. Doen hun ding terwijl ze een praatje met je maken of een sterk verhaal vertellen. Ik dacht dat het misschien leuk is om ze aan jullie voor te stellen. De eerste is de scharensliep. Zo noemden wij deze mensen vroeger al. Mijn kinderen kenden het woord niet meer. Deze meneer is nu voor de tweede keer met de bus ons pad op gereden. Hij sleep de messen van de grasmaaier, de heggeschaar en mijn schaar. Maar voordat hij aan de gang ging dronken we eerst koffie.

Deze man kan ontzettend goed vertellen. En hij heeft ook veel te vertellen. Hij reisde als kind in de woonwagen met zijn vader, moeder en broertje door het hele land. In de wagen en met een paard ervoor. Hij was verantwoordelijk voor de verzorging van het paard. Bittere armoe mevrouw, bittere armoe. Maar we waren gelukkig met niks. Hij vertelde over zijn jeugd. Hij werd verliefd op een meisje hier uit de buurt en ging in een huisje wonen. Wel buitenaf in het veld want hij kon niet tegen mensen en was vrijheid gewend. Hij kreeg 2 kinderen en nu studeert een van zijn kleinzonen technische informatica. Het is me wat mevrouw!!! Hij kon er niet over uit.

Door alles heen klonk de liefde voor zijn familie en later voor zijn gezin. Hij was zo trots op ze. Fijn om dat op te merken. Hij komt met een bus en is helemaal zelfvoorzienend. Heeft alles bij zich. Van koffie tot brood, water en sop om de handen te wassen. En natuurlijk alles om je gereedschap te slijpen. Ik mocht foto's maken van de bus om aan jullie te laten zien. De messen en mijn schaar zijn prima geslepen en voor een klein prijsje nog wel. Wanneer komt u weer, vroeg ik hem? Als u de auto ziet komen mevrouw. Ja, maar ongeveer, probeerde ik nog. Hij keek me aan en zei... ik woon dan wel in een huisje maar ik blijf een reiziger. U ziet me wel komen. Bedankt voor de koffie. En weg ging hij. En wij? Een gouden ervaring rijker!

De volgende busjesman die ik aan jullie wil voorstellen is de kaasboer. Elke twee weken rijdt hij voor met zijn bus en kunnen we een stuk kaas uitzoeken. Een vrolijke man die altijd klaarstaat met een grap en een grol. Hij vertelt het laaste nieuws en ondertussen snuffel ik wat tussen de kaas. Hier snijdt hij een lekker stukje fenegriek kaas voor ons af (kaas met walnoten) Hij verkoopt ook eieren, nootjes, wat fruit en een wijntje. Een ontzettend aardige man en hoewel hij het best spannend vond, wilde hij voor jullie best op de foto! Waarvan akte!

En dan is er als laatste vorige week een nieuwe busjesman aan de rij toegevoegd. Hij was al weg voordat ik er erg in had. En ik maakte dus geen foto van hem. Maar wat hij meebracht kunnen jullie hier zien. Heerlijke aardbeien. Jummie. Zó lekker! En omdat ik er jam van maak, kan ik er nog wel wat gebruiken. Hij bracht alvast een kistje van acht bakjes. Om te proberen of ik het wat vond. Nou, ze waren super. Lekker geurig en sappig. Echte zomerkoninkjes. Kwamen vroeger de busjesmannen ons huis schilderen of verbouwen? Nu brengen ze allemaal lekkere dingen voor ons mee. We voelen ons zo rijk en bevoorrecht in dit mooie kleine dorp aan de rivier.

Verven...

Vandaag wil ik jullie mee naar buiten nemen. Niet om te wandelen dit keer maar om te zien hoe ik papier verfde. Nu er steeds meer opdrachten komen om 'boekjes' te maken en ik me voorgenomen heb om geen nieuwe spullen te kopen dit jaar, moet de creativiteitsknop soms flink worden aangezet. Zo was er al een tijd het idee om wit papier in koffie te verven. Ook had ik en een grijs verleden (lees het vorige huis) al eens wat flesjes verf bij de Action gekocht. Ik deed er halfslachtig iets mee, dat lukte niet helemaal en daar zagen ze te liggen. Tot nu! Alle benodigdheden werden bij elkaar gezocht en naar beneden gebracht. Het was redelijk weer en dit was een echte buitenklus. Het oude wasrekje werd gevonden en ik begon te 'kliederen'.

Eerst werd een badje gemaakt van oploskoffie. Niet sterk genoeg, de papieren kleurden amper. Daarom nog maar wat extra nescafé erbij. Ja, de kleur was nu beter. De papiertjes werden aan de lijn te drogen gehangen. Het zag er vrolijk uit. Tot er een windvlaag kwam die het rek met papier en al zo de tuin in kieperde. Het meeste was gescheurd en belandde in de restjes bak om er later collage's mee te maken. Ze komen wel weer van pas. De papiertjes op de foto kwamen als tweede uit het koffiebadje.

Eigenlijk had ik deze foto het eerst moeten laten zien. Want zo liet ik ze eerst drogen. Nou, er hoefde maar een zuchtje wind langs te komen en hup daar ging het hele boeltje. Hier dompelde ik ze niet in het bad, zoals ik dat later deed, maar sproeide ik het koffiemengsel er met de plantenspuit op. Dat gaf weer een heel ander effect.

Omdat het harder waaide dan ik in eerste instantie dacht en de verf bij het spuiten overal heen waaide (lees de tuintafel) ging ik op zoek naar een grote doos. Helemaal achter in de kelder vond ik er een. Bekleed met folie (een restje gekregen van de verhuizer) en spuiten maar. Dit zijn de flesjes met acrylverf van de Action. Volgens mij zijn ze nog steeds te koop.

Hmm, echt enthousiast ben ik er nog niet over. Het resultaat is niet om over naar huis te schrijven.Maar het zal net als met alle andere dingen zijn, je moet vlieguren maken. Doorgaan en oefenen. Uitproberen, mislukken en weer opnieuw beginnen. En dan komt er een dag dat je er redelijk tevreden over bent. Dit waren eerste probeersels.

Niet spectaculair maar ze kunnen dienen als ondergrond voor een collage. Ik kan er stukjes van gebruiken en verder zie ik wel wat er van komt. Ik heb wel echt het idee dat ze ergens weer zullen opduiken in een of ander werkstuk. Na het drogen kwam het strijken. Het papier hoeft natuurlijk niet gestreken te worden, sommigen gebruiken ze gebobbeld en gekreukeld maar dat is te avontuurlijk voor mij. Ik begon dus aan, dit keer eens, een leuke strijkklus en kan jullie vertellen dat het echt lekker rook in huis. Hebben jullie wel eens zelf papier geverfd?

Recept 1#...

Of het bij jullie ook zo werkt, weet ik natuurlijk niet. Maar hier komt van het een vaak het ander. Zo ging ik naar de provinciestad waar we ooit woonden. Daar zit een echte boekhandel. Niet zo groot meer als toen wij er woonden, de zaak is ongeveer gehalveerd, maar toch... Ik was op zoek naar een bepaald tijdschrift en vond het tot mijn grote vreugde in het tijdschriftenrek. Hoera! Tijdens het wachten voor de kassa, viel mijn oog op een leuk kookboek. De titel alleen was al pakkend: De Elizabeth. Genoemd naar de beschermvrouwe van de provinciestad. Er zit een mooie geschiedenis vast aan dit boek. Aan het begin van de twintigste eeuw kwamen meisjes uit het hele land naar huishoudschool Mariakroon. Het was algemeen bekend dat de meisjes die daar vandaan kwamen, als vanzelf uit leken te groeien tot bijzonder goede kokkinnen. Ze leerden koken van zuster Maria. In 1930 werden de recepten van zuster Maria (achternaam nooit bekend geworden) gebundeld en uitgegeven. 1403 recepten. In 1951 sloot de school voorgoed haar deuren maar het kookboek bleef een fijn naslagwerk. Zelfs de bekende culinair recensent Johannes van Dam schreef in 2009 nog een serie columns over wat hij het beste kookboek van Nederland noemde. In 1952 kwam een zesde druk van het boek uit en dat boek was het uitgangspunt voor culinair journalist Jonah Freud het boek nog eens af te stoffen en aan te passen aan de huidige tijd. Uitgegeven door: Carrera Culinair (imprint van Overamstel uitgevers) Omslag en illustraties door Tijs Koelemeijer.

Wat een mooi boek! Het ziet er prachtig uit. Gebonden met leeslint. Alleen daarom zou je het al kopen. Hier en daar bladerde ik er wat in en vond een leuk recept wat ik zo ga delen. Bedenk wel dat dit recept uit 1952 (of eigenlijk al eerder) is. Al lezende was er verbazing over dingen die er toen al waren en gegeten werden. En hoe kwam ik nou bij de tweede zin aan het begin van dit verhaal? Nou, dat zit zo.. de kast beneden in de keuken puilt uit van de kookboeken. Het is een enorme verzameling en de kast is eigenlijk te klein. Dus worden ze nu op stapels op de grond naast de kast gedeponeerd. Dat is geen ideale situatie maar vroeg of laat loop ik vast tegen een grotere kast aan en wordt ook dat opgelost. Het is niet dat ik een geweldige kok ben. Verre van dat. Kookboeken zijn voor mij meer leesboeken, hihi. Mijn plan was om met enige regelmaat eens een boek te pakken en er een recept uit te delen. Nee, geen foto's van het eindresultaat. Daar begin ik niet aan. We gaan zien hoe het uitpakt. Hier eerst maar het recept uit dit boek: Verwarm 1 liter melk met 1 kopje karnemelk langzaam tot er brokken in komen. Zet nog even op een warme plaats. Giet de melk over in een doek en laat uitlekken in een vergiet tot alle vocht weg is. Roer de dikke brij met wat zout tot een gladde massa. Leg deze roomkaas (kwark) op een schaal met verse blaadjes kropsla erbij. Garneren met schijfjes tomaat. Serveer er dunne verse sneetjes bruinbrood bij. Zaterdag geprobeerd. Een simpel gerechtje maar zeer smakelijk! Mijn extra toevoeging waren wat kruiden uit de tuin. Maar dat was echt extra! Eet smakelijk!

Mei dagboek. 11 tm 20 mei...

Een paar dagen geleden lag er een brief in de brievenbus met de uitnodiging voor een vaccinatie. Omdat er niks te kiezen krijgt de groep die geboren is tussen 1956 en 1960 het tweederangs vaccin Astra Zeneca. Ook als je zoals ik twee keer te maken hebt gehad met zeer ernstige trombose. Of zoals mijn zwager die een herstenstam infarct kreeg (een bloedprop) of mijn zusje.. ach laat ik hier maar ophouden met mopperen, het heeft geen zin. Het was dit of niks. Niks is met mijn slechte immunsysteem geen optie dus toch maar naar de dokter gegaan. Nou dat heb i geweten. Hoge koorts, daarna dagen misselijk en energieloos. Eigenlijk heb ik nog steeds heel weinig energie. 3 augustus, ja je leest het goed. Op 3 augustus pas mag de tweede spuit er in. 12 mei. Aanvankelijk leek het mee te vallen en ging ik nog een eind wandelen. Maar in de loop van de ochtend ging het echt niet meer. Naar bed dus maar.

13 mei. Hemelvaartsdag. Een mooie dag qua weer maar ik heb er niet veel van meegekregen. Kramp en spierpijn met koorts. Niet leuk. Dit gaat nog dagen door, dus daar laat ik het bij. Op de linkerpagina maakte ik gebruik van een staaltje behangpapier wat hier al tijden lag te liggen. 14 mei: aan de rechterkant een pergamijnzakje met daarin een geboortekaartje uit de jaren zestig/zeventig. Mijn vader gaf me laatst een stapel onbedrukte kaartjes. Leuk om ze zo af en toe in een dagboek te gebruiken.

Voor 15 mei vouwde ik een mooi stukje papier dubbel en bevestigde er een tab aan. Aan de binnenkant zit ook nog een zakje waar ik eventueel iets in kan doen maar dat was niet nodig achteraf. Zondag 16 mei was een goede dag. Het lukte om uit bed te komen. Het was zonnig buiten, maar ook waren er onweers en regenbuien. We keken op afstand naar het afscheid van de dorpsdominee die we nog kennen uit de tijd dat hij nog helemaal geen predikant was. Zij woonden many houses ago in een dorp naast ons. De vrouw van de dominee was secretaresse op de bank waar de man destijds heel belangrijk was. Leuk om ze na al die jaren weer tegen te komen! Door corona was er in de kerk maar plaats voor een paar mensen en was er een online verbinding waarop we konden meekijken naar de kerk die ik vanuit mijn werkkamer goed kan zien. Grappig! Deze dominee was hier dertig jaar. De vorige 35 jaar! Weinig verloop zal ik maar zeggen.

Maandag 17 mei. Na overleg met de dokter bloed laten prikken en tests gedaan. Uitkomst is dat ik waarschijnlijk net besmet was met het virus toen ik het vaccin kreeg. Dubbele aanval op het immuunsysteem wat dus niet goed is. Geen wonder. Maar wel fijn dat ik weet wat het is. Het heeft tijd nodig. Nieuws vd dag: Het interview met Koningin Máxima t.g.v. haar 50ste verjaardag. Dinsdag 18 mei. Die dag kwam het kind even langs. Onverwacht en daarom des te meer genieten. We zaten buiten en hij vertelde over een grote klus die hij binnengehaald had bij Bouwend Nederland. Trotse mama!

Woensdag 19 mei voor het eerst weer autogereden. Wel nog bibberig en een klein rondje, maar het lukte en het was fijn om weer even in een andere wereld te zijn. Ik bracht een pakje bij mijn vader. Aangebeld en het voor de deur neergelegd. Daarna vanuit de auto even met hem gepraat. Daarna weer naar huis. Als laatste dag 20 mei. Een donderdag waarop ik de eerste rabarber at uit de tuin van de buurman. Een klein beetje maakte ik alvast klaar en de rest is in de vriezer om er later als de aardbeien goed zijn, jam van te maken. Aardbeien rabarberjam is hier favoriet. Nieuws vd dag is dat Duncan Lawrence niet live mag optreden op het songfestival omdat hij positief getest is. Ach toch! Verder niet veel bijzonders en daar sluit ik dan dit blog over het mei dagboek af. Leuk dat je weer even kwam lezen hier. Ik zou het leuk vinden als je hier een berichtje achterlaat zodat ik ook bij jou op visite kan komen. Tot de volgende keer!

Boeken #6...

Behalve dat lezen een van mijn favouriete bezigheden is, is voorlezen denk ik nog leuker. Drie van mijn kleinzoontjes wonen in Zuid- Afrika en ik vind het heerlijk ze voor te lezen voor het slapengaan. Gelukkig vinden zij het ook fijn om voorgelezen te worden door 'Ouma' Tineke. Zoon luistert gezellig mee en gaat weer even terug in de tijd. Het blijven toch je kinderen hè, hoe groot ze ook zijn. Deze zoon is trouwens letterlijk groot. Hij kan bijna de twee meter aantikken. Als eerste las ik uit Lange Snuit. 34 verhaaltjes van Mies Bouhuys, Miep Diekman, Thea Dubelaar, Thera Coppens, Els de Groen, Annemarie Heymans, Wim hofman, Mieke van Hooft, Trude de Jong, Rinderd Kromhout, Joke van Leeuwen, Simone Schell, Alet Schouten, Jan Riem en Willem Wilmink. Uitgegeven door van Holkema en Warendorf. Mijn eigen kinderen zijn er uit voorgelezen en jongste zoon herkende nog verschillende van de verhaaltjes.

Kareltje is ook zo'n boekje van vroeger. Toen de man en ik klein waren kregen we een boekje bij het kerstfeestvan de zondagsschool. Later toen mijn eigen kinderen klein waren heb ik ze verzameld. Ze waren toen echt nog in de mode en er hing zelfs een zekere 'geld'waarde aan. Nu mocht ik er bij de kringloop gratis een meenemen. Ze verkopen niet meer, zei de dame achter de kassa. Ze zuchtte wat en keek verdrietig. Ach... Het was voor het eerst dat ik geen afgerond verhaal voorlas. Dat vonden de kleinzoontjes best spannend. Want zou het verhaal aflopen? Uitgegeven door Callenbach, Nijkerk. Er staat geen jaartal bij maar het is een zevende druk.

In de boekenkast van mijn kleindochtertjes vond ik het boek van Varkentje Bo. Bo is nooit bang! Maar dat was toch niet helemaal waar. Hij was soms wel een heel klein beetje bang. Herkenbaar voor de kleine mannetjes. Binnenkort ga ik maar weer eens even snuffelen in de boekenkast van de dames. Er staat leuk spul tussen om voor te lezen. Bo is geschreven door Geert de Kockere/ Tineke van Hemeldonck en uitgegeven in Nederland door WPG uitgevers.

Genoeg kinderboeken. Nog twee grote mensen boeken las ik. Als eerste een boek van Esther Verhoef. Alles te verliezen. Een spannend boek! Maar ook hier geen idee hoe het in mijn boekenkast terecht is gekomen. Ook weer via mijn dochter denk ik. Zelf koop ik eigenlijk nooit dit soort boeken. Het gaat over een jonge moeder die haar verleden achter zich heeft gelaten maar wordt ingehaald en achtervolgd door datzelfde verleden. Een pageturner! Geschreven dus door Esther Verhoef en door Anthos Amsterdam uitgegeven.

Laatst zag ik Adriaan van Dis een hartstochtelijk peidooi houden om toch weer te gaan lezen. En dan vooral kinderen. Begin met voorlezen zei hij. Daar leg je de basis. Hij heeft gelijk. Het bracht me er toe om een heel rijtje van zijn boeken uit de boekenkast te pakken en op het nachtkastje te leggen. Zijn boeken zijn fijn om te herlezen. Ik begon met Indische Duinen. Een verhaal over zijn jeugd met Indische vader en Nederlandse moeder. Zeer (her) lezenswaardig. Een aanrader! Voor deze keer laat ik het hierbij want er staan nog veel dingen op mijn to do lijstje van vandaag! Dagdag!

Wandelen #3...

Wat is het lang geleden dat we gingen wandelen. In het archief met blogfoto's was dat op 30 maart. Daar stopten we bij het kijken naar de bomen onderweg. Dus daar pakken we de draad weer op met jullie welnemen. Deze foto maakte ik op een van mijn wandelingen in maart. Het was een mooie dag en eigenlijk was ik verder gelopen dan de bedoeling was. En zo kwam het dat ik een groep wandelaars met rolstoelen achterop liep. Ze liepen ver voor me maar het was fijn om ze langzaamaan in te halen. Dat gebeurt eerlijk gezegd bijna nooit! Maar dit keer dus wel en dat maakte het einde van de net iets te verre wandeling wat lichter. Zien jullie de mooie schaduw van de takken op de weg?

Hier een foto van wat dichterbij. Nu steken de kale takken nog eenzaam de lucht in. Maar voor je het weet zijn ze weer groen en kunnen vogels er hun nesten in maken. Twee dorpen verderop waar wij geboren zijn was een mandenvlechterij. In de winter maakten de mannen manden. Elk jaar mocht ik er een boodschappenmand gaan kopen voor mijn moeder. Het bedrijf bestaat nog steeds maar de wilgentenen komen allang niet meer allemaal uit Nederland maar vaak uit Tsjechië en Polen.

Net iets verder en bij een wat meer beschut plekje aan de sloot zag ik een paar dagen later al een tak met wat groene blaadjes aan het uiteinde. De tak op de voorgrond van de foto, zie je het? Deze foto nam ik op 8 april. Door het natte voorjaar was alles een beetje later in de natuur voor mijn gevoel. De buurman corrigeerde me vorige week. Hij vertelde dat de natuur dit jaar op tijd was en de twee voorgaande jaren juist erg warm en droog. Dát waren de uitzonderingen. Waarvan akte.

Eigenlijk sta je er nooit bij stil maar bomen zijn eigenlijk mooie dingen... Moet je nou zo'n schors eens zien. En probeer dat maar eens na te tekenen of schilderen. Daar moet je nog serieus hard voor werken wil het er op gaan lijken. Gewone bomen, we lopen, fietsen of rijden er met de auto langs. Soms een levenlang. En zonder dat we het opmerken. Tot we er een keer een foto van nemen en dan pas de schoonheid zien.

We begonnen de wandeling op dertig maart en bij de laatste foto is het ineens 16 april. En wat zien we daar bij een van de bomen aan de rivier? Aan de perenboom? Bloesem!!! Na de kersen en de pruimenbomen zijn nu de peren aan de beurt. En straks, de appels. Wat is er toch veel om dankbaar voor te zijn en wat is het hier toch mooi wonen.

Het is fijn om deze dingen met jullie te delen. Het maakt me steeds weer blij als ik zie dat er hier iemand komt kijken. Dankjewel voor je bezoek. Tot de volgende keer. Dagdag!

Glue book #39 tm 43...

Er is niet veel gelegenheid om in het glue book te werken dezer dagen. Er is veel werk in de tuin en de rest van de buitenruimte en er zijn gelukkig ook weer wat meer klanten in het winkeltje. Meest toeristen die hier in de buurt recreëren. Mensen uit het dorp komen meestal na het sturen van een app of ik thuis ben. Maar overall is er niet veel tijd over om knippen en plakken voor het plezier. Of nee, dat zeg ik ook weer niet goed nu want alles wat ik maak voor de winkel doe ik met heel veel plezier. Nou ja, jullie begrijpen me vast wel. In ieder geval kan ik jullie nu weer een paar pagina's laten zien.

Bij pagina 39 valt vooral de tekst op. De rest is wat op de achtergrond gehouden. Tekst: Lach, ontspan, heb lief, kijk met aandacht, zing onder de douche, maak jezelf mooi, vertrouw op anderen, luister naar de stilte, bekijk een fotoalbum, vraag hulp, verspil wat tijd, lees een boek, accepteer een compliment, zoek de ster. Mooi toch? Misschien moet ik er zelf ook eens opvolging aan geven. Welke van de dingen op het lijstje spreekt jullie het meest aan? Ik twijfel tussen: luister naar de stilte en lees een boek.

Pagina 40. Hier had ik even zin in. Een zo bont mogelijke collage maken zonder dat het hysterisch wordt. Rondje van de zaak... wie weet hoe lang dat nog gaat duren. Smile like a Banana is denk ik eerder aan de beurt.

Pagina 41. Rood was altijd mijn lievelingskleur. Langzaamaan is dat aan het veranderen in groen. Eigenlijk sinds ik hier woon. De quote van deze dag is van Abraham Lincoln de 16e president van de Verenigde Staten (1809- 1865) Hij zegt hier: het is niet het aantal levensjaren dat telt, maar het leven in de jaren die je hebt.

Pagina 42 en 43 in één foto want ze willen niet apart laden. Links een beetje Oosterse sfeer en rechts een beetje jaren vijftig sfeer. Het mannetje, de reclame, het lucifersmerkje, de kleuren doen heel erg aan die tijd denken. Begin jaren 80 en daarvoor zag je veel bruin, daarna werd alles blauw in huis. Daarna kregen we de oudroze periode en daarna het onbewerkt hout. Wit en ecru kwamen daarna. Nu volg ik het eigenlijk niet meer. Is het nu grijs met zwart? Ik zou eens naar mijn zusje moeten gaan, die volgt dat allemaal op de voet. Goed, dit was het voor nu. Misschien tot een volgende keer?

Dagboek mei: dag 1 tm 10...

Voor de maand mei heb ik een blauw boekje uitgekozen om in te schrijven. Blauw, paars en groen zijn geen kleuren die ik vaak bij elkaar gebruik. Maar deze keer dus wel. Uitzonderingen bevestigen de regel. Laten we het openslaan bij 1 en 2 mei. Ik was vroeg wakker de eerste dag van mei en ging meteen na het ontbijt een brief posten en aansluitend een flinke wandeling maken. Aan het eind van de wandeling maakte ik nog een praatje met een van de buurmannen. Om half 11 kwamen de tuinmannen een border omspitten. Eerst maar even koffie gedaan en daarna aan de slag. Heerlijk ouderwets spitten. Je ziet het niet veel meer. Meestal komen er fancy freesmachines aan te pas. Er ging droge bemeste grond doorheen. Later in de week werd er gezaaid. Zondag 2 mei was een relaxdagje. Niet veel op mijn doe-lijstje en geen visite. We proberen tegenwoordig één dag in de week in te plannen om te lummelen. Dat ligt ons niet zo goed maar langzaamaan worden we er beter in. Ajax werd die dag kampioen en ondanks de coronamaatregelen en waarschuwingen waren er toch veel mensen op de been om het kampioenschap te vieren. Zaterdag schreef ik op een cadeau-envelop van ik denk de Action. Zondag gewoon op een dubbelgevouwen velletje papier uit een oude Flow-weekly. Het plaatje van de ijsbeer komt uit een tijdschrift.

Voor de pagina van 3 mei bevestigde ik een pergamijn zakje en versierde dat met een kaartje (gemaakt van een stukje karton van een verpakking) in het zakje stak ik een vel papier met de belevenissen van de dag. Die bestonden vooral uit een ellenlange lijst met huishoudelijke klussen, een stevige wandeling. Het nieuws van de dag ging over de poster die forum voor democratie gemaakt had. Op de poster een afbeelding van Maurice de Hond. Smakeloos en onhandig om dat zo vlak voor de datum van vier mei te doen. Dinsdag 4 mei werkte ik verder aan de lange lijst van huishoudelijke klussen, las ik een leuk boek (daarover later meer) en was ik onder de indruk van de 4 mei viering op de dam. Met dit jaar een mooie toespraak van Andre van Duijn. Het was stormachtig weer met veel regen en een westenwind. En ineens verlangde ineens weer naar het strand. Ik was daar zo graag als het hard waaide. Precies om acht uur was hier boven de rivier een mooie regenboog te zien. De layout van die dag bestond uit een pocket waar twee tags en de brief met de dingen van de dag ingestopt konden worden.

Bij de foto van de vorige pagina zag je al een klein stukje van de envelop van vandaag. 5 mei dus. Aan deze kant de envelop. Aan de vorige pagina de flap. Het briefje met het nieuws van de dag ging in de envelop nadat deze versierd was met wat gezellige fritsefrats. Het was een drukke dag met veel activiteiten buitenshuis. We hadden allebei een afspraak in onze voormalige woonplaats en konden daar dus samen naartoe. We deden wat we moesten doen en aten daarna voor het eerst weer op een terrasje. Hoe fijn was dat! Eigenlijk voelde het niet zo raar en onwennig als we gedacht hadden. Misschien kwam dat omdat we daar altijd dit soort dingen deden en ook de lockdown niet meemaakten. Het was gewoon even terug in de tijd. We waren wel heel blij dat we daarna weer terugkonden naar het lieve vriendelijke dorp aan de rivier. Al die drukte zijn we niet meer gewend, haha. Gestreste mensen, veel verkeer, lange wachtrijen voor winkels, nee dat missen we zeker niet. Wel was er een fris windje van zee. Dat mis ik hier echt. Maar ja, je kunt niet alles hebben toch? 6 mei was een rustige dag, in reactie op alle hectiek van gisteren. De wandeling was vandaag extra lang en oh wat was er veel te zien. Ik kreeg die dag ook een uitnodiging voor mijn eerste vaccinatie. 11 mei mag ik voor het eerst langskomen bij de dokter en krijg dan het Astra Zeneca vaccin. Helaas is er niks te kiezen. Het is dit of niet. Dan maar dit, want met mijn slechte immuunsysteem kan ik me niet veel permiteren. Nieuws van de dag: Het is alweer 19 jaar geleden dat Pim Fortuijn vermoord werd. De dag die ik me nog zo goed herinner. Wat zou er gebeurd zijn met Nederland als hij was blijven leven? We zullen het nooit weten. De brief met daarop de dingen van de dag stopte ik in de driehoek, gemaakt van een dubbelgevouwen vierkantje.

Vrijdag 7 mei. Lunch met mijn dochter. Na ruim een jaar gaan we weer samen een hapje eten. Op een terras en het weer is ook niet bijzonder maar wel heel fijn dat het weer kan. Zonder kinderen, zonder mannen. Gewoon samen. Wat heb ik dat gemist. Bij thuiskomst vertelde een van de buurvrouwen dat ze een theeschenkerij gaan beginnen. Ze maakte alvast kussens voor de tuinstoelen die ze me liet zien. Voorlopig alleen geopend als het mooi weer is. Leuk hoor! Wij hebben er geen last van. Alleen maar gezelligheid. Ze vullen zeker een gat want er is op dat gebied niks te beleven hier in het dorp. Bovendien bakt buurvrouw heerlijke taarten ;-) Het was zó fijn mijn kind weer te zien. En dat het wederzijds was, vertelde ze geloof ik ook wel een keer of vier. De schat!. Het schrijven van die dag ging in een versierde en dus hergebruikte envelop. De pagina daarnaast ging in een zelfgevouwen zakje waar ik er volgens mij al eens eerder een heb laten zien in een ander journal. Er was die dag plantjesmarkt op het plein voor het dorpshuis. Van 10-15 uur. Een uur later kwam de melding via de dorpsapp dat ze helemaal uitverkocht waren. De hovenier kwam de bloembedden inzaaien met een mengsel van plukbloemen. Het wordt straks een grote bloemenzee. Wat zullen de bijen van de buurman dat fijn vinden.Ze kunnen hun hart ophalen. Ik luisterde naar de podcast van Bart van Loo over de Bourgondiërs. Het ontstaan van Nederland. Wat kan die man vertellen zeg! Heerlijk! Verder niet veel bijzonders.

9 mei. Moederdag! Een rustige dag want geen van de kinderen komt langs en zelf heb ik geen moeder meer. Helemaal prima! Met kinderen als die van mij is het elke dag moederdag! Via de dorpsapp haalde ik iets leuks op. Daarover later meer. Later op de dag barstte een verschrikkelijk onweer los! Maandag was een dag als alle maandagen. Een erg lange lijst van klussen werd afgewerkt. De kaasboer kwam langs (daarover later meer) en ik maakte tijdens mijn wandelronde kennis met een dorpsgenote. Zij heeft een hele mooie tuin en nodigde me spontaan uit voor een rondleiding. Zo gaat dat hier! Ik blijf dat fantastisch vinden. Een wandeling, een praatje, een rondleiding en daarna weer naar huis. Beter wordt het niet. Voor deze dagen maakte ik een papier en vouwde dat dubbel. Voor 9 mei maakte ik er een hartje aan en voor 10 mei knipte ik dat er meteen al aan. Het deed me denken aan de mappen die we vroeger hadden. Van dat kartonachtige papier met van die tabs eraan. Je gebruikte ze vooral in multomappen. Met al die kleurtjes. Weet je nog?

De dorps-App #3...

De buurtApp is hier tevens de dorpsApp. Er wonen hier zo weinig mensen dat dat prima gaat. Het is een levendig gebeuren en er valt veel te genieten en er is vrijwel nooit gezeur over dingen. Zo fijn! Ik heb weer wat leuke berichtjes bewaard om met jullie te delen. Zo bood iemand zijn mooie sloep aan. Ze hebben geen tijd meer om er mee te varen en het ding lag te verpieteren in de rivier. Hoe het afgelopen is weet ik niet want de reacties gingen via PB. Wat een mooi ding hè? Dit was een berichtje van 26 april, dus dat zal wel goed afgelopen zijn.

De dag daarna was het Koningsdag en werd de vlag van het dorpshuis gehesen. Voor iedereen was er een uitnodiging om op zeer ruime afstand van elkaar het Wilhelmus te zingen buiten. De kleedjesmarkt ging niet door, maar dat wil niet zeggen dat er niks verkocht werd. Het kleedje werd gewoon bij de mensen thuis neergelegd en de spulletjes daar verhandeld.

Er waren wat berichten over het opstarten van cursussen. Samenwerkingen van verschillende dorpsgenoten. Er zijn hier aardig wat creatieve types en het is heel fijn om te zien hoe soms dingen via de app tot stand komen. Dit keer ging het over een retraite van een dag in een kerk. Heerlijk zakken in de stilte en thuiskomen bij jezelf. Dat klinkt goed zeg! We kregen bericht van de regering dat onder voorwaarden de terassen weer openmogen. Een dorpsgenoot liet zijn terras zien. Precies om twaalf uur was hij klaar!

20 april zwom er ineens in alle vroegte een bever in de kleine rivier. Een dorpsgenoot maakte er een filmpje van. Het zag er heel zen uit. Voor als je rugklachten hebt, kun je een backstretcher gebruiken. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan een gezien maar hij werd aangeboden door een dorpsgenote die gaat verhuizen. Van 130 euro nu voor 15 euro. Hij was binnen vijf minuten verkocht! Het gaat soms heel snel.

Als laatste laat ik jullie een kleurrijk schilderij zien. 140 x 70 cm. Je mocht hem gratis komen afhalen en dat gebeurde na een reactie 1(!) minuut nadat het bericht geplaatst werd. Het gaat soms heel heel snel :-) Er waren nog wat kippen kwijt. Sommigen dachten dat de bever ze te pakken had genomen, maar ze bleken gewoon door een klein gaatje gekropen te zijn. Ergens anders kwam weer een hele lieve poes op visite. Hij wilde niet meer weg en via de app was de eigenaar snel achterhaald. Iemand anders verkocht een hele mooie regenton voor 15 euro en zo gaat het maar door. Never a dull moment. Als je vanuit huis werkt is het soms een leuke onderbreking en moet je zo hier en daar wat glimlachen als de berichtjes langskomen.

Zoals het verhaal van de kippen. Ik zal het even verder en wat meer precies vertellen. De kippen verdwenen en er werd gedacht aan de bever. Iemand zei dat bevers geen vlees eten. Nou, daar kwamen weer allerlei reacties op. Vegetarisch of Veganistisch. Iemand deelde een lekker recept. Veganistisch. Er werd gedacht aan ratten of bunzings. Maar de kippen kropen door een kleine opening achter in het leghok, Er kwamen 19 eieren te voorschijn, door drie kippen gelegd, Eind goed, al goed! De eigenaresse ging maar veel cake bakken, haha. Goed, ik ga stoppen want lunchen. Tot de volgende keer.