Snelle Jelle...

Kijk dan toch.... nog maar heel kort geleden schreef ik hier dat we deze maand een nieuw kleinkind verwachten en nu is hij er al.... wat een snelle Jelle :-) Ik was al enigszins ingeseind dat er wat zou kunnen gaan gebeuren en sliep niet al te best. Telefoon op het nachtkastje en maar half slapen natuurlijk. Je denkt er toch steeds aan. Aan het eind van de nacht, toen het al weer bijna dag werd viel ik in een diepe slaap. Rond acht uur schrok ik wakker en toen ik mijn telefoon pakte om nog wat lieve en aanmoedigende woorden naar de ouders in spé te sturen zag ik dat hij er al was. Drie oproepen gemist. Telefoon op een 25 cm van mijn oor. Ik kan dat hè. Slechte oma ;-(( 

Maar hij was er ook wel heel snel, deze knul. En wat is hij weer goed gelukt zeg. Jongste en zijn vrouw maken mooie baby's. De oudste heet naar mijn vader. Hendrik. De tweede kreeg een Zuid- Afrikaanse naam: Kion en dit kindje heeft een internationale naam. Ook weer vernoemd naar mijn vader trouwens. Opa en kleinzoon hebben een zeer sterke band. Deze jongeman heet Christiaan.

Mijn vader heet Hendrik Christiaan. Ik heet Hendrika Christina. De moeder van mijn vader heette ook Hendrika Christina. En zo gaat het generaties lang terug. Wij gaven onze oudste zoon deze naam. Roepnaam Chris. Hij is de vader van de meisjes.

En nu is er niet alleen een oude Hendrik (Henk) maar in Z-A ook een jonge Hendrik. En alsof dat niet genoeg is ook een Christiaan (Chris) in Nederland maar óók een in Z-A. Hoe bijzonder is dat? Ik vind het helemaal leuk. En tussen die twee het aller schattigste sandwichkindje met de Afrikaanse naam. Hij moet altijd heel hard lachen als ik hem Kion the Lion (want zo spreek je de naam uit) noem. Hij doet dan altijd de leeuw na. Henk heeft Afrikaans haar. Kion heeft grote losse krullen en het ziet er naar uit dat er nu een kindje is met Nederlands haar. Mijn haar, haha. Het piekt aan alle kanten.

Mama maakt het goed en er wordt goed voor haar gezorgd (lees: ze wordt verwend) in het kraamhotel. De andere kindjes zijn bij de nanny of bij opa en zijn tweede vrouw. Jongste is nog even bij mama natuurlijk. Zoon rijdt tussen alle adressen heen en weer. Het is een stil verdriet dat we er nu niet even snel naartoe kunnen rijden om om een hoekje te kijken. Dat zal blijven. Gelukkig zien we veel foto's en filmpjes via whats-app. We bellen en praten en horen en zien. Voor nu is dat genoeg. Een nieuwe Chris. Wie had dat gedacht.... ik in geen honderd jaar. En oude opa? En oom Chris ook niet. Maar oh, die lopen allebei al even naast hun schoenen hoor. Of misschien moet ik zeggen: ze hebben allebei een glimlach op hun gezicht die er zomaar niet vanaf te krijgen is.
-
Opa en kleinzoon hebben een goede band. De twee broers ook. Ze waren getuige op elkaars huwelijk. Chris was zelfs best man bij het huwelijk van zijn broertje. Samen met hun grote zus vormen ze een mooi trio. Ik ben trots op ze en hou verschrikkelijk veel van ze. Op de laatste foto zie je mijn derde  kind met zijn derde kind. Ik weet nog dat hij me ooit zei dat hij als hij groot was drie kinderen zou willen hebben. Zijn wens is in vervulling gegaan. Alles is goed. Dankbaarheid overheerst! Wat heb ik veel om dankbaar voor te zijn.