De regen, de auto en zo meer...

De dochter en haar partner wilden graag een paar daagjes weg. Ze werken allebei hard en waren aan wat ontspanning toe. Dat vonden we een goed idee en het plan was dat wij op hun kleine mannetje zouden passen. Meestal wordt hij dan door zijn moeder naar hier gebracht maar nu besloten we voor het eerst om bij kleine man te gaan logeren. Hij woont met zijn vader en moeder in een mooi groot huis.  Het is er heerlijk stil. En ik was zo heel erg aan stilte toe. De weg hier verderop is afgesloten en dag en nacht raast hier het verkeer langs. Dochter had al een hele lange lijst met allerlei codes van deuren, wifi, hekken, alarm en weet ik allemaal meer gestuurd. De man zou er in de ochtend al naartoe gaan om de 'overdracht' te doen en ik zou er later op de dag naartoe rijden. Voor het eerst in een jaar tijd zou ik dat weer zelf doen. Best spannend, want hoe zouden de knieën zich houden?

Dochter en haar partner werden door hun tuinman naar Schiphol gebracht. De man had zich ondertussen met een kop koffie in het kantoor gevestigd. Hij ging aan het werk en dan hoort of ziet hij niks meer. De tuinman had na het wegbrengen de auto weer op de oprit gezet. Ik ondertussen, had thuis alles gedaan wat ik wilde doen. Er waren wat klantjes van Marktplaats spullen komen afhalen. Er kwam een vriendin even wat langsbrengen op weg naar een andere vriendin. Zelf deed ik nog wat boodschappen en bracht de laatste spullen naar het postagentschap. Daarna op weg naar het mooie huis. Het rijden ging redelijk. Na een uur werden de spieren wat stijf en ben ik even gestopt om de benen wat te strekken. Bij het huis aangekomen wist ik de code van het hek nog uit mijn hoofd (stoer!) en dat is met toch wel wat hoor.... zo'n hek wat langzaam opengaat. Ik parkeerde mijn auto en bij het uitstappen hoorde ik de motor van de auto van de schoonzoon. Ik dacht dat er nog iemand inzat en wilde al weer terugrijden maar nee.... de auto was op slot. Er zat niemand in. En toch draaide de motor. Hmm. Nu rijden we allebei een auto van het veilig Zweeds merk en zijn niet gewend aan zo'n sjieke auto. Alles gaat anders bij zo'n nieuwe auto.

Misschien gaat hij vanzelf uit, zei de man. Ik dacht er het mijne van. Die auto stond daar al een uur en was in dat uur niet vanzelf uitgaan en zou dat niet gaan doen ook. Goede raad was duur. Ik probeerde de dochter nog te bellen maar die zat al in het vliegtuig. Ik werd er nerveus van. Ik wist ook niet wie de man was die hen weggebracht had. Ik heb daarom maar gekeken naar waar de auto vandaan kwam. En toen de garage gebeld. Ik werd doorverbonden met een aardige jongeman die me vertelde dat ik de auto echt alleen uit kon zetten met een sleutel. Maar die had die tuinmeneer dus. En dat was w.s. de reservesleutel al. Heeft u nog een ander goed idee, vroeg ik voorzichtig? Ja, u kunt wachten tot de benzine op is. Dan stopt hij ook :-))) Nou, dat was een goed idee zeg! Schoonzoon kennende zou de tank helemaal vol zitten. U kunt ook eventueel een ruitje intikken en de motor handmatig uitzetten, zei de aardige meneer ook nog. Hmm :-))

Uiteindelijk ben ik toch nog maar gaan zoeken naar een reservesleutel. En bah, ik heb er toch zo'n heel aan om in andermans spullen te rommelen. Alternatief was om te wachten tot dochter en schoonzoon geland zouden zijn en dan het telefoonnummer van de tuinman vragen en hij zou de auto dan uit komen zetten. Maar dat zou dan nog uren duren. Ondertussen was het gaan regenen dat het goot, had Vodafone een storing en kon ik niet meer bellen met mijn toestel. Er is geen landlijn meer in het huis van de dochter en de man zat zelf al uren op zijn eigen telefoon te bellen. Maar.....

Uiteindelijk was hij toch klaar met praten en kon ik hem even storen. En warempel hielp hij me mee met zoeken. Drie keer keek hij in een lade met snoertjes en zo maar zag hij niks. Uiteindelijk keek ik zelf en ja hoor.... (mannen kunnen echt niet zoeken) daar lag een sleutel die het wel eens zou kunnen zijn. Het was hem. Ik liet me zelf zakken in de sjieke auto. In zo'n auto plof je niet neer, daar zak je in. De garagemeneer had me verteld wat ik moest doen. Met een hand stevig op de handrem. Want stel je voor dat ik iets verkeerd zou doen en de grote auto zou inrijden op de nieuwe Mini. Die stond er nog maar een paar uur. Ik was intussen zo ver uit mijn comfert zone dat alles zo ongeveer mis had kunnen gaan in mijn verbeelding :-))

Het ging goed. Het ging gelukkig allemaal goed. Pfft. Daarna at ik een boterham en dronk ik een lekkere nespresso uit het superkoffieapparaat. Even uitrusten. Maar niet voor lang. Want ik zag op de 'instructielijst' dat kleine man tussen vier en vijf afgehaald mocht worden uit de crèche. Maar waar was de crèche? Gelukkig stond dat ook op de lijst. Het bleek niet ver weg te zijn maar het was nog een heel gedoe om er te komen. Want ik moest namelijk het kinderstoeltje nog in mijn auto bevestigen. En hoe moest dat ook al weer? De man ging ondertussen gewoon door met werken. Uiteindelijk lukte ook dat dankzij de instructie aan de zijkant van het stoeltje zelf en kon ik van start. Het superfijn weerzien met kleine man :-))))

Met kleine man in de auto ging ik op zoek naar een supermarkt. Wat een sjieke boel daar zeg. En wat zag ik veel 'bekende' Nederlanders. Ik vond het lastig om niet te staren. Had ik al verteld dat ik uit mijn comfort zone was ;-))))? We kochten voor een paar dagen tegelijk want o o ik wilde daar niet nog een keer parkeren. We hadden het gezellig met kleine man. Spelen, voorlezen, boekjes kijken, op de trampoline, eigenlijk vond hij alles leuk. En ik ook. Ik ging zo ongeveer gelijk met hem naar bed. Uitgeput. Maar wat heb ik daar lekker geslapen zeg. Zo heerlijk rustig is het hier niet.