Woensdag 15 augustus. Vandaag vier ik stil van binnen en via de telefoon de verjaardag van mijn eerstgeborene. Onze oudste en enige dochter. Ik feliciteerde haar via FaceTime want ze houdt vakantie in Spanje met haar gezin. Op een later tijdstip zullen we het uitgebreid vieren. Ik dacht eigenlijk de hele dag aan hoe het was op de dag dat ze geboren werd. In het oude ziekenhuis van Dordrecht. Het was een moeizaam gebeuren. Niet alleen liet mijn lichaam het behoorlijk afweten maar ook de apparatuur in het ziekenhuis was niet echt meer up to date. Zo was het heel warm die dag maar werkte de airco niet. Het was even een 'dingetje'. Het kwam allemaal goed en ze was een meisje. Een met zwarte haren. Vooraf was ik benieuwd geweest of ik me meteen moeder zou voelen. Of ik het zou kunnen; dat moeder zijn. Het kwam allemaal goed. Ze is opgegroeid tot een mooie jonge vrouw met een groot hart en we houden veel zielsveel van elkaar.
Er was nog meer te vieren want ook de mannen met de kranen, graafmachines en ander attributen vertrokken uit onze kleine straat. Ze lieten een prachtige beschoeiing achter waar we weer jaren met veel plezier naar zullen kijken. Ik heb zojuist even wat foto's gemaakt en je zie dat na twee weken er zelfs al weer gras begint te groeien op de schuine kanten. Verbazen jullie je ook zo over de natuur? Na de dorre droogte begint alles weer groen te worden. Groeit het gras weer. Zijn de sloten weer vol en zien zelfs de grote bomen er weer fris uit. Het is toch gewoon een wonder?
Ik werkte weer verder in de tuin. Elke dag (als het weer het toelaat) doe ik een stukje van de bestrating. Met een oud aardappelschilmesje haal ik het mos en het onkruid tussen de voegen vandaan. We hebben veel straatwerk hier en ik ben er nog wel even mee bezig ben ik bang. Waar ik ook bang voor ben is dat het spuiten met schoonmaakazijn niet helpt. Ik heb werkelijk het idee dat het allemaal net zo snel terugkomt als ik het er uittrek. Nu het wat geregend heeft, gaat het uittrekken wel weer wat gemakkelijker trouwens.
Als ik aan de voorkant van het huis werk, is er regelmatig iemand die stopt om een praatje te maken. Zo gaat dat in een dorp. Vandaag kwam de zoon van een van onze oude buurtjes langs. Samen met zijn vrouw was hij op weg naar de bakker. Ze vertelden dat ze hun huis verkocht hadden en naar Zeeland gaan verhuizen. Hoewel ik ze niet vaak zie, zal ik ze wel missen. Gelukkig duurt het nog tot het eind van het jaar voor ze vertrekken.
Ik was wel aan een kop koffie toe en ook zij hadden wel zin in een 'bakkie' en zo kwam het dat we gezellig even aan de keukentafel aanschoven. Ze gaan op Schouwen Duiveland wonen. Vlakbij de plaats waar mijn voorouders vandaan komen. Hoe cool is dat? Juist nu ik de familiegeschiedenis van mijn vader aan het uitzoeken ben. Ze krijgen bij hun huis een gastenverblijf en ik ben alvast (met pa) van harte uitgenodigd om te komen logeren als we daar naar familie aan het zoeken zijn. Wie weet.... wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten