10 vragen aan mezelf (8) ...

Donderdag 2 augustus 2018. Vandaag weer tien vragen aan mezelf. Het is iets wat elke terugkomt op mijn blog. Omdat ik ze in Januari al opschreef weet ik zelf ook niet meer welke vragen ik ga stellen. Als het moment daar is (nu dus) pak ik het papier erbij en zonder er veel over na te denken beantwoord ik ze. Nu al voor de achtste keer op rij. Wauw! zullen we eens zien wat er te beantwoorden is? Komt ie....

1. Hoeveel dagen zou je in je eentje door kunnen brengen? Oh, dat zou ik heel lang kunnen. Ik ben nu al veel alleen en vind dat geen probleem. Het is fijn om alleen te zijn en je eigen ritme te kunnen bepalen. Heerlijk!

2. Heb je wel eens iemand dood zien gaan? Jazeker. Veel te veel denk ik wel eens. En op veel te jonge leeftijd. Als ik denk aan al die mensen. Ze vormen een lange rij in mijn hoofd. Snel door naar de volgende vraag.

3. Heb je alleen gewoond? Diverse keren. In alle mogelijke soorten huizen. Toen en nu. Geen probleem.

4. Wat zijn drie automerken die je nooit zou willen rijden? Oef! De grote drie passen mij niet. Mercedes, BMW en Audi zijn niet aan mij besteed. Ik reed allerlei merken maar Volvo bevalt me het best. Ze gaan lang mee, zijn stevig in omhulsel en rijtempo en starten altijd en dat is voor mij het belangrijkst. Als er een auto vervangen moet worden neem ik gewoon weer hetzelfde merk.

5. Geef je graag complimenten? Vroeger deed ik dat niet zo vaak. Ik ben niet opgevoed in een omgeving waar complimenten core business waren. Het duurde even voor ik me daar aan kon onttrekken. Nu vind ik het leuk. Het maakt mensen blij en ze voelen zich gewaardeerd. Ik geef ze alleen als ik het ook echt meen. In Egypte heb ik van mijn Amerikaanse expat vriendinnen geleerd hoe je ook complimenten kunt ontvangen. Ik ben er nog steeds niet goed ik ben ik bang. Het voelt altijd wat ongemakkelijk. Ik geef ze liever ;-)

6. Rijd je altijd op de linkerrijbaan? Oh dear, ik ben bang dat ik dat tot aan mijn operatie vrijwel altijd deed. Ik deed zelfs aan bumperkleven. Met een snelle rode auto gingen de meesten wel opzij als ik er aankwam. Nu heb ik er geen behoefte meer aan. Een bescheiden rol op de rechterbaan past me nu beter. Het scheelt ook best veel in de kosten trouwens, haha.

7. Kun je werken met muziek op de achtergrond? Dat kan ik niet. Alle geluid stoort me trouwens als ik aan het werk ben. Het irriteert me mateloos. De man heeft de muziek regelmatig (te) hard staan boven in zijn kantoor en dan heb ik altijd de neiging om naar boven te gaan en te vragen of het wat zachter kan. Meestal duurt het niet al te lang, of ga ik wat anders doen en hoef ik het niet te vragen. Zo hou je het allemaal wat relaxter in het huwelijk :-)

8. Ben je wel eens geopereerd? Ja en best vaak ook. Aan allerlei dingen. De laatste keer deed ik er hier verslag van.

9. Hoe wil je dat je uitvaart er uitziet? Welk nummer wil de dat er gedraaid wordt? Toen mijn moeder overleed werd er geen muziek gedraaid. Er was alleen een strenge dominee. Waar die over sprak en welke psalmen we zongen was door mama zelf vastgelegd. Dat was fijn want zo konden we tot na haar dood nog haar laatste wensen vervullen. Ik heb na haar uitvaart ook een en ander opgeschreven over mijn eigen uitvaart. De kinderen weten waar de envelop ligt. Het is nogal persoonlijk en ik wil dat hier niet delen. Ach, laat ik er een noemen. De canon van Pachelbel. Die is er in ieder geval bij.

10. Heb je wel eens iemands haar geknipt? Jazeker. Heel vaak. Jarenlang het meest rare haar wat ik ooit gezien heb. Dat van vriendje van vroeger. Het haar van de man heb ik denk ik tien jaar lang geknipt. Nu heeft hij een Poolse kapster met een te strakke leren broek. Hij is geen ladies man maar vertelt me daar steeds weer over als hij een bezoek gebracht heeft aan de salon. Ik denk dat hij zich wat ongerust maakt over de sterkte van het garen ;-)) Verder knipte ik het haar van de kinderen. Ik krulde elke week de haren van mijn moeder. Ik verfde haren van vriendinnen en zette zelfs wel eens een permanentje hier en daar toen dat in de mode was. Ik kleurde ook mijn eigen haar trouwens maar dat pakte niet altijd even goed uit.

Zo, dat waren ze weer. De tien vragen aan mezelf. Sommigen waren best heftig. Ze haalden wonden open die voor mijn gevoel geheeld waren. Het korstje blijkt dunner dan voorheen gedacht. Had ik ze dan niet moeten beantwoorden? Zeker niet. Ik geloof er in dat je de dingen beter onder ogen kan zien dan ze weg te stoppen. Vroeg of laat komt het toch weer bovendrijven.

Tussen de vragen door zien jullie nog wat verzamelingen van rommeltjes uit de grote glazen pot die hier in mijn werkkamer staat. Het grootste gedeelte is nu wel uitgezocht en heeft een nieuwe bestemming gekregen. Sommige dingen gooide ik weg, soms gaf ik het aan iemand die het kon gebruiken, er ging wat naar de kringloop en ik verkocht een groot gedeelte via Marktplaats. Een klein gedeelte hou ik zelf voor wie weet wanneer....