Augustus...

1 augustus. Een nieuwe maand en deze ging net zo flitsend van start als de vorige maand geëindigd was. Lieve help! Gaat het hier ooit rustig worden?  Vooraf had ik bedacht dat elke maand een kleur zou krijgen. Voor augustus had ik oranje in gedachten. Voor foto's bij dit blog bladerde ik wat door mijn fotomapje maar behalve de foto's van de oranje brievenbus bij het postagentschap kon ik niks vinden. Ik fietste elke dag met een of meer pakjes naar het dorp om marktplaats verkopen te posten. 

Ik maak voor de zekerheid altijd een foto zodat de koper weet dat het niet aan mij ligt als er een pakje niet aankomt. Foto's van de oranje brievenbus. Ik vind het goed voor nu. Goed genoeg is zo'n beetje mijn mantra van de laatste dagen. Ik laat het allemaal wat lopen om het allemaal wat makker te maken voor mezelf. Vandaar dus. Zullen we eens zien wie er deze maand allemaal jarig zijn? 

De liefste aller mannen is aan het eind van de maand jarig. Mijn broertje aan het begin van augustus en onze oudste precies in het midden van de maand. Er zijn wat vriendinnen jarig, wat buren van toen, kennissen (oude en nieuwe) en wat mensen waar ik een goede band mee heb maar nog nooit in het echte leven gezien heb. Ook dat kan tegenwoordig. Als ik alles bij elkaar optel op de kalender zijn het er 33 (!) Dat is niet mis zeg :-) Gelukkig hoef ik niet overal zelf een taartje te gaan eten. Je zou me kunnen oprollen.

Behalve de verjaardagen staat ons nog een spannende gebeurtenis te wachten. Als alles goed verloopt hopen we deze maand weer opa en oma te worden. Onze jongste verwacht samen met zijn lief een derde kindje. Spannend! Ik weet nog goed dat oudste meisje zich volkomen onverwacht aandiende. Onze kinderen hebben een fase overgeslagen. Van hun studie (of zelfs tijdens het studeren) werden ze al vader en moeder. Oudste meisje is nu al weer zeven jaar. Ze was de eerste, lijkt heel erg op mij en het is me heel dierbaar. Haar zusje is ook zo'n schatje. Ze ontwikkelt zich tot een echt mensje op dit moment. Heel boeiend om te zien. Hun neefje is op zijn eigen manier ook een persoonlijkheid. Hij is soms heel knuffelig (heerlijk) en soms heel stoer. Dol op stekkers en stofzuigers. Hij komt volgende week logeren. Ik kan niet wachten :-) De meisjes in de laatste week van de vakantie. De kleinkindjes in Afrika zou ik zo heel graag wat vaker willen zien. Gelukkig waren ze er met mijn verjaardag! Ik denk daar met zoveel warmte aan terug. Het was zo fijn ze allemaal bij elkaar te hebben :-)

Ik denk dat aan het eind van deze maand ook de meeste muizenissen uit het hoofd verdwenen zullen zijn en wie weet kan ik dan weer wat meer slapen. Sowieso is de verwachting dat de hoofdweg hier vlakbij weer open zal gaan en dat zal de verkeersdruk hier achter onze keuken drastisch verminderen. Zeker met dit weer is het een crime om de buitendeur achter open te zetten. De ene na de andere vrachtwagen dendert voorbij. Het wordt tijd dat er gehandhaafd gaat worden want vrachtverkeer zou niet meer hier langs komen, tenzij het bestemmingsverkeer was. Op een of andere manier gaat het toch steeds mis met de chauffeurs uit andere landen. Ze zijn op weg naar de bloemenveiling en zouden hier helemaal niet langs hoeven komen. Maar wel dus. Bovendien beginnen de mensen die in de kassen werken met deze warmte ook steeds vroeger en rijden dus al in de nacht naar hun werk.

Oké genoeg gemopperd. Ik ben benieuwd naar wat de nieuwe maand ons zal brengen. Jullie ook? Van vakantieplannen is hier vooralsnog geen sprake. Dat stellen we nog maar even uit. Maar eh... dat doen we eigenlijk al jaren. Hier en daar een nachtje weg, meer is het niet. En dan ook vaak nog apart van elkaar en meestal werkgerelateerd. Hmmmm. Misschien moet ik daar eens over nadenken ;-)