Wandelen #10...

Gaan jullie mee? Dan maken we een rondje door het dorp. We gaan niet heel ver van huis want ik heb niet veel tijd. Gewoon even tussen alle ander werkzaamheden door, even een frisse neus halen, oké? We lopen wel weer even achteruit en beginnen bij 4 juli. De verjaardag van ons middelste kind. De dag waarop de Amerikanen onafhandelijkheidsdag vieren.

Dit aapje/ beertje liet ik jullie al eens eerder zien. Toen waren de takken nog niet zo dicht als nu, midden in de zomer. Hij hangt er nog steeds, maar wel goed verstopt. Grappig om te zien. Je moet echt weten dat hij er hangt en je ziet het eigenlijk pas als je er langzaam langsloopt.

Dan een plaatje wat jullie ook al eerder zagen in de serie over de trapjes naar het water. Er was een foto waarop je witte lampionachtige bollen zag. Ook stond er een boom die prachtig in de bloesem stond in de lente. Ik was benieuwd welke vruchten er aan zouden komen. Nu, dat kunnen we hier goed zien. Ze zijn nog niet goed maar beginnen al wel lekker op kleur te komen.

Voor de moestuin was het een niet al te beste zomer maar voor de vele hortensia's die hier in het dorp groeien, was de natte zomer een feestje. Ik maakte steeds weer nieuwe foto's want het was zo mooi allemaal. En allemaal waren ze verschillend van kleur en vorm. Hier een foto die ik 5 juli maakte. Sommige bloemen waren al open maar de meesten moesten nog komen.

Hier de wat luxere versie. Mooie roze bollen. Het plaatje deed me denken aan een vakantie in Denemarken van jaren geleden. Totaal weggeregend maar o, o, wat waren de hortensia's mooi! De foto doet overerigens geen recht aan de intense kleur.

Dit is een foto van een zeer bijzondere tuin. Er staat enorm veel in. Alles groeit in op en door elkaar heen. Ik zie er nooit iemand in werken maar toch is het een lustoord. Dit is een tuin waar ik met groot plezier langsga. Ik loop er zelfs een stuk voor om. Het wandelen blijft een dingetje maar gaat steeds beter. Soms zing ik zachtjes een liedje of schrijf ik in mijn hoofd een mooi versje. Maar steeds vaker denk ik nergens aan. Dan loop ik zomaar zonder zorgen te genieten. En dat is zo fijn!