Dagboek 6 tm 12 juli...

6 juli was een leuke dag. Ik ging voor boodschappen naar de markt in de provinciestad waar we ooit woonden. Daar was ik in geen 20 jaar meer geweest. Wel in de stad maar nooit meer op de markt, bedoel ik. De helft kleiner maar gelukkig was de fourniturenkraam er nog wel. Op het boodschappenlijstje stond biaisband voor mijn nieuw te naaien jurkschorten. Deze beginnen echt te verslijten en zijn nodig aan vervanging toe. Ze kunnen eigenlijk alleen nog gebruikt worden voor het werk in huis en tuin. Dus als schort. Niet meer als jurk. De andere boodschappen waren zo gedaan en ik hield zelfs nog tijd over om naar de kringloopwinkel te gaan. Iets dat ik altijd ervaar als een klein klein cadeautje. Verder ruimde ik die dag mijn werkkamer eens goed op. Aan het einde van de dag gaat alles wel terug in de kast, maar een keer in de zoveel tijd moet alles weer gesorteerd en op orde zijn. Dat deed ik dus de rest van die dag! 7 juli was een mooie dag voor mij, maar wat minder voor de man. De buurman heeft een boot en ik wilde berenklauw. Die groeit hier weelderig aan de overkant van de rivier. Buurman wilde die voor mij plukken (en ja hij weet hoe voorzichtig je daarmee moet zijn) Voorwaarde was wel dat de man moest helpen de boot te water te laten. Geen probleem. Ze reden in de auto met aanhanger naar de andere kant van het dorp met de boot op de trailer en lieten hem te water. De buurvrouw reed terug met de boot en de mannen zouden samen terugvaren. En onderweg berenklauwen voor mij plukken. Maar, de boot ging kapot en ze moesten terug roeien. Nu zijn beide mannen geoefend roeier maar toch, het was een heel eind. Doodmoe kwamen ze aan. Met berenklauwen! Die hangen nu te drogen in de kapschuur! Ik voelde me enorm schuldig want door mijn wens... afin.

Op 8 juli schrijf ik dat ik heel slecht geslapen heb. Dus echt heel slecht, want ik ben een lichte slaper. Het waaide hard en de wind was oost. En als de wind van die kant komt, horen we de snelweg in de verte. Bovendien was er daar de Mug. Die was met wat vrienden een feestje aan het vieren in de slaapkamer. We hebben hier heel veel last van muggen. Dat is echt weer wennen. Uiteindelijk kwam de slaap en toen ik wakker werd, was de man al weer op weg naar een klant. Na het ontbijt maakte ik een kleine wandeling. Slapen met harde wind is totaal anders als lopen in harde wind. Dat vind ik zalig! Ik maakte kennis met wat nieuwe dorpsgenoten en zag dat de schilders het huis van de buren aan het schilderen waren. Het is van grijs naar geel gegaan. Blanke vla geel, vanille geel. De buren aan de andere kant vinden het verschrikkelijk lelijk en hoewel het mijn kleur ook niet is, komt ons huis nu wel beter uit de verf (?) en het is bovendien hun huis en daar moeten ze lekker mee doen wat zij willen. De temperatuur werd in de loop van de dag steeds beter en 's avonds konden we lekker buiten eten. Het zijn zomaar wat obervaties van een gewone dag uit het leven van een heel gewoon mensenmens.

Vrijdag 9 juli. Op vrijdag heb ik hier een winkeltje aan huis met wat zelfgemaakte ruttemetut en wat brocante. Op vrijdag ben ik altijd open, maar als het lekker weer is en ik toch thuis ben zet ik het bord aan de straat en noem ik dat mijn bonusopening. Af en toe komt er iemand uit het dorp, maar meestal zijn mijn klanten mensen die hier in de buurt komen wandelen of fietsen. Ook de gasten van de BenB's lopen nogal eens binnen. Gezellige klanten dus die meestal in een goed humeur zijn. Deze dag kreeg ik een wel heel bont gezelschap in het winkeltje. Namelijk de leden van het Holland Baroque orkest. Zij traden die avond op in het dorp en alsof dat nog niet genoeg was, kwamen er ook nog drie Poolse mannen kijken. Zij bleken, als gasten,samen met het Holland baroque op te treden. Wat een leuke mensen waren dat zeg. Want laat je niet afleiden door de naam Holland. De enige twee die Hollands zijn, zijn de zussen/oprichters van het essemble. Het werd een feestje. Niet alleen kochten ze allemaal leuks voor thuis. Maar ook brachten ze een superleuke energie mee. Het allerleukst was het, dat we ze 's avonds weer terugzagen en konden genieten van een prachtig optreden. Wat zijn wij toch geluksvogels. Als ik dit leven vergelijk met dat van een jaar of vijf geleden, kan ik me niet voorstellen dat ik diezelfde vrouw ben. Dit is zo zo totaal anders dan toen...

Na de hele drukke vrijdag was het zaterdag echt tijd om gas terug te nemen. Lekker tutten en rommelen. Dingen opruimen, een ander plekje geven en weer wat dozen openmaken op zolder want de voorraad in het winkeltje moest aangevuld worden na het bezoek van de muzikanten. Omdat sommige dozen twee jaar dicht geweest zijn, is het voor mij zelf ook een verrassing wat ik te zien krijg. Brocante blijft alijd mooi en houdt zijn waarde. Op het moment van schrijven zijn bijna alle dingen waar ik nu over schrijf, alweer verkocht. Zo gaat dat als je heel erg achterloopt met schrijven, haha. Al met al was het een fijne dag!

Zondag 11 juli was weer een rustige dag. Ik las veel, maakte een wandeling en keek tennis. Djokovic, Federer en Nadal hebben nu alledrie 20 grandslams op hun naam staan. Dat is toch wel heel bijzonder. Vanavond keken we de finale van het EK voetbal samen met de buurtjes in de tuin. Op afstand maar wel gezellig en met lekkers natuurlijk. De laatste wedstrijd van Björn Kuipers, de scheidsrechter. Waarvan akte! Volgens mij had ik in geen maanden zoveel tv gezien. Om eerlijk te zijn hebben we de televisie niet eens uitgepakt. Die staat ergens op zolder. Maandag 12 juli was een dag zoals veel maandagen. Opruimen, schoonmaken en wassen. De dagelijkse beslommeringen dus. Tot zover. Volgende keer gaan we verder. Voor nu is het wel weer even genoeg. Gezellig dat je kwam lezen. Zoals ik hier al veel vaker schreef: het wordt door mij zeer gewaardeerd.