Prikken en bijen...

Het hele jaar hebben wij ons best gedaan om het zo fijn mogelijk te maken voor de bijen van onze buurman. De bloemen groeiden en bloeiden en het was elke dag weer een feestje om de dames op visite te krijgen in de tuin. Op een goede dag vroeg de buurman of ik wel eens gezien had, hoe nu uiteindelijk het stuifmeel en de nectar uiteindelijk als honing in een potje terecht komt. In grote lijnen wist ik het wel maar ik wilde het wel een keer van dichtbij meemaken. Ik geef je wel een seintje als ik ga slingeren, zei hij. Op de dag dat het zover was, mocht ik eerst zelf naar de huisarts voor de tweede coronavaccinatie. 11 mei de eerste (en daar werd ik zó ziek van) en op 3 augustus e i n d e l i j k de tweede. Ik zag er vreselijk tegenop maar het viel dit keer mee. Omdat ik ook al een keer corona gehad heb, ben ik er nu wel veilig hoop ik.

Na de prik ging ik meteen door naar de buurman. Hij was juist de zegels aan het afschrappen. Zegels? Ja, dat zijn soort dekseltjes die de honing beschermen. Met een speciale kam kun je die er af schrappen. Als ik het goed onthouden heb kun je van dat schrapsel kaarsen maken en bijenwas voor de stoelen. Rechts kun je de honing al zien. Het glanst prachtig.

Na het afschrappen gingen die rekjes met vier tegelijk in een soort van centrifuge. Het is een heel oud machientje maar het werkt nog prima. De foto's zijn genomen bij de buren in de keuken, de buurvrouw verontschuldigde zich wel drie keer voor de rommel op het aanrecht. Ik vind het reuze mevallen. Jullie ook toch? Onderaan de metalen trommel, ongeveer ter hoogte van de knie van de buurman, zit een kraantje. Daarvoor stond een grote zeef op een opvangbakje. Na verloop van een poosje zag je daar de eerst gouden honing komen.

Vinden jullie deze kleur niet prachtig?

Na het slingeren werden de kasten buiten op de tuintafel gezet en konden de bijen komen snoepen. Na een paar uur was alles brandschoon. Fascinerend vond ik dat.

Op de laatste foto zie je de buurman suikerwater geven aan de bijen. Water, opgelost in suiker dus. Zo komen ze straks de winter door als er nergens bloemen meer bloeien. Ze blijven dan lekker thuis en vliegen pas weer uit als het lekker weer wordt. Ik besef me dat dit een zeer onvolledig verhaal is want ik heb maar de helft onthouden van wat de buurman vertelde. Maar wauw, wat was het leuk dit een keer mee te maken. Ik zie alweer een nieuwe volger. Hartelijk welkom! Hopelijk voel je je snel thuis hier :-)