6, 7, 8, 9, 10 maart...

We pakken de draad van mijn journal weer op en beginnen bij zaterdag 6 maart. De verjaardag van mijn jongste zoon. Hij woont nu alweer bijna elf jaar in Zuid- Afrika. Ooit ging hij er heen voor zijn opleiding en werd vrijwel onmiddellijk verliefd op het land. Daarna ontmoette hij een meisje uit dat land en trouwde met haar. Ze kregen drie zoontjes waarvan ik de jongste nog nooit live gezien heb. Van de laatste 10 verjaardagen maakte ik er maar 1 mee. Gelukkig hebben we internet en kletsen we elke avond even via whatsApp. Ik mis hem. Gelukkig was er vandaag nog een jarige en wel mijn zwager. Hij is een lieverd en vierde een speciale verjaardag dit keer. Een kroonjaar noemen ze dat geloof ik. Met een groot spandoek buiten en een advertentie in de krant kreeg hij veel felicitaties. Hij heeft een grote hobby en dat is oude tractoren opknappen en er dan met een heleboel anderen mee te gaan rijden. In een lange sliert rijden ze dan achter elkaar aan. Het is steeds weer een mooi gezicht. Ik kocht die ochtend een vijftal tractoren van zijn favoriete merk in mini uitvoering voor hem. Oe wat was hij daar blij mee. En waar kocht ik die tractoren dan? In de kringloopwinkel. Ik hintte daar al in een eerder blog naar maar ik mocht die ochtend voor het eerst weer naar de kringloop. Op afspraak en ook maar een half uur (min 10 minuten wachttijd bij de kassa voor het betalen) maar het mocht weer. Zo fijn! Ik was er 16 december vorig jaar(!) voor het laatst geweest.

7 maart was een rustige zonddag. Een zondag zoals ze van mij altijd mogen zijn. Vroeger duurden zondagen eindeloos. Hoewel wij als gezin niet van de kerk waren, woonden we wel in een heel Christelijk dorp en mochten we amper ademhalen. Laat staan leuke dingen doen. No way! Dat was toen. Nu is nu. Nu krijgen we bijna altijd bezoek in het weekend. Omdat we maar 1 volwassene en twee kinderen onder 12 mogen ontvangen komen ze niet tegelijk en dat is juist zo jammer. Het is juist leuk als mensen bij ons elkaar weer ontmoeten. Maar goed, we hopen op betere tijden. Ik maakte weer een leuke pagina in mijn journal (vind ik zelf hoor) en schreef op de brieven wat ik beleefde die dag. De ronde tag met de roos is nog door mijn moeder gemaakt. Alvast een klein eerbetoon aan internationale vrouwendag morgen. Eigenlijk was de pagina mislukt maar doordat ik het papier een beetje anders vastplakte werd het toch nog een aardig geheel.

Maandag 8 maart was het dus internationale vrouwendag. In mijn vorige leven (voor de verhuizing) gaf ik deze dag vaak workshops in buurthuizen in de grote stad. Ooit klein begonnen samen met een vriendin en geëindigd met ik geloof een aanbod van meer dan 40 workshops. Lekkere hapjes en sapjes werden dan gemaakt en uitgedeeld. Het waren leuke dagen met volop kennismaking met/ elkaars culturen en gewoontes. Dit jaar merkte ik niks van vrouwendag. Ik poetste het huis nog maar eens extra goed, haha. Oh en ik maakte een wandeling door het buitengebied van dit dorp en maakte kennis met de eigenaresse van de lokale wijngaard. Ik kende haar hond en haar man al van een eerdere wandeling maar nu ontmoette ik ook haar. Leuk mens! Vanavond was er weer een persconferentie en hoorden we dat de avondklok verlengd zou worden. De winkels mogen gelukkig voorzichtig weer open. 15 min en na afspraak is niet veel maar beter dan niks.

Dinsdag 9 maart begon al leuk. We mogen weer naar de kapper maar de man was vorige keer zo tevreden over mijn knipkunsten dat hij eigenlijk wilde dat ik zijn haar weer zou knippen. Dat is echte liefde toch? Haha. Een buurvrouw kwam die middag mooie takken uit de tuin brengen. Ze heeft nog wel gezegd wat het zijn maar dat ben ik vergeten. We zien wel wat er gaat bloeien. Ze bracht gezellig haar kleindochtertje mee. Een vrolijk meiske. Gelukkig had ik nog wat leuke knutselspulletjes voor haar. Ze zat zoet te knutselen terwijl wij een kop koffie dronken. Het spreekwoord: een goede buur is beter dan een verre vriend, gaat hier echt op. Het is zo fijn om na de vorige (horror) buren zoveel vriendelijkheid te mogen ondervinden. Ik maakte deze dag in mijn journal weer een collagekaart. Inspiratie voor het plakwerkje was het bloemetje van de buren. Maar die link hadden jullie vast al gelegd. Toch?

Woensdag 10 maart. We vliegen door de dagen heen hier. Het is nog maar een week geleden en toch moest ik weer even kijken wat ik die dag allemaal beleefde. Het was een lekker gevulde dag zie ik. Een van de andere buren heeft veel walnotenbomen. Hij laat daar olie van persen. Dat persen is zo gebeurd maar het pellen van de noten doet hij met de hand. Een enorme klus maar als iedereen een beetje meehelpt is het ook wel weer heel gezellig. Zijn vrouw kan goed koken en bakken en ze hebben een enorm koffieapparaat. Jullie begrijpen dan het niet heel erg is om te helpen pellen. Zij wonen al heel lang hier in het dorp en kunnen smakelijk vertellen over alles wat zich hier de afgelopen jaren heeft afgespeeld. Als dank voor mijn hulp kreeg ik een flesje en kocht ik er nog twee extra om hier en daar cadeau te geven. Ze vinden gretig aftrek. Oh en voordat ik weer mensen achter me aankrijg... we gingen om de beurt helpen. Dus niet met veel mensen in een ruimte. Er zat minstens 3 meter afstand tussen de buren en mij.

En zo deelden we weer een stukje van mijn leven. Ik schreef er over in mijn journal. Vouwde, knipte en plakte wat en maakte daar foto's van. Fijn dat jullie hier kwamen lezen. Tot de volgende keer! Dagdag!