22, 23, 24, 25, 26 en 27 februari...

Oeps, dat was een beetje dom. Ik vergat in mijn vorig blog te vertellen over zondag 21 februari. En het was nog wel een hele leuke dag. Onze dochter kwam met haar zoontje. We hadden elkaar best lang niet gezien. We zijn allemaal lekker bezig en het contact bestaat dan veelal uit beeldbellen en appen. Het is zoals het is. Maar daarom dubbelleuk om elkaar weer live te zien. De 'mannen' waren al snel met de voetbalplaatjes in de weer en dochter en ik maakten een wandeling hier in de buurt. Het was jaren en jaren geleden dat we dat deden en het was een feestje. En ook nog eens zonder jas want het weer was lenteachtig. Dat dus afgelopen zondag.

Maandag 22 februari brak aan. De dag dat wij onze huwelijksverjaardag vierden door extra vroeg op te staan want.. de tuinmannen meldden zich al vroeg. Ik bakte een walnotencake voor bij de koffie. Die viel enorm in de smaak en voordat de dag voorbij was, was de cake op. Buitenlucht maakt hongerig! Het was weer aangenaam weer en zo kwam het dat we buiten koffie dronken. Vier mannen + de liefste was echt van een andere energie dan die van mij, haha. Veel ying en weinig yang. Maar wel superleuke lui en harde werkers. Het snoeiwerk is allemaal gedaan en het schoffelen ook grotendeels. We gingen die avond vroeg naar bed.

Dinsdag 23 februari. Ook vandaag weer vroeg in de benen (heerlijk) want de tuinmannen kwamen weer. En de nieuwe bomen. Precies op tijd meldden ze zich en gingen voortvarend aan de slag. Drie grote gaten werden gegraven en zo rond tien uur waren daar de bomen. Drie 20 jaar oude, lindebomen. Zo mooi groot al. We konden ze voor een mooi prijsje kopen bij een bomenman in Barneveld. Hij moet met zijn bedrijf plaatsmaken voor nieuwbouw en wilde ze kwijt. Twee staan er hier op het gras voor het huis en een wat meer aan de zijkant. Koningslindes zijn het en ze staan hier inmiddels te stralen. En ik straal met ze mee. De borders werden aangemaakt. Het gras maakte plaats voor grond en aan het einde van de middag kwamen zelfs al de eerste struiken. Wat een feestje! En niet alleen was het buiten feest maar ook binnen werd hard gewerkt want na ruim een jaar hier wonen, kwam er eindelijk iets voor de ramen in de woonkamer. Het hoeft niet voor de inkijk, dus we hadden geen haast. We kozen weer voor shutters van Jasno. Die hadden we ook in het vorige huis en ik vond ze altijd zo mooi, dus....Zes mannen + die ene was nog meer andere energie dan gisteren. Ik heb me wijselijk maar teruggetrokken tijdens de koffiepauze. Wel weer een lekkere cake voor ze neergezet natuurlijk. Voor de mensen die voor je werken moet je goed zorgen is mij geleerd. En het werd allemaal zo mooi!

Woensdag 24 februari zou volgens mijn plannen een rustige dag worden. De tuinmannen waren klaar, de shutters waren gemonteerd maar nee, de dag verliep natuurlijk anders. Zoals zo vaak. Eerst kwamen de buren even een kijkje nemen. Dus eerst een rondje door de tuin, daarna naar binnen en een koffie natuurlijk. En dat x drie want we hebben drie buren hier in het hoekje van het dorp. Het was even wennen, dat binnenlopen maar nu vind in het toch wel heel fijn om even van die contactmomentjes te hebben gedurende de dag. Het zijn echte lieverds allemaal en je bent hier nu eenmaal meer op elkaar aangewezen dan in een grote gemeente. Daarna belde de opticien dat mijn nieuwe bril voor me klaarlag. Hoera!!! Gelukkig scheen de zon en kon ik met mijn zonnebril op sterkte naar mijn voormalige woonplaats rijden. Wat fijn dat ik weer goed kan kijken. Heerlijk! Wel stond ik weer in de file vanwege het strandverkeer en waren er overal straten opengebroken en wegomleidingen. Och toch! Wat ben je dat toch snel ontwend. Toch maar af en toe naar de bewoonde wereld gaan hoor, anders verander ik in een Alien!

Donderdag 25 februari was ook geen rustige dag. Want een kennis was in de buurt en wilde even langskomen voor een kop koffie en een praatje. Hij kwam om 11 uur en ging pas om drie uur in de middag weer weg. De rest van de dag gebruikte ik om alvast de boeken te sorteren en te instaleren. Ook lukte het nog om wat kleine andere klusjes te doen maar de dag was eigenlijk al grotendeels voorbij. Voorlopig heb ik nu wel even genoeg van alle visite en mensen over de vloer. Het vraagt veel energie om alles en iedereen op afstand te houden en ik krijg genoeg van het koffiezetten. Men komt hier graag en dat zie ik als een compliment maar ik kom gewoon niet meer aan mijn eigen werk toe. Er ligt hier al een week een leuke opdracht te wachten en ik vind van mezelf dat ik daar echt niet langer mee kan wachten. Ook al heeft de klant aangegeven er geen haast mee te hebben. Wat was het fijn om geen hoofdpijn meer te hebben. Blij ook dat ik,om scherp te zien, niet steeds mijn zonnebril meer op hoef te zetten, ha!

Vrijdag 26 februari wandelde ik eindelijk weer eens buiten. Wel een beetje fris in mijn zomerjas. Het was aanmerkelijk frisser dan de dag ervoor. Ik hoorde van verre al het geklepper van de ooievaars. Vorig jaar zaten ze ook op een nest hier in de buurt en dat was zo leuk! Al een paar dagen zag ik de ene ooievaar bezig met takken en zo en nu waren ze dus met zijn tweeen. En een herrie dat ze maakten joh! Eind van de middag kwam mijn vader nog even langs. Hij was bij mijn zusje geweest en op de terugweg kwam hij nog even naar de tuin kijken. Het kon zijn goedkeuring wegdragen. Waarvan akte! Ook was het eerste verkiezingsdebat op tv. Aan de berichten te beluisteren viel dat nog niet helemaal mee voor sommige politici. Ik begreep dat ze geconfronteerd werden met 'gewone' burgers. Oei!

En dan zijn we al weer aangekomen bij zaterdag 27 februari. De op een na laatste dag van deze korte maand. Nog een dag en dan is het voorbij en is mijn journal/dagboek vol. Deze zaterdag was een rustige dag. Eindelijk! Ik wandelde naar het dorp hier verderop en bracht wat pakjes naar het postagentschap. Ook haalde ik verse broodjes bij de warme bakker voor de lunch. Het valt me steeds weer op hoe relaxed iedereen hier toch is. Geen gejakker, geen gehaast, geen ongeduld. Van de week, toen ik in mijn oude woonplaats was, viel me weer op hoeveel de randstad verschilt met hier in het midden van het land. Toch wordt ook hier heel hard gewerkt. Maar op een andere manier. Of zou het toch door al dat groen hier komen? Wie het weet mag het zeggen.