16, 17,18,19,20 en 21 februari...

Ik heb goede hoop dat er vandaag eindelijk tijd is om te bloggen over mijn februari journal. Het leven hier in het stille dorp is drukker dan ooit te voren. Leuk druk hoor. Geen stress. Maar ik maak momenteel wel veel uren om het maar even kort door de bocht te zeggen. In mijn vorig blogje vertelde ik over de schilder en de aannemer. Het had wat voeten in de aarde maar het kwam gelukkig uiteindelijk allemaal weer goed. Voor nu concentreer ik me op het voltooien van mijn februari dagboek. Maart is tenslotte al weer een week oud. We gaan eens zien. Laten we beginnen met 16 februari, want daar waren we gebleven.

Oja, toen zette de dooi echt door en de sneeuw en het ijs waren in rap tempo aan het verdwijnen. Ik had nog een keer contact met mijn opticien en bestelde dezelfde bril met dezelfde glazen. De hovenier kwam langs met een offerte voor de tuin. We willen drie bomen planten en borders aanleggen. De rechter besliste of de avondklok doorgezet zou worden. We weten hoe dat afliep. Zelf heb ik er weinig moeite mee maar ik ken mensen die er helemaal klaar mee zijn. Jonge mensen. Nog maar even volhouden.

Woensdag 17 februari was alle sneeuw en ijs verdwenen. Alsof het er nooit geweest was. Het was een mooie dag met weinig wind en een waterig zonnetje. Mijn vader kwam koffie drinken en de laatste boeken uit zijn boekenkast brengen. Boeken die hij niet meer wil hebben. Er zijn er nog heel veel over. De man leeft tussen de boeken. Het was leuk hem weer te zien. We zijn dankbaar dat hij nog zelf naar hier kan rijden en kan genieten van ons huis en vooral de tuin. Hij maakt al weer volop plannen voor het zaaien van alle tomaten en zo. Bij het naar huis gaan nam hij nog graag een paar potten eigen gemaakte jam mee.

Donderdag 18 februari. De dag dat ik meteen maar alle boeken van mijn vader sorteerde. Twee stapels maakte ik. Houden of wegdoen. Houden bracht ik meteen maar naar boven, naar onze eigen bibliotheek en wegdoen sorteerde ik daarna. Een gedeelte ga ik gebruiken op een andere manier. Een ander gedeelte gaat naar de telefooncel hier in het dorp die gebruikt wordt als minibieb. Heel leuk is dat. Wat je over hebt zet je er neer. Wat je lezen wilt, haal je er uit. Ik hou niet van streekromans dus die kunnen daar mooi naartoe. Ook is er een categorie die ik, ik kan er iemand blij mee maken, noem. Weggevers dus. En als laatste is de er de categorie: kringloopwinkel. Zo krijgt alles weer een mooie nieuwe bestemming. Ik lees wel steeds terug dat ik alsmaar hoofdpijn had. Zonder bril valt het nog niet heel erg mee allemaal.

Vrijdag 19 februari. De dag dat vijf jaar geleden, mijn moeder overleed. Ik schrijf daar een heel stuk over. Dat deel ik niet met jullie, dat is te persoonlijk. Ik schrijf verder dat mijn schoonzusje die dag ook jarig is. En dat ik daar blij om ben. Ze is een schat! Dubbel gevoel over de 19e. O ja, en ik lees dat ik ook naar de Action ging en via het Click en Collect systeem lijm ging halen. Ze hebben er supergoede lijm en ik heb er meestal wel een voorraadje van, maar nu was het echt op. Ik mocht max vijf flesjes bestellen (a 0,79 ct) en het minimum bedrag moest € 15,- zijn. Ik moest echt serieus bedenken wat ik dan nog meer wilde. Uiteindelijk koos ik voor wasmiddel. Dat kan altijd. De hovenier kwam melden dat hij maandag gaat beginnen. Hij bracht een van zijn medewerkers mee om vast e.e.a. door te spreken. Fijn en zo snel! Ik verheug me erop. Het was een zonnige dag en het voelde bijna als lente.

Zaterdag 20 februari. Lekker uitgeslapen. Dat doe ik dus bijna nooit. Ik kan meestal niet wachten om op te staan en aan de nieuwe dag te beginnen. Nu, zonder bril, gaat alles een beetje moeizamer. Hier in de buurt is een fijne landwinkel waar we altijd lekkere yoghurt kopen. En soms ook vanillevla. Het komt van een boerderij hier niet ver vandaan. Eigenlijk vlakbij de hovenier, vertelde hij gisteren. We besloten dit keer niet naar de landwinkel te gaan maar naar de boerderij zelf. Wat een leuk bezoek was dat! Een jonge enthousiaste boerin met passie voor het bedrijf vertelde honderduit over de kaasmakerij en alles wat daar bij kwam kijken. Kijk en dat van die kaas wisten wij dus niet. Nou, daar moesten we natuurlijk ook wel even van proeven en uiteraard kopen. Heel leuk om kennis te maken en voor herhaling vatbaar. Een van de buurvrouwen kwam nog voetbalplaatjes ruilen. Die van de AH. Ja echt! Zo leuk joh! We dronken een bakkie en daarna werkte ik fijn verder aan mijn journal/dagboek.