Het meisje en het de collages...

Terwijl ik weer wat nieuwe collages maakte, dacht ik na over het leven van kleinste meisje en hoe mijn leven er op diezelfde leeftijd uitzag. Mijn jeugd speelde zich voornamelijk buitenshuis af. Veel dieren, heel veel dieren en ook nog mijn allerliefste hartenvriend altijd dichtbij. Het was bij hem thuis niet zo fijn en mijn vader was ook een beetje zijn vader. Kleinste meisje is veel binnen. Ze knutselt graag en maakt moois met de computer en de telefoon. Ze kijkt veel tiktok en YouTube filmpjes en bijna geen televisie. Alleen Netflix. Ik mocht alleen op zaterdagmiddag kijken. Mijn ouders waren daar heel streng in. Wat is er veel veranderd door de jaren heen.

Niet alleen zijn er verschillen maar ook zeker overeenkomsten. Zo vertelde ik haar dat ik vroeger veel legpuzzels maakte. Oh, maar dat vind ik ook leuk, zei ze. De puzzels hier in huis waren te 'kinderachtig' en we besloten een paar nieuwe te kopen in de kringloopwinkel. Ze koos een paar leuke met puppy's er op. Op haar tenen op het trapje kon ze er nèt bij. Papa en mama hebben wel toestemming gegeven om foto's van de meisjes te laten zien, maar ik ben nog wat terughoudend. Daarom een foto van de achterkant. Het zijn zulke rare tijden tegenwoordig.

Terwijl zij puzzelde maakte ik nog wat collage's. Vandaag maakte ik ze af. Het is zo'n heerlijk kalm en relaxed werkje. Tijdens het plakken en knippen kan ik mijn gedachten laten gaan en word ik weer zen. Links zie je een oud lucifersmerk, verder wat plaatjes uit, ik denk een oude Flow magazine) wat washitape dat nodig op moet want het plakte niet meer. Dat is bij de goedkope rolletjes vaker het geval. Je kunt ze even over de pritt stift halen en dan is het weer in orde. Gekker wordt het als ze steeds afbreken of te erg aan zichzelf blijven plakken op het rolletje. Ik las ooit ergens dat je ze dan even in de magnetron moet doen maar dat helpt bij mij niet echt. Meteen gebruiken na het kopen is het verstandigst. Rechterpagina een plaatje uit een kinderboek van lang geleden. Het lag helemaal uit elkaar en was niet meer te gebruiken om te lezen.

Nog een collage. Dit keer in het roze. Give yourself time staat er op de rechterbladzijde en links staat and candy. Misschien had ik het om moeten draaien. Maar voor mij als linkshandige staat het ook eigenlijk wel weer in de goede volgorde. Ik begin meestal rechts te plakken. Ook hier gebruikte ik weer wat washi om de boel wat te versieren. Niet de allerbeste collage maar dat streef ik ook niet na. Het gaat me vooral om het proces, het laten gebeuren. En de ene keer lukt dat beter dan de andere.

Bij deze lukte dat al wat beter. Rechts boven een plaatje van Maarten Soolmans,geschilderd door Rembrandt. Ik zag laatst een reproductie op canvas. Een paar meter hoog. Echt heel mooi en misschien leuk voor in onze woonkamer. TOen ik het prijskaartje zag, ben ik maar snel doorgelopen want dat ging ver boven mijn begroting. Ook hier weer een allegaartje aan plaatjes en rommeltjes uit tijdschriften. Hoewel het hondje ergens anders vandaan komt. Ik denk van zo'n blok van de action.

Gewoon een paar bladzijden uit mijn plakboek. Wat knippen en plakken, ik vertelde er al zo vaak over. Het is fijn om te doen. Fijn om na te denken, dingen op een rijtje te zetten. Het eindresultaat telt niet. Net als met wandelen en het maken van legpuzzels, kom je in een bepaalde stemming. Je wordt rustiger en dat is fijn. Zo rommel ik wat door het leven. Het is goed zo. Geen hoge hoogten of diepe dalen meer. Die heb ik veel te veel gehad de afgelopen jaren. Het diepe verdriet heeft een nieuwe vorm gekregen, de hoge pieken zijn wat afgevlakt. Het is allemaal wat meer in balans en dat bevalt me wel.